Oczekiwanie w pewnej nadziei

(Trzydziesta Druga Niedziela Zwykła: 2Mch 7,1-2.9-14; 2Tes 2,16–3,5; Łk 20,27-38)

Czytania na tę niedzielę nawiązują ściśle do uroczystości Wszystkich Świętych i wspomnienia Wszystkich Wiernych Zmarłych (Dzień Zaduszny). Wydaje się więc, że jest to właściwy czas, aby mówić o zmartwychwstaniu i teologicznej cnocie nadziei.

W pierwszym czytaniu słyszymy część opowieści o matce, która była świadkiem torturowania i śmierci swoich siedmiu synów, zanim sama została wystawiona na śmierć, za odmowę jedzenia wieprzowiny. Czwarty syn wyraził ich motywację: „Lepiej jest tym, którzy giną z rąk ludzkich, bo mogą pokładać nadzieję w Bogu, że znów przez Niego zostaną wskrzeszeni”.

Skarga Maryi w La Salette na ludzi chodzących do sklepów mięsnych w okresie Wielkiego Postu stoi w ostrym kontraście z wiarą, za którą ci odważni ludzie oddali swoje życie. Budzą oni nasz podziw. Jak bardzo jednak bylibyśmy skłonni, w porównywalnych okolicznościach, do ich naśladowania? Sama myśl o tym skłania nas do modlitwy, aby nasza wiara nigdy nie została wystawiona na taką próbę.

Paweł przypomina Tesaloniczanom, że Bóg nas „umiłował i przez łaskę udzielił nam wiecznego pocieszenia i dobrej nadziei” oraz „niech pocieszy serca wasze i niech utwierdzi w każdym działaniu”.

W Ewangelii Jezus kładzie nacisk na zmartwychwstanie. Znajduje to odzwierciedlenie w zakończeniu Credo Nicejskiego: „Oczekuję zmartwychwstania umarłych i życia w przyszłym świecie”.

Łatwo sobie wyobrazić, że w La Salette łzy Pięknej Pani płynęły najobficiej, gdy mówiła o dzieciach poniżej siódmego roku życia, które umierały w ramionach tych, którzy je trzymali. Wiedziała z bolesnego doświadczenia, co będą cierpiały ich matki. Ale jeśli Jej lud odmówi powrotu do Boga, gdzie znajdzie nadzieję, która pozwoli mu przetrwać czas żałoby?

Krucyfiks, który nosiła Maryja, był oślepiająco jasny. Nie zapominajmy jednak, że krzyż, narzędzie śmierci, był przede wszystkim okrutnym środkiem przedłużania i pogłębiania śmierci poprzez tortury i upokorzenia. A jednak stał się dla nas głównym źródłem nadziei.

Jezus przyjdzie, jak mówimy w Credo, aby sądzić żywych i umarłych. Obyśmy znaleźli się w oczekiwaniu w pewnej nadziei zmartwychwstania.

Wayne Vanasse, Ks. René Butler MS