Boże Narodzenie 2023

Nowy Rok 2024

„Oto zwiastuję wam radość wielką.

Dziś w mieście Dawida narodził się wam Zbawiciel, którym jest Mesjasz, Pan”

(Łk 2,10-11)

Najdrożsi Współbracia!

Jestem naprawdę szczęśliwy, że mogę wraz z moją Radą jeszcze ten jeden raz skierować do każdego z Was – bez względu na to, gdzie przebywacie w świecie, czy to w prowincjach, czy na naszych misjach, czy cieszycie się dobrym zdrowiem, czy cierpicie na ciele i duchu, czy jesteście dopiero młodymi kandydatami lub nowicjuszami – szczere i braterskie życzenia błogosławionych Świąt Bożego Narodzenia i owocnego Nowego Roku, pełnego łaski Bożej i obecności Pięknej Pani, naszej Matki i Patronki.

Święta Bożego Narodzenia, które przypadają pod koniec roku kalendarzowego i na początku nowego roku liturgicznego, są dla nas momentem szczególnie sprzyjającym temu, by w jakiś sposób spotkać się w braterskim uścisku, a także podsumować czas, który nam szybko i nieuchronnie upływa, naznaczając tym, co dobre, ale i tym, co złe nie tylko życie świata i Kościoła, ale również nasze życie osobiste, wspólnotowe i apostolskie.

Życzę sobie i każdemu z Was, aby światło gwiazdy, która niegdyś ukazała się na betlejemskim niebie, nie przestawało oświecać dziś naszego życia zakonnego i naszej osobistej historii, tak byśmy potrafili patrzeć na nie jako szczególne miejsca spotkania z Bogiem i braćmi, a także jako miejsca, w których zbawienie przyniesione przez Chrystusa zostaje przyjęte i konkretnie się realizuje.

1. Zakonnik jest prorokiem

Podczas jesiennego zgromadzenia Unii Przełożonych Generalnych, które odbyło się w Sacrofano koło Rzymu i było poświęcone tematowi: „Synodalność: odnowione wezwanie do proroctwa nadziei”, z mocą podkreślano, że zakonnik z natury swej ma niewygodną i niełatwą misję bycia autentycznym prorokiem w Kościele i świecie, najpierw przez swoje życie, a następnie przez swoje słowo. Ponadto zakonnik ma również trudne i wyjątkowe zadanie wskazywania znaków i słuchania głosów, które mówią o obecności Boga przede wszystkim w codzienności własnego życia, ale także w ludzkiej egzystencji. Inaczej mówiąc, jest on kimś, kto jako prorok wciąż potrafi uchwycić i odczytać rzeczywistość oczami Boga, dlatego nie tylko powinien żyć nadzieją, ale także krzewić ją i obficie rozsiewać wokół siebie.

Zakonnik ponadto ma w Kościele i świecie misję odkrywania i wskazywania nowych oraz możliwych do przejścia dróg dla własnej wspólnoty i dla ludu Bożego, aby jak najlepiej odpowiadać na żądania i wymogi Ewangelii. Przebycie tej drogi na sposób synodalny obejmuje słuchanie, modlitwę, dialog i rozeznawanie. Bycie Kościołem i bycie wspólnotą zarazem powinno stawać się zwyczajnym stylem życia, do którego nieustannie trzeba dążyć, formą, którą należy przyjmować z ufnością i odwagą, a także misją, którą powinno się realizować z nadzieją i entuzjazmem, nie w pojedynkę, lecz wspólnie.

Życie zakonne w swym całościowym wymiarze podpisuje się pod pragnieniem i marzeniem papieża Franciszka, by Kościół nie tylko odnawiał się w swoich strukturach, ale przede wszystkim stawał się bardziej ewangeliczny, ubogi i bliski wobec najsłabszych, z przekonaniem wychodzący do innych, a więc z gruntu misyjny. Tak jak wszyscy zakonnicy, również my, misjonarze Płaczącej Dziewicy z La Salette, jesteśmy wezwani, aby nie uchylać się od tego zadania, które jest zarazem osobiste i kościelne, oraz poświęcić całą naszą uwagę i wszystkie nasze ludzkie i duchowe siły w celu dostosowania naszego charyzmatu do wymogów i potrzeb współczesnego Kościoła i świata.

2. W drodze ku Kapitule Generalnej 2024

Jak już wielokrotnie było zapowiadane, za kilka miesięcy, na początku nowego roku na ziemi malgaskiej zbierze się 33. Kapituła Generalna naszego Zgromadzenia. Zachęcam wszystkich – kandydatów, nowicjuszy, młodych i starszych zakonników oraz świeckich saletynów, przyjaciół i dobroczyńców – abyśmy ten okres oczekiwania i naprawdę szczególny dla nas wszystkich czas przeżywali jako kairos, czas sprzyjający i dogodną okazję, napełnieni Duchem Świętym, przygotowując się do ponownego wyruszenia na niwę naszego życia zakonnego i misyjnego. Kapituła, jak nietrudno sobie wyobrazić, pobudzi nas do tego, by z nowym duchem odzyskać całe bogactwo naszego charyzmatu, odważnie go przedstawiać i radośnie proponować wszystkim, których Opatrzność postawi na naszej drodze duszpasterskiej posługi jako zakonników i kapłanów saletynów. Będzie to dla nas wymagające i uzdrawiające wyzwanie, które będziemy musieli umieć odpowiedzialnie przyjąć z wielką pokorą i ufną nadzieją.

3. Święto w Prowincji Włoskiej

W dniu 8 grudnia Prowincja Włoska przeżywała naprawdę historyczny, piękny i radosny moment za sprawą święceń diakonatu pochodzącego z Werony brata Luki Anderloniego. Wydarzenie to jest godne szczególnej wzmianki, gdyż nastąpiło po ponad 25 latach od ostatnich święceń kapłańskich. Innym historycznym momentem będzie złożenie ślubów wieczystych przez brata Antona Rodrigueza, Hiszpana z pochodzenia. Wydarzenie to nastąpi 31 grudnia bieżącego roku w naszej wspólnocie w Turynie. Są to dwa znaki nadziei zarówno dla Zgromadzenia, jak i dla Prowincji Włoskiej. Życzę tym dwom młodym współbraciom, aby wspierani życzliwością i modlitwą nas wszystkich zawsze byli wierni i wytrwali w swoim powołaniu zakonnym i misyjnym pod matczynym okiem Maryi.

4. Jubileusz kapłański

Korzystam z okazji, aby z głębi serca podziękować wszystkim, którzy z bliska lub z daleka towarzyszyli mi swą życzliwością i modlitwą w obchodach 50. rocznicy święceń kapłańskich. Wszystkich Was bez wyjątku miałem w sercu, sprawując przy ołtarzu mszę jubileuszową. Dziękuję także współbraciom, zarówno żyjącym, jak i zmarłym, którzy w ciągu tych pięćdziesięciu lat w taki czy inny sposób wspierali mnie i zachęcali do przeżywania daru kapłaństwa w duchu służby jako misjonarz saletyn. Jestem ogromnie wdzięczny także za przykład ich życia zakonnego i za świadectwo ich gorliwości apostolskiej, które w znacznej mierze ukształtowały moje bycie zakonnikiem i kapłanem. Niech Piękna Pani z La Salette, nasza Matka i Patronka, błogosławi i strzeże wszystkich i każdego z osobna.

5. Pozdrowienia

Pragnę tymi życzeniami objąć także naszych przyjaciół świeckich saletynów, którzy wszędzie na świecie starają się przekazywać Orędzie płaczącej Matki Bożej Saletyńskiej i ucieleśniać w swoim życiu oraz we właściwych sobie środowiskach bogactwo charyzmatu pojednania. Moje życzenia kieruję także do Sióstr Saletynek, które w wielu placówkach misyjnych współpracują razem z nami, a w sposób zupełnie wyjątkowy w sanktuarium La Salette (Francja), gdzie wspólnie dzielimy ciężar oraz wyzwania związane z udzielaniem gościny pielgrzymom i towarzyszeniem wszystkim, którzy wchodzą na tę Świętą Górę, przybywając z różnych stron świata.

Niech narodziny Zbawiciela wzmocnią naszą wiarę, utrwalą naszą nadzieję oraz uczynią widzialną i radosną naszą miłość i komunię braterską.

Niech Piękna Pani z La Salette pomoże nam przyjąć z radością Jej Syna do naszego życia i naszej misji oraz niech nam stale towarzyszy z matczyną czułością w naszej synodalnej wędrówce ku najbliższej Kapitule Generalnej.

Radosnych Świąt Narodzenia Pańskiego!

Z braterskim pozdrowieniem

Ks. Silvano Marisa MS

Przełożony Generalny