22 -28 Marca 2015 roku

Niektóre punkty z wystąpienia ks. Generała Silvano Marisy.

1. Poprzez waszą obecność widzę każdą z waszych Prowincji, ich radości, ich troski, trudności, którym muszą stawiać czoła każdego dnia w ciągu roku. Po raz pierwszy od wielu lat ekonomowie prowincjalni spotykają się razem.
2. To spotkanie mówi nam w pewien sposób, że jesteśmy członkami tej samej wielkiej rodziny rozsianej po całym świecie. Wszyscy jesteśmy współodpowiedzialni za życie, za misję i za finanse naszego Zgromadzenia. Dziękuję Wam za pracę, którą wykonujecie dla waszych prowincji.
3. Jesteśmy zaproszeni do tego, żeby się uczyć razem jak zarządzać dziedzictwem naszych prowincji a tym samym także Zgromadzenia.
4. Administrator zwykle nie jest właścicielem tego, czym zarządza. W życiu zakonnym jest tak zawsze. To dotyczy każdego z was.
5. Ekonom jest na służbie wspólnych rzeczy, a ekonomia jest ściśle związana z misją.
6. Zarządzanie domem, prowincją lub Zgromadzeniem jest prawdziwą posługą, która na nieszczęście jest czasem źle widziana, jest niedoceniana i wielu zakonników jej unika. Ekonom powinien się starać być osobą kompetentną, mieć głęboką wiarę i być otwartym na potrzeby braci. Jest to posługa bardzo potrzebna w życiu wspólnotowym, ona pomaga nam lepiej żyć i praktykować nasz ślub ubóstwa. Nasze pieniądze są przeznaczone ostatecznie i zasadniczo dla realizacji naszej misji, którą Kościół nam powierzył.
7. Z tego powodu ekonom powinien posiadać mądrość, rozwagę, uczciwość, powinien wsłuchiwać się w decyzje i wskazówki Kapituł prowincjalnych i generalnych.
8. Źródłem naszych finansów jest szczególnie nasza codzienna praca i ofiary naszych dobrodziejów. To powinno być znakiem naszego życia, aby było proste i ubogie i koncentrowało się na rzeczach zasadniczych. Trzeba być ostrożnym, kiedy się nadarza jakaś łatwa okazja. (na przykład zainwestowanie w coś, co powinno przynieść dużą korzyść). Nie jesteśmy bankierami. Nie wolno nam ryzykować pieniędzmi, które prawdę mówiąc, nie są nasze.
9. Prowincja nie jest rodzajem przedsiębiorstwa, którego podstawową zasadą miałby być zysk. Prowincja jest raczej rodziną braci, którzy służą charyzmatowi i misji jaką Kościół nam powierzył.
10. My nie posiadamy osobiście dóbr Zgromadzenia, podobnie jak dóbr naszych Prowincji, one są nam powierzone (w większości zostały nam podarowane przez naszych dobrodziejów) abyśmy mogli wykonać misję powierzoną nam przez Kościół, abyśmy służyli charyzmatowi Zgromadzenia, ludziom i duszpasterstwu powołaniowemu.
11. Za liczbami naszych rachunków... powinniśmy zawsze widzieć twarze naszych współbraci, ich pracę, ich cierpienia, ich całkowite poświęcenie dla Boga i dla Jego Królestwa.
12. Pieniądze są jedynie narzędziem a nie celem naszej misji i tak właśnie powinno się nimi zarządzać. Nie są dla nas wartością absolutną i należą do naszych współbraci.
13. Ponieważ cała nasza własność należy do Kościoła, nie możemy łatwo się jej pozbywać. Jeśli chodzi o jakieś ważne dzieło dla naszego charyzmatu i dla Prowincji, dla alienacji potrzebna jest decyzja Kapituły Prowincjalnej. A czasami jeśli suma sprzedaży przekracza limity wyznaczone przez Stolicę Świętą, to Watykan oczekuje 5 % od wartości. Dlaczego mamy płacić ten « podatek » ? Ponieważ wszystkie nasze własności w służbie misji należą do Kościoła. Co więcej, według decyzji Rady Zgromadzenia w Salmacie (2013) z każdej sprzedaży własności Prowincji powinno się oddać Radzie Generalnej 10% sumy otrzymanej ze sprzedaży.
14. Subsydia wpłacane do Rady Generalnej pomagają jej wykonywać pracę umacniania jedności i animowania Zgromadzenia (244 K/j). Jesteśmy wdzięczni za pomoc przysyłaną ze wszystkich prowincji.