Artykuły filtrowane wg daty: kwiecień 2014

poniedziałek, 28 kwiecień 2014 13:04

PPP 2014

Dział: PHOTO
czwartek, 17 kwiecień 2014 08:16

Stulecie sanktuarium M.B.S. w Rio de Janeiro

 


Rio de Janeiro100 anos 2

 

 

Sanktuarium Matki Bożej Saletyńskiej odznacza się wyjątkowym pięknem; zbudowane w stylu gotyckim, z pięknymi witrażami, harmonią kolorów....

Trzeba dziękować Bogu za to, co przekracza wartości materialne, jak mówi poeta Zé Vicente: "Błogosławione są owoce Bożej ziemi. Błogosławieni są ci, którzy pracują dla naszej jedności. Błogosławiony jest Jezus, który bedzie z nami nie tylko na ołtarzu."

Jubileusz to dobry moment, żeby wyrazić wdzieczność ludowi Bożemu. Ludziom wiary, prostym i gościnnym, którzy są zdolni okazać troskę i uczucia!

Na początku był mały kościółek a obecnie piękne sanktuarium, wyrażamy wdzięczność wszystkim budowniczym, którzy pracowali przy wznoszeniu murów, kolumn i pięknej wieży...

Drodzy księża: Marco Reis, Mario Prigol, Atico Fassini i  Washington - Pan Bóg chciał, żebyście wy reprezentowali  w tym jubileuszowym roku, wszystkich nas saletynów, którzy przez 100 lat żyli i pracowali na tym miejscu. Poprzez wspólnotę zakonną nasza wdzieczność dociera do wszystkich (braci i księży), którzy poświęcali swoje życie w tym Sanktuarium.  Ze względu na zdrowie wielu zmarło na tej misji. To podziękowanie wyrażamy także Radzie Generalnej i Radzie Prowincjalnej, które zawsze nas wspierały i nie stracily wiary w sens tej misji.

Sao Paulo , 13 kwietnia 2014 - Niedziela Palmowa

ks. Edegard Silva Junior - saletyn

 

“Bendito seja Jesus, que conosco estará além do altar”

Querida comunidade saletina no Rio de Janeiro:

 

É certo que humanamente falando, muitos irmãos do atual quadro dos religiosos saletinos não estejam vivos quando em 2064 o Santuário de Nossa Senhora da Salette do RJ completará 150 anos e em 2114 o seu segundo centenário...

 

Portanto, para nós que tivemos a graça de viver e celebrar o 1º centenário deste santuário, é momento de agradecimento e louvor. Mesmo estando em missão em outros estados e países, queremos fazer chegar nossa homenagem a todos vocês: religiosos e leigos deste Santuário.

 

Com todos os desafios de ser a segunda capital em população do nosso país, o Rio de Janeiro encanta e fascina o mundo. Mesmo conhecedores dos problemas do contexto urbano, não há quem não queira conhecer esta capital, com sua beleza ímpar, moldada pelas mãos do criador.

Existe outra beleza, que também vem das mãos do Criador: é o povo desta cidade, que carrega o seu jeito próprio de ser, confirmado  no ditado popular: “sou carioca da gema, carioca da gema do ovo”...

 

Nesta cidade de tantas histórias e lutas, dos morros e favelas, do samba e da boemia, chegam oficialmente os Missionários Saletinos em 1912, depois de um período de discernimento e debates comunitários. Outros irmãos saletinos já escreveram muito bem os aspectos históricos desta nossa presença. Quero apenas neste momento, demonstrar nosso hino de gratidão a Deus, diante do gesto corajoso do Pe Moussier em adquirir o terreno no bairro do Catumbi e a fundação da Paróquia no dia 14 de abril de 1914.

A ardor missionário dos primeiros saletinos em nosso país, é a demonstração deste  “Sopro Divino”,  vento impetuoso que desinstala, envia e  levou-nos  ao bairro do Catumbi.

 

Quando os saletinos chegaram em São Paulo o bairro de Santana,  era a região dos pobres e excluídos. Não foi diferente a realidade encontrada no Bairro do Catumbi. Passando rapidamente pela cidade do Rio de Janeiro dos anos de 1900, com seus oitocentos e onze mil habitantes chegamos ao Rio de Janeiro  no contexto atual. Olhando o Catumbi do século 21 percebemos três realidades arquitetônicas bem visíveis: os casarões e pequenos prédios que expressam o Brasil Republicano, os morros com suas escadas e vielas e a “passarela do samba” projeto assinado pelo arquiteto Oscar Niemeyer e inaugurado em 1984.

 

Antes de chegar ao centenário deste santuário, vejamos alguns aspectos que aconteciam no mundo e nesta cidade e não deixaram deser grandes desafios àquela nova missão.

Quando foi criada a Paróquia, a Igreja Católica iniciava o pontificado de Bento XV, e o mundo enfrentava o início da 1ª Guerra Mundial (1914-1918).

As mulheres procuravam romper com o peso do patriarcalismo. Naquela época foi considerado um grande escândalo nacional a bela e jovem Nair de Tefé (musicista e cartunista), esposa do presidente da república Hermes da Fonseca, no baile do Catete, ao tocar ao violão o maxixe Corta jaca, de Chiquinha Gonzaga. Naquela época o violão era tido como instrumento de vagabundos e o maxixe uma dança um tanto quanto escandalosa, além de ter em sua raiz, as danças e cânticos dos escravos. Louro (Lourival de Carvalho) compõe Moleque vagabundo e lhe põe como genero “samba”.

Na literatura Monteiro Lobato lança o artigo A Velha Praga, onde aparece pela primeira vez o personagem “Jeca Tatu”.

O Rio de Janeiro é uma referência para o futebol. Em 1914 acontece o primeiro Fla X Flu. É criada depois a Federação Brasileira de Sports (depois CBD e hoje CBF).

A nível político, as consequências da 1ª Guerra mundial o levou a aproveitar-se deste quadro para impulsionar a industrialização. No início da gestão de Wenceslau Braz, ocorreu a queda brutal das exportações, principalmente dos produtos agrícolas. O governo federal adotou uma política financeira austera, e foi responsável pela queima de três milhões de saca de café que estavam estocadas para evitar a queda nos preços do produto. Mais uma vez a política de valorização do café foi aplicada como desejavam as oligarquias cafeicultoras.

Voltando-se para a cidade do Rio de Janeiro, capital federal. Acontece nesse período um vigoroso crescimento do setor industrial. As pequenas oficinas e fábricas transformaram-se em grandes indústrias que produziam desde produtos têxteis até equipamentos e maquinários. As oligarquias agrárias, principalmente a poderosa classe dos cafeicultores que comandavam o aparelho de Estado e o Governo Federal, não tiveram condições de impedir ou frear a industrialização.

A expansão do setor industrial levou inevitavelmente ao crescimento da classe operária. Esse crescimento pode ser constatado ao observarmos que em 1880, o país contava com 54 mil operários; em 1920 esse número salta para 200 mil. No decorrer do processo de formação da classe operária no Brasil, surgem também as primeiras organizações trabalhistas e os líderes sindicais que começaram a atuar de forma mais combativa em defesa de reivindicações e interesses dos trabalhadores da indústria.

O surto industrial contribuía para o crescimento das vagas de emprego, mas as condições de trabalho nas fábricas eram absolutamente degradantes. As fábricas empregavam crianças, mulheres e homens que enfrentavam turnos de 14 a 16 horas por dia, não tinham salário mínimo nem remuneração no período de férias, e muito menos indenização por qualquer acidente de trabalho. Em tais condições, as greves começaram a ocorrer.

Nesta época, muitos operários foram presos e alguns líderes grevistas foram mortos. Embora tenham sofrido uma brutal repressão policial, e muitas de suas principais reivindicações não tenham sido atendidas, os movimentos grevistas deste período incentivaram uma maior organização da classe trabalhadora, de modo que nos anos seguintes surgiriam inúmeros sindicatos trabalhistas.

Fazendo a leitura a partir do nosso carisma, podemos dizer: os saletinos naquela época escolheram o lugar certo para nossa presença – o mundo urbano, no início da industrialização. Sem transportar as terminologias da teologia hoje,  podemos afirmar que levando em conta ao jeito de ser Igreja daquele tempo, a construção deste santuário era uma resposta pastoral à sociedade industrial que ora se iniciava. Esta presença a cada década foi se confirmando, seja no apoio à Ação Católica Operária ou mesmo  na época da Ditadura Militar quando foi alvo da desconfiança dos militares, de ser ali um local onde “escondia comunistas”...

Toda missão acontece de forma contextualizada, numa realidade concreta, marcada por conflitos e contradições –  neste contexto  nos inserimos neste bairro, com o nosso carisma da reconciliação.

Saíremos desta leitura histórica e chegaremos ao atual formato do Santuário, que começou como espaço para “cinquenta pessoas”. Olharemos o Rio de Janeiro do século 21, diante de uma cidade com seis milhões e trezentos mil  habitantes. Este número ainda é maior se tomarmos a região metropolitana. Na rua  Catumbi,  no bairro que leva este mesmo nome, uma parcela deste povo está em festa para agradecer a Deus os 100 anos da criação do Santuário, desde a construção do pequeno tempo.

O Santuário de Nossa Senhora da Salette no Rio de Janeiro é portador de uma grande beleza:  seu estilo gótico,  seus vitrais, a harmonia das cores...

Neste ato  de louvor, queremos agradecer a Deus algo que vai para além do altar, como diz o poeta Zé Vicente: “Bendito sejam os frutos da terra de Deus. Bendito sejam  o trabalho e a nossa união. Bendito seja Jesus, que conosco estará além do altar”.

Nosso louvor será selado na mesa do altar e se prolongará para além do altar...

É momento de expressarmos  nossa gratidão ao Povo de Deus. Povo de Fé, povo simples e acolhedor.  Por onde   chegamos o povo nos acolhe, nos cerca de cuidados e carinhos!

Desde a pequena Igreja ao formato atual do Santuário, nosso louvor a Deus por todos os trabalhadores que ergueram cada parede,  esculpiram as colunas...  ergueram aquela torre tão esplendorosa...

Queridos Padres: Marcos Reis, Mário Prigol, Ático Fassini e Washington   – quis o Senhor Deus que neste ano jubilar vocês representassem a todos nós saletinos que há cem anos marcaram presença neste chão. Pelo ministério desta comunidade religiosa, nosso louvor a todos os religiosos (consagrados irmãos e padres) que dedicaram parte de sua vida neste Santuário. Alguns enfrentaram  sérios problemas de saúde, muitos chegaram a falecer nesta missão. Este louvor  estendemos ao Conselho Geral e Provincial de cada época, que deram seu apoio e acreditaram nesta missão.

Este Santuário Saletino, está no contexto da Arquidiocese do RJ a quem somos chamados  a servir. Temos caminhado juntos desde a chegada dos saletinos, na pessoa do Cardeal Joaquim Arcoverde (1908) ao Cardeal Orani Tempesta, com todas as instâncias desta arquidiocese,  com quem caminhamos na comunhão e participação.

Aos movimentos populares, a Ação Católica Operária, as rebeliões de ontem e de hoje, que foram nos convocando, como religiosos, ao nosso lugar social e exigindo nossa participação.

Como não lembrar  da presença da Vida Religiosa feminina nesta missão... as   irmãs que  acompanharam os saletinos desde os primeiros contatos com esta arquidiocese às irmãs presentes nos morros. Recordamos  a  CRB Nacional que há anos teve sua sede nacional no bairro na Cinelândia e pudemos beber desta fonte e também contribuir em diversos serviços desta “nossa” entidade.

Amados irmãos saletinos da comunidade do Rio de Janeiro, a data oficial da comemoração deste jubileu coincidiu com um período com muitas atividades em nossa pastoral; estamos iniciando a Semana Santa. Em cada saletino presente  nesta festa recebam  nosso abraço de irmão... Que este abraço seja extensivo ao povo tão bom e acolhedor do Catumbi.

Esta semana vamos ter muito presente o texto do Evangelho de São João, de Maria ao pé da cruz (Jo 19, 25-27),este texto da nossa espiritualidade, nos inspire em sermos pessoas firmes e esperançosos,  mesmo nos momentos desafiadores.

Historicamente as imagens da Salette são confeccionadas em três momentos: ela sentada chorando (imagem muito apreciada pelo povo); ela falando com os pastores e por fim ela subindo ao céu.

Convenço-me cada vez mais que é o momento pedirmos aos artistas que façam uma imagem de Nossa Senhora da Salette sorridente e feliz, com  sorriso de dia de festa...bem alegre e contente.  Creio que esta é a imagem que expressa a felicidade de Nossa Senhora neste jubileu.

Pe Marcos, Pe Mário, Pe Ático e Pe Washington, recebam de todo coração um abraço fraterno pela passagem do centenário do Santuário Nossa Senhora da Salette no Rio de Janeiro.

 

São Paulo, 13 de abril de 2014

Domingo de Ramos

 

Pe Edegard Silva Júnior

Missionário Saletino

 

 

 

Dział: INFO (PL)
poniedziałek, 14 kwiecień 2014 15:13

Orędzie Papieża Franciszka na ŚDM 2014

 

Cytat z orędzia papieża Franciszka które jest skierowane na spotkanie młodych w Krakowie, przytaczamy tutaj ze względu na na bardzo prosty i jasny język, który może być użyteczny dla każdego z nas. Tekst całego orędzia na  stronie Vatican.va  Swiatowe dni młodziezy

"Jak konkretnie możemy sprawić, aby to ubóstwo ducha przekształciło się w styl życia, aby konkretnie wpływało na nasze życie? Odpowiem wam w trzech punktach.

Przede wszystkim starajcie się być wolni wobec rzeczy. Pan nas wzywa do życia ewangelicznego, naznaczonego umiarkowaniem, nieuleganiem kulturze konsumpcji. Chodzi o poszukiwanie tego, co najistotniejsze, nauczenie się ogołocenia z wielu tłumiących nas rzeczy powierzchownych i zbędnych. Zdystansujmy się od żądzy posiadania, od pieniądza najpierw traktowanego bałwochwalczo, a następnie marnowanego. Postawmy Jezusa na pierwszym miejscu. On nas może uwolnić od zniewalającego bałwochwalstwa. Pokładajcie ufność w Bogu, drodzy młodzi! On nas zna, kocha nas i nigdy o nas nie zapomina. Tak jak troszczy się o lilie polne (por. Mt 6, 28), tak też nie pozwoli, aby czegokolwiek nam zabrakło. Również by przezwyciężyć kryzys gospodarczy, ludzie muszą być gotowi do zmiany stylu życia, do unikania wielu przypadków marnotrawstwa. Tak jak potrzebna jest odwaga szczęścia, tak też trzeba odwagi umiarkowania.

Po drugie, aby żyć tym błogosławieństwem wszyscy potrzebujemy nawrócenia w stosunku do ubogich. Musimy zatroszczyć się o nich, być wrażliwi na ich potrzeby duchowe i materialne. Wam, młodym, powierzam zwłaszcza zadanie, byście na nowo postawili solidarność w centrum ludzkiej kultury. W obliczu dawnych i nowych form ubóstwa — bezrobocia, emigracji, wielu różnego rodzaju uzależnień — mamy obowiązek być czujni i świadomi, przezwyciężając pokusę obojętności. Pomyślmy także o tych, którzy nie czują się kochani, nie mają nadziei na przyszłość, rezygnują z zaangażowania w życie, bo są zrażeni, rozczarowani, zastraszeni. Musimy nauczyć się przebywania z ubogimi. Nie wypełniajmy naszych ust pięknymi słowami o ubogich! Spotkajmy ich, spójrzmy im w oczy, wysłuchajmy ich. Ubodzy są dla nas konkretną okazją spotkania samego Chrystusa, dotknięcia Jego cierpiącego ciała.

Ale — i to jest trzeci punkt — ubodzy są nie tylko osobami, którym możemy coś dać. Również oni mają nam wiele do zaoferowania, aby nas nauczyć. Wiele może nas nauczyć mądrość ubogich! Pomyślcie, że jeden z świętych XVIII w., Benedykt Józef Labre, który spał w Rzymie na ulicy i żył z ofiar ludzi, stał się doradcą duchowym wielu osób, w tym szlachty i hierarchów. W pewnym sensie ubodzy są dla nas jakby nauczycielami. Uczą nas, że wartość osoby nie zależy od tego, ile posiada, ile ma na koncie w banku. Ubogi, osoba pozbawiona dóbr materialnych zawsze zachowuje swoją godność. Ubodzy mogą nas wiele nauczyć także o pokorze i ufności w Bogu. W przypowieści o faryzeuszu i celniku (Łk 18, 9-14) Jezus przedstawia celnika jako wzór, bo jest on pokorny i uznaje siebie za grzesznika. Także wdowa, która wrzuciła dwie drobne monety do skarbca świątyni jest przykładem ofiarności tych, którzy, chociaż mają niewiele lub nic, dają wszystko (Łk 21, 1-4)...."

 

Dział: INFO (PL)
poniedziałek, 14 kwiecień 2014 08:22

Tanzanian's Bishops at Rome

EN Some moments during the Eucharistic celebration of the Episcopal Conference of Tanzania during its ad limina visit, in the parish church of Our Lady of La Salette in Rome. Cardinal Pengo Polycarp is the titular bishop of our parish.

PL Kilka zdjęć z Mszy św. w kościele Matki Bożej Saletyńskiej w Rzymie, Konferencja Episkopatu Tanzanii z okazji wizyty ad limina w Rzymie. Nasz kościół w Rzymie jest przypisany kardynałowi Polikarpowi Pengo.

IT Alcune istantanee circa la celebrazione eucaristica della Conferenza episcopale della Tanzania in visita ad limina, nella chiesa parrocchiale N.S. de La Salette in Roma. Il cardinale Pengo Polycarpo e’ il titolare della nostra Parrocchia.

Dział: PHOTO
piątek, 11 kwiecień 2014 10:05

Salettinian blogspot

saletinian blog

Dział: BLOG (EN)
czwartek, 10 kwiecień 2014 19:39

Pascha 2014

                    Lasalette6                                                                                                                                       

 

Wielkanoc 2014

Drodzy współbracia

Zanieście wszystkim radość Zmartwychwstania (liturgia).

 Tymi słowami rozesłania z liturgii Zmartwychwstania chciałbym dotrzeć do was z moimi szczerymi i braterskimi życzeniami błogosławionych Świąt Zmartwychwstania w imieniu Rady i Zarządu Generalnego. Ufam, że okres Wielkiego Postu niedawno zakończony, był dla każdego z Was czasem głębokiej odnowy duchowej, osobistej i wspólnotowej. Dla wielu z Was był to czas spędzony razem z wiernymi, którzy przychodzą do waszych parafii, lub tymi, którzy słuchali rekolekcji wielkopostnych. Razem dziękujemy Panu, który także tego roku zaprosił nas do nawrócenia, abyśmy coraz bardziej upodobnili nasz styl życia do Jego stylu. W ten sposób dał nam opatrznościową okazję, jak mówi Papież Franciszek „ abyśmy się obudzili, i nie szli dalej tylko z powodu inercji”.

Nowina o Zmartwychwstaniu jeśli jest przyjęta w wierze, wypełnia sensem nasze życie i naszą historię jako zakonników. Jedynie wtedy, gdy ktoś doświadczył niełatwej drogi oczyszczenia Wielkopostnego może cieszyć się nowością, pięknem i radością tej nowiny. Celebrować Paschę znaczy umieścić w świetle Zmartwychwstałego odnowiony motyw zaufania i nadziei w nas samych, w życiu wspólnym i w posłudze. Oznacza nie tylko pozbywanie się rutyny, która często sprawia, że nasze dni są bez znaczenia, ale oznacza także zaangażowanie się w nawrócenie swojego serca, abyśmy mogli stać się wiarygodnymi świadkami nowego życia, które dał nam Chrystus.

Razem z radością Paschy chciałbym się podzielić z wami także radością przeżywania niektórych wydarzeń, które są istotne w życiu naszego Zgromadzenia w ostatnim czasie:

W święto św. Józefa 19 marca, dystrykt Szwajcarii obchodził 90 rocznicę Szkoły w Untere Waid otwartej w 1924 roku. Jako Szkoła Apostolska przez wiele lat przyjmowała i formowała wielu młodych, którzy pragnęli stać się Misjonarzami z La Salette. Po zakończeniu tego doświadczenia jako seminarium, szkoła została otwarta dla młodych chłopców i dziewcząt i stała się nowoczesnym liceum, znanym i cenionym w całym mieście St. Gallen i w okolicy. To narzędzie ewangelizacji i ludzkiej promocji stało się z czasem także uprzywilejowanym miejscem szerzenia orędzia saletyńskiego i ukazywania charyzmatu pojednania. Składam wam w imieniu Zgromadzenia szczere moje podziękowania . Módlmy się aby „Gimnazjum La Salette”, które wyświadczyło do dzisiaj tak wiele dobrego pozostało zawsze wierne swojej myśli założycielskiej działając razem ze wspólnotą   saletyńską obecną w tym miejscu i razem z lokalnym Kościołem.

Ks. Robert Harder MS (dystrykt Szwajcarski) 7 kwietnia br. dożył 100 lat! Jest pierwszym saletynem, który osiągnął ten szacowny wiek. Pomimo doświadczenia tak wielu lat i zrozumiałych w tym wieku bolączek, żyje nadal we wspólnocie w Untere Waid, jest prawie samodzielny, ale także wspierany przez współbraci. Przeżył całe swoje życie w Angoli, gdzie przyjechał w 1946 roku razem z pierwszą grupą misjonarzy saletynów szwajcarskich. Jego życie kapłańskie i zakonne było zawsze związane z misją. Założył w 1975 roku „Zgromadzenie Sióstr św. Katarzyny” dla ewangelizacji i rozwoju duchowego i dziewcząt, które obecnie liczy 130 sióstr i jest obecne w Angoli, Hiszpanii i Włoszech. Żyje teraz w Szwajcarii, ale jego serce pozostaje stale związane z ziemią afrykańską. Razem z nim chcę dziękować Panu za jego długie życie i za całe dobro, które uczynił jako misjonarz wśród ludu angolańskiego w ciągu tak wielu lat. Ad Multos Annos!

Razem z ks. Adilsonem powinienem był pojechać do Algierii 29 marca i spotkać się z biskupem diecezji Sachara, Claude Rault. Ta wizyta jest konsekwencją decyzji nr 15 Kapituły Generalnej w 2012 roku. Jednak, podobnie jak w ubiegłym roku, nasza prośba o wizę nie została załatwiona. Na szczęście biskup Rault będzie w Rzymie pod koniec czerwca i wtedy będziemy mogli się spotkać i mówić strategię, w jaki sposób możemy pojechać do tego kraju. Poinformuję was o rozwoju tej delikatnej sprawy.

            Jak już z pewnością dowiedzieliście się z comiesięcznego listu w marcu, ks. Efrem i ja udaliśmy się do Tanzanii na zaproszenie biskupa pomocniczego diecezji Bukoba Metodego Kilaini z zamiarem oceny możliwości otwarcia nowej saletyńskiej obecności w przyszłości w tej diecezji. Wkrótce napiszemy kompletny raport, który wyślemy do Prowincjałów a tym samym do całego Zgromadzenia. Proszę was o modlitwę do Ducha Świętego, aby oświecił Radę Generalną do dokonywania jedynie takich wyborów, które odpowiadają zamiarom, jakie Pan Bóg i Dziewica z La Salette mają względem naszego Zgromadzenia.

            Kolejny powód do radości wynika z faktu, że na Haiti, gdzie pracuje trzech naszych współbraci z Madagaskaru, zgłaszają się młodzi, którzy chcą dołączyć do naszej rodziny zakonnej. Kapituła Generalna 2012 w decyzji nr 14 nie wykluczyła z góry naboru w tym kraju, jednak nie ustanowiła żadnego „konkretnego” kryterium, w jaki sposób to zrobić. Nawet jeśli sytuacja jest dość optymistyczna i dodaje nam wiele entuzjazmu, musimy zachować także roztropność w poważnym rozeznawaniu tego faktu. Proszę zainteresowane prowincje Madagaskar i Amerykę Północną do wspólnego podjęcia tego problemu we wszystkich aspektach (nabór, miejsce, formacja, osoby zaangażowane, finanse). Ja i Rada Generalna poświęcimy temu maksimum uwagi i na pewno nie zabraknie rzeczywistej współpracy. Także ten „projekt” polecamy macierzyńskiej trosce Maryi, naszej Matki. Ona z pewnością da nam rozeznanie w wyborze drogi jaką trzeba pokonać wspólnie jako Zgromadzenie w służbie Kościoła i współczesnego świata.

            W niedzielę Palmową, 13 kwietnia, rozpocznie się PPP 2014. Cała Rada Generalna będzie przez miesiąc na świętej Górze aby realizować ten program. Uczestników będzie 18. Jesteśmy zadowoleni, ponieważ w tej liczbie będą także cztery siostry saletynki. Prosimy wszystkich o włączenie się w modlitwę.

            Razem z Radą Generalną i innymi członkami domu generalnego życzę każdemu z was: postulantom, nowicjuszom, seminarzystom, zakonnikom w każdym wieku, chorym i przeżywającym kryzys, świętych i błogosławionych Świąt Pachy i Zmartwychwstania. Życzenia pragnę przekazać także wszystkim grupom „świeckich saletynów”, którzy dzielą z nami pragnienie radosnego głoszenia Ewangelii w świetle orędzia pojednania Płaczącej Pani z La Salette.

Wszystkim wam błogosławię w Zmartwychwstałym Chrystusie!

Silwano, MS

 

Dział: INFO (PL)
poniedziałek, 07 kwiecień 2014 19:41

Twin Lakes / USA

Twin LakesAt our La Salette Shrine in Twin Lakes, WI, there is a beautifully crafted bronze statue of Our Lady of La Salette. This statue has an intriguing history.

A friend of our Missionaries found it in an antique store in San Francisco. It seems that for years this statue was placed at the entrance of an old gold mine. It was a custom of the miners to touch the statue as they would enter the mine. After the mine closed the statue eventually found its way to the store and ultimately to our Shrine at Twin Lakes.

No one knows how the statue began its odyssey to a mine’s entrance and then to the antique store in San Francisco. But this is just another example of how the Virgin of La Salette can touch our lives, sometimes in some very circuitous ways.

This story illustrates the fact Our Lady of La Salette has a remarkable ability of getting around, of showing up in the most unexpected or out of the way places. It leaves you wondering who did this, when and how?

Mary’s visit to La Salette was very different from many of her other apparitions. For example, Mary did not ask that a basilica be built there although later a beautiful shrine church would spring up atop this alpine mountain to commemorate this event and to serve its many pilgrims. She did not mandate any special devotion other than to pray well. And yet today we have many prayers, hymns and devotions dedicated to Our Lady of La Salette.

 Also she did not say anything about the need to establish a religious community. She simply asked these two simple children to make her message “known to all her people”. Yet amazingly not one but two religious foundations can trace their genesis to Mary at La Salette: The Missionaries of Our Lady of La Salette and the Sisters of Our Lady of La Salette.

We are reminded that Mary’s parting words to Maximin and Melanie – to make her message known to all her people – was addressed to us all and each of us has our own unique manner of accomplishing this mission.

Written by Fr. Jerry Lebanowski, M.S.

niedziela, 06 kwiecień 2014 08:15

100 lat! 100 lat! ? Pan Bóg daje więcej..

Ks. Robert Harder MS (dystrykt szwajcarski) 7 kwietnia kończy 100 lat.  Obecnie mieszka we wspólnocie w Untere Waid w Morschwill (Szwajcaria).

Urodził się w Nederburen/St.Gallen z rodziców Mateusza i Magdaleny z domu Hasler. Mając 9 lat przeczytał życiorys św. Teresy i zapragnął być księdzem. w 1934 roku rozpoczął naukę w Szkole Apostolskiej w Waid. Do nowicjatu we Fryburgu wstąpił w 1936 roku, tam też ukończył studia w 1944r. przed ukończeniem studiów 29 czerwca 1943r. przyjął święcenia kapłańskie. Trzy lata po święceniach wyjechał na misje do Angoli. Był misjonarzem w Caluquembe w Tchindjendje i Hanha. (aby dowiedzieć się gdzie się znajdują te placówki, trzeba owdiedzić mapę prowincji Angola na portugalskiej wersji językowej) W Tchindjendje w 1965 roku powstała myśl zajęcia się katechezą i formacją dla kobiet, która póżniej przybrała formę Zgromadzenia zakonnego Sióstr św. Katarzyny Sieneńskiej.  Ze wsględu na stan zdrowia ks. Harder powrócił do Szwajcarii w 2004 roku.  W 2013 roku ks. Celestino Muhatili MS przeprowadził z nim wywiad, którego fragment można zobaczyć tutaj.

Drogi Księże Robercie, przesyłam szczególne pozdrowienia z Wiecznego Miasta.
Nie mogąc przyjechać osobiście, za pośrednictwem ks. Belarmino, sekretarza generalnego pragnę złożyć szczególne życzenia w imieniu Rady Generalnej z okazji szczęśliwego jubileuszu 100 lat.
Razem z Tobą my wszyscy jesteśmy wdzięczni Panu za dar Twojego długiego życia, poświęconego głoszeniu Ewangelii na ziemi angolańskiej, jako misjonarz matki Bożej z La Salette.
Wiemy dobrze, jak ukochałeś tę ziemię, i ile energii musiałeś poświęcić dla wielu ludzi, których spotkałeś na swojej kapłańskiej drodze.
Dzisiaj jesteś otoczony mnóstwem przyjaciół, współbraci i Sióstr przez ciebie założonych, które chcą razem z Tobą przeżywać ten cudowny i naprawdę specjalny świąteczny dzień. Wszyscy są z Tobą, żeby Ci wyrazić szczerą wdzięczność za wszelkie dobro, które uczyniłeś i zasiałeś w ich sercach i wśród wielu innych prowadzonych przez Twojego ducha kapłańskiego i saletyńskiego na ziemi angolańskiej.
Zgromadzenie, do którego należysz od 77 prawie lat, jest dumne z Ciebie jako człowieka i zakonnika, saletyna, i wstawia się za Tobą do Pana aby dał Ci zdrowie i pokój na cały czas jaki pozostaniesz z nami.
Dziewica z La Salette, tak jak do tej pory niech będzie Ci bliska jako Matka i duchowy przewodnik.
Pozdrawiam Cię i błogosławię drogi księże Robercie Harder! Ad multos Annos!
Z braterskimi pozdrowieniami
Ks. Silvano Marisa MS
Przełożony Generalny

Dział: INFO (PL)
Początek strony