See the invitation of the Bishop of the Diocese of Bukoba to establish a missionary community in Tanzania. Fr. Silvano Marisa and Fr. Efren Musngi have visited there and explain the proposal. Watch a film below in section To see...

{edocs}DOCUMENTSFILES/INDIA Provincial Circular January 2014.pdf,100%,900{/edocs}

A Proposed Vision for a Model of Collaboration and Co-Responsibility between the La Salette Missionaries and La Salette Laity in the Americas
The People of God
The people of God, as we have learned from the documents of Vatican II, are no longer considered the lower tier of the Church but rather part of the "communio" (community) of believers. Also, as St. Paul reminds us, the gifts of the Holy Spirit are given to all the members of the Church (1 Cor 12-14). All are united in the universal call to holiness and are equal and integral parts of the Catholic Church.
Our Lady of La Salette and "Her People"
Our Lady of La Salette, in her compassionate manner and concerns, spoke to Maximin and Melanie - and the entire Church - to "make her message known." Clearly the fact that she first gave this mission to these two children, not to the local clergy of the area, shows her ultimate respect for the proper place of laity within the mission of the Church of her Son.
Her message of reconciliation was therefore entrusted to these two children with the ultimate confidence that they could complete their mission. Her words and actions were profound testimonies to her trust in the power and centrality of the Sacrament of Baptism in the life of her people.
The Growth of Her Mission Over Time
Wit the passage of time, her message and mission were taken to heart by thousands of people including those called to become Missionaries of Our Lady of La Salette. Yet even with their official Vatican approbation, the important place of the laity in living out and sharing her message of reconciliation has remained strong.
The La Salette Invocation - "Our Lady of La Salette, Reconciler of Sinners, pray without ceasing for us who have recourse to you" - which was used by a group of laity in the parish of the village of La Salette soon after the apparition - has remained a central part of La Salette devotion and a consistent theme for Salettine ministry.
La Salette Laity Continue to Take Their Rightful Place in Spreading Her Mission
As the ministries and outreach of the La Salette Missionaries spread around the world, Mary's mandate remained tied to all her people. To this very day, laity have been attracted to her message and mission. With profound dedication, they unhesitatingly support and join in the life and ministry of the La Salette Missionaries in various ways with their many gifts.
In addition the La Salette Missionaries wholeheartedly welcome these La Salette Laity as collaborators, truly responsible and gifted co-missionaries. The La Salette Laity join with the La Salette Missionaries in embodying and living out the same charism of reconciliation in their daily lives.
This common vision is rooted in Baptism. Therefore all contemporary La Salette Missionaries, being mindful of what their La Salette Rule emphasizes - "we work in close collaboration with the laity" (#28) - welcome laity as central and crucially important in continuing to carry out their common mission to make Mary's message known.

ROLES AND RESPONSABILITIES OF THE PROVINCIAL ASSOCIATE PROGRAM BOARD OF DIRECTORS
 
1. PROVINCIAL CO-DIRECTORS
 
The Provincial Co-Directors of the Associate Program are appointed by the Provincial Superior with the consultative vote of his council and serve a term concomitant with the administration that appointed them.
The Provincial Co-Directors should be one religious member and one lay  member.
The Provincial. Co-Directors; .
• Promote Associate groups.
• Recommend to the Provincial Superior, after consultation, a community liaison for Associate groups.
• Monitor the development of appropriate orientation and ongoing renewal programs for all associates on the local and provincial levels.
• Work in close collaboration with the local communities in the development of Associate programs especially with regard to the screening of candidates, their orientation, and their covenant agreements.
• Assure communication between the Associate program and the professed community of the Province.
• Bring local community leaders and representatives together to share concerns, evaluate the Association programs, and to plan for future development
• Promote and assist the formation of new local Associate groups
 
2. PROVINCIAL ASSOCIATE BOARD
a) Membership
The Board should consist of five lay associates and two professed La Salettes. This number includes two Co-Directors. The Board will nominate new members.
b)Responsibilities
The Provincial Associate board works closely with the Co-directors:
• The Board serves as arbitrator in difficult cases
• The Board develops and refines the leadership training curriculum
• The Board develops and refines the orientation and formation programs
• The Board promotes the Associate program in the community of Missionaries of Our Lady of La Salette
• The Board consults with the local leaders and groups as needed
• When new groups are surfacing the Board is responsible for the basic orientation and formation program oversee the election of leaders, and assists the group to develop local guidelines.
c) Term of Office
The term of office for Board members will be 3 years. Members may serve an unlimited number of terms.
d) Coordination
The Board coordinates its efforts, where necessary, with other Provincial Commissions and meets annually with the Provincial Administration.
e) Chapter Report
The Board presents a report to the Province on the occasion of a regular Chapter of Elections for information purposes and it presents chapter proposals in its area of competence when and if necessary
 
3. LOCAL LEADERSHIP
a) Membership
The local leadership consists of two members (religious or lay) elected by the local group according to the local guidelines and approved by the Provincial Associate Board
b) Responsibilities
The local leadership assures the development, implementation, and nurturance of the Lay Associate program on the local level as well as;
• Determines the acceptability of applicants to the local program
• Leads the applicant through the orientation as described in the guidelines
• Assures the mediation between the candidate and the local community
• Supervises the candidates' formation period according to guidelines.
• Assures the proper preparation of the necessary documentation for the candidate's covenant.
• Attends leadership training sessions as provided by the Provincial Associate Board
 
4. LASALETTE LIAISON
A professed member of the Mary Mother of the Americas will be the liaison for each local Associate group. The person for this position will be suggested by the local group, approved by the board, and appointed by the Provincial.
His responsibilities include:
1.            Fosters communication and a healthy relationship between the Associate group and the La Salette community
2.            Along with the local leaders interviews and promotes the discernment process for all Associate candidates
3.            Assists with the orientation and formation program for all Associate candidates
4.            Along with the local leaders plans meeting agendas and develops programs and activities for the group.

"We, the Salette Lay Associates, are a faith community committed to witness and proclaim the La Salette Charism, Spirituality and Mission of Reconciliation, bonded in Love, Truth and Trust. We are on a spiritual journey to a Reconciled Life and a Reconciling way of  Life, becoming the change God wants to see in the world by sharing the blessings and graces along the way and healing that part of the world within our reach." From the Statement of Identity....

STATEMENT OF IDENTITY & CORE PURPOSE
La Salette Lay Association of the
Ina ng Pag-asa Province of the
Missionaries of our Lady of La Salette
I. Understanding Lay Association in light of Theology, Church Teaching and the La Salette Marian Apparition

A. Embraced by the Circle of Love of the Triune God
The one true God is essentially relational: a loving communion of persons, Father,
Son and Holy Spirit. The core mystery of God is one of love, the love of the Trinitarian
communion revealed in mission.
“At the heart of the divine act of creation is the divine desire to make room
for created persons in the communion of the uncreated person of the
Blessed Trinity through adoptive participation in Christ.” International
Theological Commission, Communion and Stewardship: Human
Persons created in the image of God (Vatican City, 2004).
God turns His love outward in the act of creation, reaching out and drawing us to the
circle of His divine life, calling us to walk the landscape and path to holiness through a
lifelong conversion from selfishness and sin.
In Christ Jesus, God revealed His love to us in a most personal and definitive way. The
Good News that He proclaimed is the reign of God’s kingdom of Love, Truth and Trust.
Foundational Belief: The Lay Association professes the firm conviction that the
source and purpose and activity of life is from the Triune God. The Holy Trinity offers
a communion in which the Lay Association is given a share in the life God.

B. Drawn to the Circle of Light at La Salette
“My Son” . . . “My children” . . . “My people” . . . . The Message of Mary when she appeared
to Melanie and Maximin at La Salette revealed how God loves us deeply and dearly by
drawing us into a life in consonance with the Gospel of her Son. The call of La Salette
is for us to embark on a journey of faith where we are gradually stripped of all that is
not of God so that we can put on the mind of Christ.
Foundational Mindset: The La Salette Lay Association is deeply rooted on the
conviction that the Marian Apparition at La Salette is an invitation from God to journey
La Salette Lay Association
(A Circle of Reconciliation)
of the INA NG PAG-ASA PROVINCE,
MISSIONARIES of our LADY of LA SALETTE
a reconciled life and a reconciling way of life.

II. STATEMENT OF IDENTITY AND CORE PURPOSE
A. Who are we?
We, the Salette Lay Associates, are a faith community committed to witness and proclaim
the La Salette Charism, Spirituality and Mission of Reconciliation, bonded in Love, Truth
and Trust. We are on a spiritual journey to a Reconciled Life and a Reconciling way of
Life, becoming the change God wants to see in the world by sharing the blessings and
graces along the way and healing that part of the world within our reach.

B. What do we long to achieve?
We hope to form Circles of Reconciliation (CoRE) based on LOVE, TRUTH and TRUST.
1. LOVE (Oneness and Bondedness): We believe that the upper room prayer,
...”that all may be ONE ....” sums up the whole of Christ’s ministry. Jesus prays for
Reconciliation and Unity that finds its source in the Circle of Love of the Triune God.
2. TRUTH (A Sacred Holy Place, A Sanctuary, an Inner Space): We let our hearts,
minds, spirits, strengths drawn by Love to be reconciled to God, to our selves,
families, communities, and to all of HIS CREATION.
3. TRUST (A reconciled Life and a Reconciling Way of Life): We desire to journey
together in unity and mutual concern by learning to understand viewpoints,
transforming differences, sharing burdens and pains, nurturing hopes and dreams
and celebrating joys and triumphs.

III. STATEMENT OF VALUES AND COVENANT OF THE HEART
A. Relationship with the La Salette Missionaries:
The La Salette Lay Association identifies with the history, spirituality and charism of
the Missionaries of our Lady of La Salette and draws inspiration from their mission
and ministries. The La Salette Lay Association joins the Ina ng Pag-asa Province in a
common effort to put on the mind of Christ and to follow His ways in response to the
call of the Blessed Mother to be reconciled with God and with one another.
B. Apostolic Life
Viewing its circumstances and situations from the gaze of the Triune God, the La
Salette Lay Association strives to respond in faith to the call of the Father to promote
Reconciliation in its own milieu.
C. Family Life
The La Salette Lay Association maintains the primal relationship and basic structure of
the family in the broad context of married and single lives. The La Salette Lay Associates
support each other in fulfilling family life commitments.
D. Community Life
With God’s abiding love and drawing from a diversity of experiences and talents, the La
Salette Lay Association offers opportunities for members to share their faith, friendship,
and support in belonging to a community of faith.
E. Ministries and Advocacies
The La Salette Lay Association participates in the ministries and advocacies of the Ina
ng Pag-asa Province and in other forms of service within their community, including
global undertakings.

IV. PATH TO MEMBERSHIP
A. Eligibility
Membership in the La Salette Lay Association is open to all who desire to live a reconciled
life and a reconciling way of life.
B. Formation
Prospective members participate in a process of initial formation involving a period
of discernment, spiritual formation and a study of the history of the La Salette Marian
Apparition and the life and works of the La Salette Missionaries, in particular. The
orientation program normally takes a year after which the candidates participate in a
commitment ceremony.
Subsequent on-going formation will include the deepening of spiritual growth and
engagement in new or alternative mindset of seeing the divine presence in all, and
putting on the mind of Christ and following in his way, with Mary as our model.

V. COMMITMENT AND COVENANT
A. Commitment:
The Missionaries of our Lady of La Salette and the La Salette Lay Association members
are committed to a covenant of mutual support, partnership, in witnessing and
proclaiming the La Salette Spirituality, Charism and Mission of Reconciliation.
The covenant is grounded on the shared calling to Holiness in journeying to a Reconciled
Life and a Reconciling way of Life.
B. Covenant of the Heart:
1. Prayer Life: A common daily prayer of the heart to deepen our intimate relationship
with God, with our Lady of La Salette and with one another.
2. Periodic formation, preferably on a monthly basis: On-going gatherings for growth
and faith enrichment.
3. Presence and Hospitality: Space and time for faith-life sharing, mutual support and
celebrations.
4. Ministry: Living out the La Salette Charism, Spirituality and Mission of Reconciliation
in our families, workplaces and communities.
5. Apostolate: Facilitating Circles of Reconciliation based on Love, Truth, and Trust.

VI. LEADERSHIP AND GOVERNANCE
A. Movement/Operation:
1. The Provincial Superior is the head of the Association.
2. The main MS Coordinator of the Association is appointed by the Provincial Superior.
3. The La Salette Lay Association will be grouped into clusters geographically, animated
by a MS Cluster Coordinator designated by the Provincial Superior. A local leader
assuming the role of Cluster Coordinator will facilitate the growth of the members
and the activities of the cluster but always in full coordination with the main MS
Coordinator.
B. Separation from the Association:
1. A La Salette lay associate, after her/his prayerful discernment, is free to decide not to
continue or renew her/his covenant with the Congregation and with the Association.
2. A member may be separated from the La Salette Lay Association for due cause.

VII. FUNCTIONS AND DUTIES OF PERSONNEL
A. La Salette Lay Association MS Coordinator:
1. Mentors the Associate Program of the Province.
2. Promotes the growth of the Association: membership, formation, acceptance,
activities.
3. Organizes and implements a monthly on-going formation and/or prayer gatherings.
4. Ensures open communication among La Salettes and Lay Associates, through
websites, newsletter, and the like.
5. Informs and if necessary seeks the permission of the Provincial Superior for any
activities proposed by the Association.
6. Keeps updated information/profile of each member.
7. Helps in the formation of new clusters.
B. La Salette Lay Association Cluster Coordinator:
1. A bonafide La Salette Lay associate, elected by the cluster members, and confirmed
by the Provincial Superior.
2. Coordinates in all matters with the La Salette Lay Association MS Coordinator.
3. Promotes recruitment for the Association
4. Assists in the formation of candidates.
5. Promotes specific activities that may advance bondedness, spiritual life, and mission
in the ministry of Reconciliation.

VIII. FINANCES AND OBLIGATIONS
Neither the Missionaries of our Lady of La Salette nor the La Salette Lay Association
has any financial and/or legal obligation to each other.

Russian,                       Belarusian,                   Ukrainian

See the Message translation into other languages below ​​in the Annexes.

ВЕЛИКАЯ ВЕСТЬ
Слова Марии
Богоматерь Ла Салетт
 
«Идите ко мне, дети мои, не бойтесь. Я здесь для того, чтобы сообщить вам великую весть».
В этот день, 19 сентября 1846 года, «Прекрасная дама», как называют её Максимен и Мелани, рассказывает им Великую Весть исходя из их собственного жизненного опыта.  Она передаёт её им в слезах.  Эти слёзы показывают, что, хотя она больше не от мира (ср. Ин 17), она непрестанно присутствует как свидетель трудной жизни  крестьян того времени, радостей и драм мужчин, женщин и детей всех времён по всему миру.  Но за этими слезами стоят слова, произнесённые, чтобы пробудить надежду: «Не бойтесь».
 
«Если мой народ не хочет покориться,   то я вынуждена отпустить руку моего Сына, Она такая сильная и тяжёлая, что я не могу больше удерживать её.  Сколько времени я уже  страдаю за вас!  Если я хочу, чтобы мой Сын не оставил вас, моя задача непрестанно молиться ему – а вам всё равно.  Сколько бы вы ни молились, всё будет напрасно, вы никогда не сможете отблагодарить меня за моё сострадание к вам».
Этот «народ», о котором говорит |Мария, отвергает всё, что идёт от Бога, и ведёт жизнь, в которой эгоизм одних не перестаёт всё больше и больше разрушать жизнь других.  Поэтому в конце жизненного пути этих мужчин и женщин ожидает смерть, а не рождение для их истинной Жизни.
Мария просит каждого, кто принадлежит к её народу, постоянно корректировать своё представление о Боге и становиться на сторону её Сына, делая свободный выбор  на основе любви.  Чтобы он мог быть также народом живых людей, приносящих плод.
 Она молит своего Сына придти и предложить своим детям то, чего им не хватает, чтобы они увидели, что их любят и чтобы их жизненное предназначение исполнилось через любовь.
«Я дал вам шесть дней для работы, себе же оставил седьмой. Но вы не хотите  посвятить его мне.  А те, кто возит телеги, не могут не сквернословить, не поминая всуе Имя Моего Сына. По этим двум причинам  рука моего Сына делается такой тяжёлой».
Мария является в Ла Салетт в то время, когда люди не соблюдают правила посвящать воскресный день Господу.  Они работают 7 дней в неделю.  Промышленная революция не щадит своих рабочих, которые трудятся до 14-15 часов в день.  Прочность семьи, связи внутри христианской общины оказываются под угрозой.  Если сегодняшнее общество требует работы многих людей в воскресенье для обеспечения обслуживания, транспортного сообщения, возможностей проведения досуга …, то требование соблюдения седьмого дня является абсолютно легитимным для создания условий для отдыха, не унижающих человеческое достоинство;  для поддержания жизненно необходимых связей с Богом и с братьями и сёстрами, которых даёт нам жизнь.
Рука моего Сына: тяжёлая, настойчивая: пригвождённая к кресту (как Христос на груди Богоматери), она не перестаёт касаться нашей совести.  Это пригвождённая рука  убитого праведника, отвергнутой любви.  Кто может остаться равнодушным перед распятым? “Пришёл к своим, и свои Его не приняли.  А тем, которые приняли, дал власть быть чадами Божиими”.  Мария показывает нам, что если мы хотим обрести мир, обрести жизнь, нам нужно только взять эту руку и держаться за неё, чтобы любить как Он.
“Если урожай портится, в этом виноваты только вы сами.  Я показала Вам это в прошлом году на примере картошки, но вам всё равно. Скорее наоборот, когда вы находите в земле гнилой картофель, вы бранитесь, всуе поминая имя моего Сыиа. Картошка будет продолжать портиться, и в этом году на Рождество у вас не будет ничего”.
(До сих пор Прекрасная Дама говорила по-французски; заканчивает же она свою речь на диалекте).
“Вы не понимаете по-французски, дети мои? Я скажу вам это иначе.  Если урожай портится ...  Если у вас есть зерно, не надо его сеять. Всё, что вы посеете, съедят звери, или оно превратится в пыль, когда его будут обмолачивать. Наступит великий голод.  А перед тем, как наступит голод, дети до 7 лет заболеют лихорадкой и умрут на руках тех, кто их будет держать.  Остальные будут наказаны голодом. Орехи станут пустыми, виноград сгииёт”.
“Если они обратятся, камни и скалы превратятся в груды зерна, и повсюду на земле вы найдёте вдоволь картофеля”.
Мария использует язык Откровения Св. Иоанна; обращение актульно во все времена.  Пророк Агей связывал плохой урожай с тем, что люди не прилагали все силы к тому, чтобы Бог снова занял центральное место в их жизни (ср. Аг 1, 6; 10-11; 2, 15-19).  В Откровении говорится о засухе, которая, вместо того, чтобы приводить к обращению, заставляет людей богохульствовать (Откр16, 8-9), точно так же, как нехватка картошки провоцирует ругательства, в то время как вся ответственность лежит на тех, кто разучился делиться!  Мария даёт понять, что конец неурожая зависит от обращения людей: “Если не покаетесь, все так же погибнете” (Лк 13, 3).  Если раньше, когда не было известно всё то, что сейчас открыто наукой, причину плохого урожая искали в Боге, сегодня Богоматерь призывает нас искать, как нам, верующим, следует реагировать, чтобы испытания не сломили наших братьев и сестёр в семье человечества.
Обратиться означает прежде всего не молиться до изнеможения, а научиться любить как Христос.   “Соблюдение правды и правосудия более угодно Господу, нежели жертва”  (ср. Притчи 21, 3; Осия 6, 6; Матфей 9, 13).
“Хорошо ли вы молитесь, дети мои? - Не очень, Мадам.  - Ах, дети  мои, вы должны это делать, вечером и утром, даже если этобудет только “Отче наш" и „Радуйся, Мария".  А когда у вас есть возможность, молитесь больше.
Летом на Мессу приходят всего несколько старушек. Остальные всё лето работают в воскресенье, а зимой, когда люди не знают, чем заняться, они идут на Мессу только  чтобы посмеяться над религией. В Великий Пост они идут в мясную лавку, как псы”.
Мария приглашает детей к молитве.  Говорить каждый день: “Да святится (прославляется, восхваляется, превозносится) имя Твоё” означает выбирать не произносить имя Господа всуе.  Признавая нашу зависимость от Бога, дающего нам хлеб наш насущный, мы больше не обвиняем Его в том, что нам этого хлеба не хватает.  Мы уже не претендуем на то, чтобы строить этот мир без Него.  И разве не пустота, вызванная отсутствием Бога, требует, чтобы её заполнили, сходив “в мясную лавку”, как это принято в обществе потребления?  “Безумный! в сию ночь душу твою возьмут у тебя; кому же достанется то, что ты заготовил?” (ср. Лк12, 19-21)
Предлагая детям в Ла Салетт молитвы “Отче наш” и “Радуйся, Мария”, Мария переносит нас непосредственно в Библию.  “Отче наш” - это молитва Иисуса, резюме не только Его учения, но и, на ещё более глубоком уровне, Его жизни.
“Вы никогда не видели испорченного зерна, дети  мои?  - Нет, Мадам!  - Но ты, Максимен, дитя моё, ты должен был видеть его однажды в Куа, вместе со своим отцом. Хозяин поля позвал твоего отца посмотреть на испорченное зерно. Вы пошли туда, ты взял два-три хлебных колоска в свои руки и растер их: все превратилось в пыль. По пути домой, когда вы были не далее получаса ходьбы от Кор, твой отец дал тебе кусочек хлеба и сказал: Поешь ещё хлеба в этом году, малыш, потому что я не знаю, кто будем есть его на следующий год, если зерно будет так портиться. - О да, Мадам, теперь я вспомнил, хотя до этого не помнил”.
Месье Жиро, отец Максимена, по профессии тележник, уже давно не нуждался в Боге.  Сначала он ничего не хочет знать о том, что расказывает его сын.  Затем он слышит, что Мария не осуждает его, а разделяет с ним его тревогу  отца семейства, обеспокоенного тем, что он больше не сможет дать хлеба своему ребёнку.  В нём происходит внутренний переворот и он открывает для себя Бога, который его любит.  Это глубоко меняет его жизнь.
Как месье Жиро беспокоится о Максимене, так Богоматерь беспокоится о пище для своего народа.  Беспокоиться о ближнем – разве не к этому настоятельно призывает нас Мария в Ла Салетт?
“Итак, дети мои, передайте это всему моему народу, говорит она в конце по-французски.   Да, дети мои, обязательно передайте это всему моему народу”.
Пресвятая Дева призывает детей исполнять вместе с ней миссию молитвы, но она также призывает их нести своё послание людям.  Если послание, переданное Максимену и Мелани, дошло до нас, это произошло потому, что Церковь  взяла на себя роль его хранительницы, чтобы вновь и вновь разъяснять и передавать его людям.
Церковь, ешё не оправившись от  преследований, принимает это послание Ла Салетт как подтверждение правильности своих усилий, которые она прилагает, настаивая на необходимости воскресного отдыха и уважения к Имени Господа.  Люди, живущие в горах, сразу же поняли, что им необходимо обратиться.  Движение обращения выходит за пределы окрестностей Кор и Франции и даёт начало духовному обновлению.
А мы, те, кто живёт совсем в другом, радикально изменившемся обществе, разве мы не видим в послании тот же призыв?  Богоматерь Ла Салетт убеждена в том, что молитва меняет мир, но также и в том, что без обращения она не сможет противостоять опасности.
Благодарение Богу:“Славлю Тебя, Отче, что Ты утаил сие от мудрых и разумных и открыл то младенцам” (Мф 11, 25)    



        Belarusian
Словы Марыі
Божая Маці Ла Салет
 
“Падыходзьце бліжэй, дзеці мае, не бойцеся. Я тут для таго, каб вам распавесці вялікую навіну”.
У гэты дзень, 19 верасня 1846 года, “Прыўкрасная Дама”, як яе называюць Максімен і Мелані, расказвае ім Вялікую Навіну, зыходзячы з іх уласнага жыццёвага вопыту. Плачучы, яна даверае ім гэтую вестку. Яе слёзы сведчаць пра тое, што нават калі яна больш не ад гэтага свету (Іаан 17), у яе бесперастанку перад вачыма праходзіць цяжкае жыццё сялян таго часу, радасці і нягоды мужчын, жанчын і дзяцей усіх часоў і ва ўсім свеце. Але за гэтымі слязьмі гучаць словы, якія абуджаюць надзею: “Не бойцеся”.
“Калі мой народ не хоча скарыцца, то я мушу адпусціць руку майго Сына. Яна такая цяжкая і дужая, што я не магу больш яе ўтрымліваць. Колькі часу я ўжо пакутую за вас! Калі я жадаю, каб мой Сын пакінуў вас, мне трэба няспынна маліцца яму — а вам да гэтага няма ніякай справы! Колькі б вы ні маліліся, усё дарэмна, ніколі вы не зможаце аддзячыць мяне за пакуты, якія я нясу за вас”.
Гэты “народ”, пра які кажа Марыя, адмаўляе ўсё, што ідзе ад Бога, і жыве так, што эгаізм адных працягвае ўсё больш і больш разбураць жыццё другіх. Таму ў канцы жыццёвага шляху гэтых мужчын і жанчын чакае смерць, а не нараджэнне для іх сапраўднага Жыцця.
Марыя просіць кожнага, хто належыць яе народу, увесь час удасканальвае сваё ўяўленне пра Бога і добраахвотна і па любові прымаць яе Сына. Няхай гэта будзе народ жывых людзей, якія прыносяць плён. Яна моліць свайго Сына прыйсці і падарыць тое, чаго не хапае яго дзецям, каб яны аддчулі, што іх любяць і што іх жыццёвае прызначэнне здзяйсняецца праз любоў.
“Я прызначыў вам для працы шэсць дзён, а для сябе пакінуў сёмы, але вы не жадаеце мне яго прысвячаць. А тыя, хто ездзіць на калёсах, не могуць не брыдкасловіць, не ўзгадаўшы дарэмна імя майго Сына. Вось гэтыя дзве рэчы так абцяжарваюць руку майго Сына”.
Марыя з’яўляецца ў Ла Салет ў той час, калі нядзеля не ўшаноўваецца. Людзі працуюць сем дзён на тыдзень. Прамысловая рэвалюцыя не шкадуе сваіх рабочых, якія працуюць да 14-15 гадзін на дзень. Трываласць сям’і, сувязі ўнутры хрысціянскай абшчыны апынаюцца пад пагрозай. Калі сённяшняе грамадства патрабуе, каб у нядзелю многія людзі працавалі, каб забяспечыць працу сервіса абслугоўвання, транспарту, магчымасці правесці вольны час …, то патрабаванне прытрымлівацца выхаднога сёмага дня абсалютна справядлівае для стварэння умоў для адпачынку, якія не прыніжаюць чалавечую годнасць; для падтрымкі жыццёва неабходных сувязей з Богам і з братамі і сёстрамі, якіх дае нам жыццё.
Рука майго сына: цяжкая, настойлівая: прыбітая цвікамі да крыжа (як Хрыстос на грудзях Божай Маці), яна ўвесь час уплывае на наша сумленне. Гэта прыбітая цвікамі рука забітага праведніка, адрынутай любові. Хто можа заставацца абыякавым перад раскрыжаваным? “Ён прыйшоў да сваіх, і свае яго не прынялі. А тым, хто прыняў, даў уладу быть дзецьмі Боскімі”. Марыя нам паказвае, што каб жыць у міры, нам патрэбна толькі ўзяць гэту руку і трымацца за яе, каб любіць, як Ён.
“Калі ўраджай псуецца, у гэтым толькі ваша віна. У мінулым годзе я вам гэта паказала на прыкладзе бульбы, але вам усё роўна. Хутчэй наадварот, калі вы выкопваеце сапсаваную бульбу, вы брыдкасловіце, вы дарэмна ўзгадваеце імя майго Сына. Бульба будзе прцягваць псавацца, і на Раство ў гэтым годзе ў вас яе больш не будзе.”
(Дагэтуль Прыўкрасная Дама гаварыла па-французску; яна скончыла сваю прамову на дыялекце).
“Вы не разумееце па-французску, дзеці мае! Я скажу вам гэта інакш. Калі ўраджай псуецца... Калі ў вас ёсць зерне, не трэба яго сеяць. Усё, што вы пасееце, з’ядуць звяры, а тое, што ўзрасце, ператворыцца ў пыл, калі яго будуць малаціць. Прыйдзе вялікі голад. А перад гэтым дзеці ва ўзросце да сямі гадоў захварэюць на ліхаманку і памруць на руках тых, хто будзе іх трымаць. Астатнія будуць пакараныя голадам. Арэхі стануць пустымі, вінаград згніе. “
“Калі яны прыйдуць да веры, камяні і скалыператворацца ў горы зерня і паўсюль на зямлі будзе ўволю бульбы.”
Марыя гаворыць на мове Адкрыцця Св. Іаанна; яе зварот актуальны ва ўсе часы. Прарок Агей тлумачыў дрэнны ўраджай тым, што людзі не працавалі досыць старанна, каб Бог зноў заняў галоўнае месца ў іх жыцці (Агей 1,6; 10-11; 2; 15-19). У Адкрыццігаворыцца пра засуху, якая, замест таго, каб спрыяць прыняццю веры, штурхае людзей да блюзнерства (Адкрыццё 16, 8-9), таксама як і недахоп бульбы вядзе да брыдкаслоўя, у той час калі адказнасць за гэта ляжыць на тых, хто развучыўся дзяліцца! У Ла Салетт Марыя дае зразумець, што неўраджай скончыцца, калі людзі прыйдуць да веры ў Бога: “Калі вы не пакаецеся, вы ўсе загінеце” (Люк 13,3). Раней, калі навуковыя адкрыцці былі невядомыя, у неўраджаі абвінавачвалі Бога. Сёння Божая Маці заклікае нас, веруючых, рэагаваць так, каб выпрабаванні не зламалі дух нашых братоў і сясцёр у сям’і чалавецтва.
Прыняць веру зусім не азначае перш за ўсё маліцца да знямогі, а навучыцца любіць, як Хрыстос. “Гасподзь больш упадабае захаванне праўды, а не ахвяраванне сабой” (Прытчы 21, 3; Осія 6,6; Мацвей 9, 13).
“Ці добра вы моліцеся, дзеці мае? –Не вельмі, Мадам. –Ах, дзеці мае, вы павінны гэта рабіць, раніцай і ўвечары, нават калі гэта будзе толькі “Ойча наш” і “Радуйся, Марыя”. А калі ў вас ёсць магчымасць, маліцеся яшчэ больш”.
 
Улетку на Месу прыходзяць толькі некалькі састарэлых жанчын. Астатнія ўсё лета працуюць па нядзелях, а зімой, не ведаючы, што рабіць, яны ідуць на Месу, толькі каб пасмяяцца з рэлігіі. На Вялікі Пост яны ідуць у мясную краму, як сабакі”.
Марыя запрашае дзяцей памаліцца. Гаварыць кожны дзень: “Ды свяціцца (праслаўляецца, усхваляецца, узносіцца) імя тваё” азначае не вымаўляць імя Госпада дарэмна. Прызнаючы нашу залежнасць ад Бога, які дае нам хлеб надзённы, мы больш не абвінавачваем яго ў тым, што гэтага хлеба нам не хапае. Мы ўжо не імкнёмся будаваць свет без Яго. І хіба не пустэча, выкліканая адсутнасцю Бога, патрабуе, каб яе запоўнілі, наведаўшы “мясную краму”, як гэта прынята ў грамадстве спажывання? “  “Вар’ят! Гэтай ноччу душу тваю возьмуць у цябе; каму ж застанецца тое, што ты нарыхтаваў?” (Люк 12, 19-21)
 
Прапаноўваючы дзецям у Ла Салет малітвы “Ойча наш” і “Радуйся, Марыя”, Марыя пераносіць нас непасрэдна ў Біблію. “Ойча наш”— гэта малітва Іісуса, пераказ не толькі яго вучэння, але і, на яшчэ больш глыбокім узроўні, Яго жыцця.
 
“Вы ніколі не бачылі сапсаванае зерне, дзеці мае? –Не, Мадам! –Але ты, Максімен, дзіця маё, ты павінен быў бачыць яго аднойчы у Куане, разам са сваім бацькам. Гаспадар поля паклікаў твайго бацьку паглядзець на сапсаванае зерне. Вы пайшлі туды, ты ўзяў два-тры хлебныя каласкі ў свае рукі і расцёр іх: усё ператварылася ў пыл. На шляху дадому, калі вы былі не далей чым за паўгадзіны хады ад Кор, твой бацька даў табе кавалачак хлеба і сказаў: Паеш яшчэ хлеба ў гэтым годзе, сынок, таму што я не ведаю, хто будзе есці яго ў наступным годзе, калі зерне будзе так псавацца. –Так, Мадам, сапраўды, цяпер я ўспомніў, хаця дагэтуль не памятаваў”.
 
Спадар Жыро, бацька Максімена, па прафесіі стальмах, ужо даўно не меў патрэбы ў Богу. Спачатку ён нічога не хоча ведаць пра тое, што расказвае яго сын. Потым ён чуе, што Марыя не асуджае яго, а падзяляе яго трывогу як бацькі сям’і, які хвалюецца аб тым, што не зможа больш даць хлеба свайму дзіцяці. Ён узрушаны і адкрывае для сябе Бога, які яго любіць. Гэта глыбока мяняе яго жыццё.
 
Як спадар Жыро клапоціцца пра Максімена, так і Божая Маці клапоціцца пра ежу для свайго народа. Клапаціцца пра бліжняга—хіба не да гэтага настойліва заклікае нас Марыя ў Ла Салет?
 
“Вось, дзеці мае, перадайце гэта ўсяму майму народу”, -- гаворыць яна ў канцы па-французску. Так, дзеці мае, абавязкова перадайце гэта ўсяму майму народу”.
 
Прачыстая Дзева заклікае дзяцей выконваць разам з ёй місію малітвы, а таксама данесці гэты зварот да людзей. Калі пасланне, перададзенае Максімену і Мелані, дайшло да нас, гэта адбылося таму, што Царква ўзяла на сябе адказнасць за яго захаванне, каб зноў і зноў тлумачыць і перадаваць яго людзям.
 
Царква, яшчэ не ачуняўшы ад праследаванняў пасля Рэвалюцыі, прымае гэтае пасланне Ла Салет, як пацвярджэнне правільнасці сваіх намаганняў, якія яна прыкладае, настойваючы на неабходнасці адпачынку па нядзелях і павагі да Імені Госпада.
 
Жыхары гор адразу зразумелі, што ім неабходна звярнуцца да веры. Гэтая плынь выходзіць за межы кантона Кор і Францыі і распачынае духоўнае абнаўленне.
 
А мы, тыя, хто жыве ў зусім іншым грамадстве, якое радыкальна змянілася, хіба мы не бачым у пасланні той жа заклік? Божая Маці Ла Салет перакананая ў тым, што малітва мяняе свет, але не зможа стрымаць небяспеку без прыняцця веры.
 
Падзякуем Богу: “Слаўлю цябе, Ойча, што ты ўтаіў гэта ад мудрых і разумных і адкрыў немаўлятам” (Мефодзій 11, 25).
 
     На наступны  дзень апасля гэтага здарення пiлiгрымы караскаюцца па куп’iстым сцежкам да Той, якую яны раптам называюць пасрэднiца. Уздымаюцца базiлiка iпершыя будынкiкляштара у глыбокiм адзiноцтве. Мiж тым справа царквы Салета значна уплывае на меркаванне прэссы таго часу. У рэгiене канстатуюць узнауленне хрысцiянскага жыцця. Натоупы пiлiгрымау з Францыiiз замежжа рухаюцца туды адзiн за адным. Праз хрысцiянскiнарод ззяе усiмiпраменнямiрух малiтвы, пераутварэння iабязацельствау. У 1872 годзе у Салеце створана нацыянальнае паломнiцтва. Цела капеланау храма становiцца рэлiгiезным аб’яднаннем сусветнага маштабу: Мiсiянеры сабора салецкай богамацеры. Сестры царквы ведаюць падобную эвалюцыю.
     Сабор Салета адзначыу святых, пастарау, пiсьменнiкау, артыстау : Дон Боска, ксендз Арс, Папа Эймар, святая  СафiБарат, пан Ле Прэвост, монсеньер Дзюпанлур, кардзiнал Рышо, Блой, Уiсманс, браты Марытэн, Псiхары, Клодэль, Марыяк, Фумэ, Масiнон, Морыс Дэнi, Аркабас...
     Сабор салецкай багамацеры – гэта новы напрамак у пошуках iсцiны царкоунай веры, далекай ад забабонау iсакрэтау падазронай рэлiгiезнасцi. Марыя прыцягвае да СВАЙГО СЫНА ЕЗУСА тых, хто адкрывае праз слезы пяшчоту Бога да СВАЙГО НАРОДА. Праз святло крыжа яе дзiуныя падбадзерваючыя словы, у якiх чутны бiблейскi  водгаласак iевангельская строгасць, звяртаюцца да нас.   Мы аб’яднаны пра нашы штодзенныя клопаты. Такiсэнс пастараля паломнiцтва сення разам з арыентацыямiцарквы.
     Епархiя Грэнобля даручыла Асацыяцыiпаломнiкау сабору салецкай богамацеры, створанай у 1962 годзе, службу Паломнiцтва, якая забяспечвае iабараняе матэрыяльныя iдухоуныя iнтарэсы епархii. Яна – адзiная установа з юрыдычнымiправамi. Паломнiцтва ( на вышынi1800 метрау )
адкрыта цэлы год акрамя лiстапада: 600 ложкау з травеня па кастрычнiк. Са снежня па красавiк – 500 ложкау з магчымасцю працяглага прыбывання.

Посольство (Ukrainian)

Ла Салет, невелике село у Французьких Альпах, в дієцезії Гренобль, заховане між горами, далеко від доріг, було незнайомим до половини ХІХ століття – до 19 вересня 1846 року. Саме тоді, на гірських пасовиськах двоє пастушків зустріли Красиву Пані, яка з ними довго розмовляла а потім віддалилася в ясному сяйві. З того часу маси паломників йдуть на гору а ім’я села Ла Салет стало знайомим на цілому світі.
 
Що сталося в Ла Салеті?
 

Прекрасна Пані розмовляла з дітьми. “Ми неначе ковтали її слова” – сказали пізніше. “На протязі нашої розмови весь час плакала”. Послухаймо посольство Пречистої Діви Марії, яке переказали діти:
“Підійдіть ближче, мої діти, не бійтесь, я прийшла з великою новиною. Якщо мій народ не піддасться, буду змушена відпустити руку мого Сина. Вона така сильна, така тяжка, що вже більше не зможу її втримати. О, як довго страждаю за вас!!! Якщо хочу, щоб вас мій син не залишив, мушу Його неустанно просити. А ви це навіть не помічаєте. Хоч як сильно би ви молились, ніколи не зможете винагородити мої зусилля, які прикладаю. Я дала вам шість днів на працю а сьомий резервувала собі а ви не хочете його визнати. Саме це робить важкою руку мого сина. Також чоловіки зловживають іменем мого Сина у своїх прокльонах. Як не буде урожаю – це буде ваша вина. Я показала вам це на картоплі минулий рік. А ви на це не звернули увагу. Навпаки, коли ви знайшли картоплю погнилою, ви проклинали зневажаючи ім’я мого Сина. Будуть псуватись далі а цього року на Різдво їх взагалі не буде”.
 
Досі Пречиста Діва говорила на французькій мові. Потім випередила відповідь Максиміна на питання Меланії і продовжувала на діалекті з Корпус (село неподалік):
 
“Якщо маєте зерно, не сійте його. Все, що засієте, знищить хробач, а що проросте вийде на порох при молотінні. Настане великий голод. Ще перед тим, діти до сім років будуть мати тряску (хвороба) та помиратимуть на руках тих, хто їх триматиме. Покаянням інших буде голод. Горіхи зіпсуються а виноград погниє”.
 
Потім Прекрасна Пані говорила далі, але чув її тільки Максимін. Меланія не чула ні слова, хоч і бачила, як Пані киває устами. Потім Меланія чула слова а Максимін, який не чув ні слова, почав гратися зі своєю палицею. Прекрасна Пані звірила кожному з них таїнство. І знову чули її слова обоє:
 
“Якщо навернуться, каміння та скали переміняться на купи зерна а картопля сама засадиться. Добре молитесь, діти мої?”
 
“Не дуже, Пані”– щиро відповіли діти.
 
“Ах, діти мої, треба добре молитись рано та вечір. Якщо маєте час, помоліться бодай Отче наш та Богородице, а коли можете і більше. Літом на службу ходить лиш кілька старих жінок. Інші працюють в неділю ціле літо, а зимою, коли не мають що робити йдуть на службу, щоб висміювати релігію. В часі Великого посту ходять до м’ясника як пси. Діти мої, чи ви бачили вже гниле зерно?”
“Ні, Пані” – відповіли діти.
“Але ти, мій хлопче, мусів бачити в Куані, разом зі своїм батьком. Власник того поля тоді покликав твого батька подивитись на гниле зерно. І твій батько взявши декілька колосків в руки, і потерши їх все змінилося на порох. І коли ви були десь пів години від того міста твій батько тобі дав кусок хліба зі словами: Їж хлопче ще цього року, бо не знаю, чи хтось буде їсти в майбутньому році, якщо так буде продовжуватись із зерном. Ах! Так, Пані. Я тепер згадав – відповів Максимін”.
 
“Отже, мої діти, перекажіть це моєму народу” – сказала Пречиста по-французьки.
 
Потім Прекрасна Пані ішла уверх по березі, з якого перед тим діти збігли. Діти відійшли набік, щоб могла пройти. Переступила струмок і не оглядаючись повторила: “Отже, мої діти, перекажіть це моєму народу”.
 
Це все, що сказала Прекрасна Пані малим пастирям. Потім повільно з долини піднімалася на вершок. Діти йшли за нею, і коли були на бережку Діва піднеслась на висоту 1,5 метра, глянула на Небо потім поглянула на землю. Обличчя мала повернуте на південний схід, ціла в сяйві зникла. 
 
19 вересня 1851 помісний єпископ дієцезії Гренобль Філіберт де Бруяр видав офіційний декрет. Ось його суттєва частина:
 
“Ми вирішили, що обявлення Пресвятої Діви Марії двом малим пастирям 19 вересня 1846 на одній горі в Альпах, в парафії Ла Салет деканату Корп має всі знаки правдивості, факти пояснені і вірники можуть його прийняти за певне та годновірне”.
            Першого травня 1852 в новому пастирському послані єпископ з Греноблю повідомив, що розпочнеться будівництво храму на горі в Ла Салеті. Покликав групу дієцезальних місіонерів, які мали дбати про цей храм. Наріжний камінь костьолу  був закладений 25 травня 1852 а будівництво було закінчено 1865. 20 серпня 1879 костьол був консекрований (посвячений) і отримав титул “базиліка”. Група священиків витворила монашу спільноту Місіонерів. Сьогодні на цілому світі працює близько 900 Місіонерів Матері Божої з Ла Салету. Місіонери проголошують місії, духовні ре колекції парафій, дбають про паломницькі міста, працюють в парафіях а деякі з них працюють на місіях за кордоном.

Establishment of the Province
Missionaries of Our Lady of La Salette arrived in Poland on 16^th September 1902. The first five priests initially lived in Kraków. The second religious house was opened in Puźniki, where also the seminary was founded. In 1910 the Missionaries opened another house in Dębowiec near Jasło, organizing there the minor seminary as well as the novitiate and seminary internum for the students. In 1921 the Missionaries began publishing the magazine La Salette - The Messenger of Our Lady of La Salette.
The following years helped to develop the Congregation on Polish ground. In that time more houses were built and established (Stanisławów, Hurko, Kobylanka, Lwów, Rzeszów and Ostrowiec). As well as working in Poland, Polish priests took up missionary work abroad in the United States (Ware, Westfield, Olivet), Argentina (Cordoba, Rosario, Santa Fé, La Plata) and Canada (Beauséjour, Ladywood, Elma). Finally, in 1934 the Polish province was officially established. The Polish Province included all houses in Poland, Argentina and some in the United States and Canada.
 
World War II and the postwar period
During World War II the Polish province lost five priests who died in the bombing of Lwów. After 1945 the Missionaries were forced to leave their posts in Lwów and Stanisławów. The Polish Province ministered for Polish congregations in Argentina, the United States and Canada contributed to the establishment of two Vice Provinces (1958): Argentine and American Olivet. Shortly after the World War II the Polish Missionaries opened new posts in Trzcianka, Bircza, Lubrza, Dytmarów, Biała, Lubsko, Gdańsk-Sobieszewo, Kuźnica Czarnkowska, Kraków, Warszawa, Resko, Łętowe, Zakopane, Olsztyn, Elbląg, Prabuty, Królew Malborski, Rzeszów-Zwięczyca, Łapsze Wyżne, Mrągowo, Mysłowice-Krasowe. In 1952 the communist government took away from the Missionaries the buildings in Dębowiec, Rzeszów and Hurko and prevented the realization of the state policy of the lay apostolate. During that period the Missionaries focused on parish work and formed informal formation groups of lay people.
 
The development of the Province
The period of political transformation in Poland of the 90's, which was associated with greater freedom and a positive impulse to the development of the Church in Poland related to the pontificate of John Paul II, led to new works. During that period, publishing house La Salette was established in Kraków (1995) and publishing of the magazine La Salette - The Messenger of Our Lady of La Salette was resumed (1995). Apart from that the Fund for Children and Youth under the name of Our Lady of La Salette was created (1998). The purpose of that Fund was to support large families, children and youth from poor families and single parents. At that time, also in Dębowiec, a Polish maternal house of the Province and the major centre of worship of Our Lady of La Salette in Poland, a statue of Our Lady of La Salette was crowned with papal crowns on 15^th September 1996.
 
Recent times
After a period of rapid development, the beginning of the twenty-first century was marked by a decline in the number of vocations. At that time, new work, related to challenges of a changing world, was established: in 2008 a formation place called Reconciliation Center La Salette was established in Dębowiec, and in 2012 Information Centre of Missionaries of Our Lady of La Salette was opened in Kraków. In 2012, the Swiss Province was merged to the Polish province forming so-called a Swiss district.
Missionaries of Our Lady of La Salette currently work in parish ministry (Dębowiec, Gdańsk-Sobieszewo, Kobylanka, Kraków, Kuźnica Czarnkowska, Łapsze Wyżne, Łętowe, Mragowo, Olsztyn, Rzeszów, Trzcianka Lubuska and Warszawa) as well as specialize in: leading parish missions and retreats, spiritual direction, schools of prayer, and catholic schools. They are also involved in teaching and research work at universities and at their own institutes. In different ways they support social institutions of the Church, especially charity. They run retreat houses in Dębowiec, Mrągowo and Zakopane. The Polish Province sends missionaries to work in Madagascar, as well as running pastoral work in various places abroad, spreading devotion to Our Lady of La Salette in the following countries: England (Dagenham, Goodmays, Harlow, Rainham, St. Ives), Belgium (Bruly-de-Couvin, Couvin, Jéhonville, Paliseul), Belarus (Dalekie, Widze), the Czech Republic (Bozkov, Mělnik), Germany (Aldersbach, Aufhausen, Bayerbach, Engerazhofen, Friesenhofen, Sammarei, Simbach bei Lindau), Liechtenstein (Balzers), Slovakia (Chrenovec, Povazska Bystrica), Switzerland (Mörschwil), Ukraine (Busk, Krzywy Róg, Łanowice, Nikopol, Zaporoże).
 
Rectors of the Polish Province (Provincials)
Rectors of the Polish Province of the Congregation of the Missionaries of Our Lady of La Salette were: Michał Kolbuch (1934-1950), August Gauthier (1950-1952), Bronisław Młynarski (1952-1958), Stanisław Zawisza (1958-1964), Władysław Baran (1964-1970), Franciszek Danioł (1970-1979), Józef Mituś (1979-1985), Adolf Grotkowski (1985-1988), Antoni Skałba (1988-1994), Augustyn Hamielec (1994-1997), Józef Krzyszycha (1997-2003), Lesław Pańczak (2003-2006), Władysław Pasiut (2006-2012), Andrzej Zagórski (2012-).