Powrót łaski Bożej

(Pierwsza Niedziela Adwentu: Iz 63,16b-17.19b; 64,2b-7; 1Kor 1,3-9; Mk 13,33-37)

Prorocy z przyjemnością opowiadają Bogu to, co On już wie. Dzisiejsze pierwsze czytanie zaczyna się od takiego właśnie stwierdzenia: „Ty, Panie, jesteś naszym ojcem, odkupiciel nasz – to Twoje imię odwieczne”. Księga Izajasza przywołuje przeszłość, w której Bóg dokonywał „wspaniałych rzeczy” dla swojego ludu. On naprawdę mówi: „Panie, zrobiłeś to już wcześniej. Uczyń to raz jeszcze!”

Bóg zamiast zmuszać Izraela do powrotu do Niego, pozwolił swojemu ludowi zboczyć z Jego drogi i ponieść konsekwencje. To właśnie w takiej sytuacji Maryja przyszła do La Salette.

Izajasz dodaje: „Obyś wychodził naprzeciw tym, co radośnie pełnią sprawiedliwość i pamiętają o Twych drogach”. Prorok doskonale wie, że te słowa nie opisują postawy i zachowania ludu, ponieważ dodaje: „Nikt nie wzywał Twojego imienia”.

Piękna Pani mówi nam, że nieustannie modli się za nas do swojego Syna. Częścią tej modlitwy jest z pewnością przypominanie Mu tego, co dla nas zrobił. Następnie, przemawiając do dwojga dzieci, przypomina o niewierności swojego ludu, a niesiony przez nią krzyż służy jako przypomnienie o odkupieniu dokonanym przez Jej Syna, który jest źródłem naszej nadziei.

W modlitwie na rozpoczęcie dzisiejszej Mszy św. prosimy Boga, „abyśmy przez dobre uczynki przygotowali się na spotkanie przychodzącego Chrystusa”. Musimy to dobrze zrozumieć. Nie chodzi o to, że mamy nadzieję zasłużyć na zbawienie przez nasze czyny. Przeciwnie, Temu, który już nas zbawił, pragniemy ofiarować to, co On sam mówi, że mu się spodoba.

Być może miałeś decydujący moment w twoim życiu, kiedy przyjąłeś wiarę w prawdziwie osobisty sposób.  Twoje życie zmieniło się pod pewnymi względami i postanowiłeś żyć jak najpełniej twoim chrześcijańskim życiem.

Adwent jest doskonałym czasem na modlitwę, aby Bóg odnowił swoją łaskę w nas. Czynimy to słowami dzisiejszego psalmu: „Wyciągnij rękę na mężem Twej prawicy, daj nam nowe życie, a będziemy Cię chwalili”.

W naszych sercach możemy usłyszeć jego odpowiedź: „Dziecko moje, zwróć się do mnie, pozwól mi zobaczyć twoje oblicze, a będziesz zbawiony”. Może to przypomni mi o moim oddaniu i powiem: „Panie, zrobiłeś to już wcześniej. Uczyń to raz jeszcze!”

Wayne Vanasse, ks. René Butler MS