„Maryja, czczona pod wezwaniem Matki Bożej z La Salette, Pojednawczyni grzeszników, jest Patronką Zgromadzenia. Wszyscy Misjonarze Matki Bożej z La Salette obchodzą uroczyście rocznicę Jej Objawienia”. ( Reguła Życia 2 kp)

“Bóg zawsze będzie w ludzkiej historii, jako Ten, który jest obecny, bliski, opatrznościowy, święty i miłosierny.” (Misericordiae Vultus, 6)

LA SALETTE 1846 - 2016

Drodzy współbracia,
Cieszę się wraz z Radą Generalną, że mogę poprzez ten list zwrócić się do każdego z was z okazji obchodów 170 rocznicy Zjawienia, które odbywają się w połączeniu z Jubileuszowym Rokiem Miłosierdzia.
Wiem, że do celebracji tego ważnego wydarzenia całe Zgromadzenie przygotowało się w ciągu roku przez programy i inicjatywy obejmujące nie tylko nasze wspólnoty i poszczególnych zakonników, ale także różne grupy kościelne, misyjne czy seminaryjne, w których posługujemy.

Gratuluję wszystkim i każdemu z osobna za ich pracę i zaangażowanie w różne inicjatywy, aby odnawiać poczucie przynależności do Kościoła i do naszej rodziny zakonnej.
Przez ostatnie 170 lat orędzie pojednania i miłosierdzia Pięknej Pani rozbrzmiewa w Kościele i w świecie przede wszystkim dzięki świadectwu dwóch pastuszków Maksymina i Melani, a następnie Misjonarzy i Misjonarek z La Salette, którzy przejęli to dziedzictwo jak również wielu osób świeckich, mężczyzn i kobiet, którzy uznali za swój własny charyzmat tego Zjawienia.
Jest naprawdę znacząca grupa ludzi, którzy poruszeni łzami Matki, nie wahali się na przestrzeni tych wszystkich lat zaangażować na drodze osobistej i wspólnotowej wiary, aby wspierać głoszenie Ewangelii w świetle tego, co się wydarzyło na górze La Salette w dniu 19 września 1846.

Powinniśmy zobaczyć, przeżyć i przyjąć te dwa wydarzenia w Kościele, które angażują nasze Zgromadzenie oraz cały Kościół, jako:

... dar i łaskę. Bóg, jako Ojciec bogaty w miłosierdzie, miłości i przebaczenie ponownie wyciąga do nas swoją rękę. On chce odwiedzić nasze życie i naszą historię, aby je znów ożywić i zbudzić z marazmu, w który czasami były owinięte i naznaczone.

... zobowiązanie do zachowania czujności zarówno na poziomie naszego życia zakonnego przeżywanego we wspólnocie, jak i naszej posługi, którą Kościół powierzył nam w tak wielu częściach świata... Mając zawsze na uwadze, że pierwszym sposobem ewangelizowania, oczekiwanym przez Kościół, jest bycie radosnymi świadkami wspólnego życia przeżywanego w spójności i wierności naszej profesji zakonnej.

... impuls do podtrzymania ducha misyjnego, który od początku charakteryzował naszą obecność w Kościele i podtrzymania entuzjazmu w sercach wielu ludzi, którzy, nawet nie myśląc o tym, zapisali chwalebne strony naszego Zgromadzenia. Otwarcie misji saletyńskiej w Tanzanii (17 lipca 2016) może być uważane za wspólną odpowiedź na oczekiwania Kościoła w Afryce, w tym szczególnym czasie.

... wyzwanie i szansę, która angażuje nas osobiście, aby z odwagą patrzeć w przyszłość. Czego Pan oczekuje od nas? Któremu kontekstowi eklezjalnemu lub społecznemu powinniśmy dać pierwszeństwo, aby lepiej służyć naszym charyzmatem temu światu i lepiej pracować dla sprawy Ewangelii? Aby to się wypełniło, z pewnością potrzebujemy osobistej i wspólnotowej korekty rozeznania dokonanego w uważnym słuchaniu Słowa Bożego i w gorliwej modlitwie.

... zaproszenie silne i aktualne do odnowy nas samych, naszych wspólnot, naszej posługi w świetle miłości i miłosierdzia, jak sugeruje papież Franciszek w jednej z jubileuszowych audiencji: "Ze względu na zmiany w naszym zglobalizowanym świecie, niektóre strefy ubóstwa materialnego i duchowego się poszerzyły,: musimy, więc poszerzyć wyobraźnię miłosierdzia, aby znaleźć nowe sposoby ich rozwiązania.. W ten sposób droga miłosierdzia stanie się jeszcze bardziej konkretna. Od nas, wymaga się zachowania czujności strażników ".

Nie wszystko musi się skończyć wraz z tymi uroczystościami jubileuszowymi... przeciwnie one powinny dać nowy impuls duchowy i apostolski naszemu zgromadzeniu zakonnemu, otworzyć nowe horyzonty, aby nasza posługa bardziej odpowiadała wymogom nowej ewangelizacji.. Papież w Bulli ogłaszającej Rok Miłosierdzia: " O jakże pragnę, aby nadchodzące lata były naznaczone miłosierdziem tak, byśmy wyszli na spotkanie każdej osoby, niosąc dobroć i czułość Boga! Do wszystkich, tak wierzących jak i tych, którzy są daleko, niech dotrze balsam miłosierdzia, jako znak Królestwa Bożego, które jest już obecne pośród nas." (Misericordiae Vultus 5). To jest wezwanie abyśmy nie uwierzyli, że już osiągnęliśmy, ale abyśmy szli dalej i patrzyli z nadzieją na to, przyszłość pokaże.

My misjonarze saletyni jesteśmy wezwani do mówienia nadal o miłosierdziu i pojednaniu, bo one ukazują cechę, a może lepiej powiedzieć oblicze miłości, oblicze samego Boga: "Jezus Chrystus jest obliczem miłosierdzia Bożego", (Misericoriae Vultus 1) Boga, który jest miłością, miłosierdziem. Zapytajmy samych siebie:, co chcielibyśmy, żeby pozostało z tych dwóch eklezjalnych wydarzeń w naszych prowincjach, w naszym codziennym życiu zakonnym i w naszej posłudze? Mam nadzieję, że nie ograniczą się do pobożnego wspomnienia z przeszłości, oczywiście niezbędnego, ale przecież nieoddającego całego sensu, lecz przeciwnie staną się zdrowym potrząśnięciem do ożywienia w każdej dziedzinie ludzkiej, duchowej i apostolskiej. To nie jest czas na relaks, ale na działanie z odwagą i determinacją, dając miejsce, jeśli zajdzie tego potrzeba, naszej kreatywności i wyobraźni.

Pamiętajmy zawsze, że „jest dzieło miłosierdzia, które tylko my, chrześcijanie możemy i musimy zrobić, jeśli tego nie zrobimy, to nikt nie może za nas tego wykonać: mówić o Jezusie Chrystusie ludziom nam współczesnym, zwłaszcza nowym pokoleniom "(Vita Trentina, 34, rok 91, str. 3). Czyż nie jest dla nas jasnym światło płynące z krzyża, które jest w centrum zjawienia i orędzia Maryi w La Salette?

W imieniu Rady Generalnej życzę wszystkim błogosławionego i szczęśliwego świętowania. Niech Płacząca Matka z La Salette, inspiratorka i patronka naszego Zgromadzenia, błogosławi i strzeże każdego z was, współbraci chorych i starszych, jak również wielu młodych kształcących się ludzi, młodą wspólnotę saletyńską w Rutete (Tanzania), nowych członków wspólnoty międzynarodowej na La Salette, Siostry Saletynki, tych, którzy żyją na marginesie naszych wspólnot i którzy nie czują się złączeni lub przyjęci przez wspólnoty, wielu Świeckich Saletynów, którzy gorąco pragną razem z nami przeżywać swoje zaangażowanie społeczne i religijne w świetle naszego charyzmatu i wielu oddanych wiernych razem z naszymi wspólnotami parafialnymi, którzy nie przestają wzywać Pięknej Pani, jako Pojednawczyni Grzeszników.

Z braterskimi pozdrowieniami,

ks. Silwano Marisa MS, generał

Wiadomości z Domu Generalnego
+ Dom w całym miesiącu sierpniu był pusty z powodu letnich wakacji. Nasi młodzi studenci opuścili Rzym wybierając kilka dni wakacji lub posługi w parafiach. Powrócą we wrześniu.
+ 25 sierpnia ks. Silwano wrócił z odpoczynku w rodzinnym Trentino (północne Włochy)
+ Od 26 do 28 sierpnia ks. Adilson i ks. Belarmino uczestniczyli w kursie misyjnym w Asyżu, zorganizowanym przez Konferencję Episkopatu Włoch.
+ 2 września ks. Silwano i ks. Adilson wyjechali do sanktuarium w La Salette (Francja) na spotkanie starszych zakonników (4-20 września), oraz na Sympozjum Maryjne w dniach 9 i 10 tego samego miesiąca.

+ Jak już wcześniej ogłaszaliśmy, członkowie zgromadzenia są proszeni o przesyłanie słów zachęty i wsparcia dla Świeckich Saletynów zgromadzonych w sanktuarium, używając następującego adresu e-mail: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript. Wszystkie maile zostaną przekazane osobom zebranym na II Międzynarodowym Spotkaniu.
+ Zachęcamy wszystkich saletynów do odwiedzenia nowej Wirtualnej Biblioteki Zgromadzenia, która funkcjonuje od 1 września 2016 roku, pod adresem  lasalettebiblio.org