Misjonarze Matki Bożej z La Salette
Artykuły filtrowane wg daty: wtorek, 31 grudzień 2013
wtorek, 31 grudzień 2013 16:06
Krótka Historia włoskiej Prowincji Misjonarzy Saletynów
Krótka Historia włoskiej Prowincji Misjonarzy Saletynów
Najświętszej Marii Panny Pojednawczymi
PROVINCIA ITALIANA DI MARIA MEDIATRICE
Podczas swoich podróży do Rzymu ksiądz Silvano Maria Giraud MS, zrozumiał jaką wagę ma dla młodego jeszcze Zgromadzenia posiadanie domu w stolicy chrześcijaństwa. Chodziło zarówno o przeciwstawianie się pomówieniom i plotkom na temat La Salette, o trudności jakie stwarzała tak zwana “tajemnica Melanii”, ale także chodziło utwierdzenie obecności Saletynów w Kościele. „Przybywamy za późno” - napisał ojciec Giraud z Rzymu do swoich współpracowników i pozostałych księży w sanktuarium na świętej górze.
Misjonarze Saletyni we Włoszech
Obecność Misjonarzy Matki Bożej z La Salette we Włoszech zaczyna się w 1896 r. kiedy utworzyli międzynarodowe seminarium dla filozofii i teologii. Na początku były to domy wypożyczone w Rzymie
Via De Pretis, później przy Via Cavour; w 1924 rozpoczęto budowę domu, przy Via Cavour, n° 213. Saletyni mieszkali tam od roku 1926 do 1960, kiedy to przenieśli się ostatecznie do nowego lokum w dzielnicy Monteverde Nuovo w październiku tego samego roku.
W wyniku wyrzucenia zakonów z Francji, Rada Generalna w 1901, przeniosła się z Sanktuarium we Francji do Włoch, do okolic Turynu: najpierw do Villar Focchiardo (1902-1907), później od roku 1907 do grudnia 1928 do stolicy diecezji Susa (Villa S. Pietro), a ostatecznie do Turynu, Strada Fenestrelle 117.
Pierwsza Szkoła Apostolska w Salmacie
Kiedy wyświęcono pierwszego włoskiego misjonarza saletyna, księdza Luigi Milettoi, owczesny Generał Zgromadzenia ks. Celestino Rozet otworzył w październiku 1926 małą Szkołę Apostolską, liczącą 6-7 chłopców, w Salmacie koło Nocera Umbra (Peruggia), jako zależną od wspólnoty w Rzymie. Było to możliwe
dzięki hojnej pomocy, oraz duchowi misyjnemu Matki Eleny Naldi z Reggio Calabria, która była zachwycona La Salette.
W tej Szkole, w kolejnych latach uczniowie, tak zwani Apostolini (albo aspiranci do Zgromadzenia) nigdy nie przekroczyli liczby 12-13, w jednym roku szkolnym.
Nowicjat w Turynie
W sierpniu 1931 r. , trzech aspirantów z Salmaty, wyjechało do Turynu, do nowicjatu na jeden rok. Następnego roku, po wyjeździe pozostałych chłopców do Turynu, Szkoła Apostolska została chwilowo zamknięta, zawsze była jednak jest gotowa przyjąć późniejszych seminarzystów z Rzymu na wakacje w lecie.
Tak zwane “Dzieło włoskie” zaczyna się oficjalnie w listopadzie 1938r. wraz z przekształceniem domu w Salmacie we własność Włoskiej Szkoły Apostolskiej i powstaniem domu zakonnego zależnego od Przełożonego Generalnego (Dec. C.G. 1938/11).
Szkoła Apostolska została ponownie otwarta w 1939 r., w wigilię wybuchu drugiej wojny światowej. W najbardziej niebezpiecznym okresie, kiedy przechodził front (1943-1945) była przeniesiona do Belvedere di Campodonico (Ancona). Z powodu rozbudowy domu w Salmacie, aspiranci spędzili rok szkolny 1950-1951 w domu w Turynie przy ulicy Fenestrelle. Po ukończeniu prac, (wrzesień 1951), Salmata mogła przyjąć około czterdziestu uczniów, a ta liczba w latach następnych rosła aż do około 90 chłopców.
Wice Prowincja
W międzyczasie (9 października 1948) “Dzieło włoskie”, zależne bezpośrednio od księdza Generała, zostało oficjalnie zatwierdzone i stało się niezależne: ks. Carmine Savinelli MS, został jego pierwszym Przełożonym Delegowanym. Następnie 7 lipca 1952 zostało ono podniesione do rangi Vice-Prowincji, a ks. P. Savinelli został potwierdzony jako Przełożony Vice-Provinciał; w listopadzie 1961 zstąpił go ks. Francesco Molinari.
Prowincja Włoska
Została utworzona 21 grudnia 1961 r. pod nazwą Najświętszej Marii Panny Pośredniczki, mając za siedzibę dom w Turynie przy ulicy Fenestrelle, 117. Kolejnymi Przełozonymi Prowincjalnymi byli księża: Pietro Rampietti, Carmine Savinelli, Giuseppe Nuzzo, Celeste Cerroni, Francesco Molinari, Sergio Abbate, Silvano Marisa, Celeste Cerroni, Silvano Marisa, Heliodoro Santiago Bernardos.
Nauka w liceum oraz studia filozofii i teologii była kontynuowana w różnych miejscach: we Fryburgu, (Szwajcaria), w Chieri, Suzie, w Turynie, w Rzymie, w Neapolu.
W 1962 r. w Turynie (Corso Francia, 340/20, obecnie Via Madonna della Salette) zostało otwarte Seminarium dla studentów filozofii i teologii, ale w 1964 studenci teologii wyjechali studiować do Seminarium Międzynarodowego w Rzymie i w Turynie pozostali jedynie uczniowie liceum.
W latach 1966 do 1973 Seminarium przy Corso Francia w Turynie było zamienione w Misyjną Szkołę dla północnych Włoch. Niestety w następstwie kryzysu powołań, który dotknął całego Kościoła dwie Szkoły Apostolskie zostały zamknięte: w Salmacie w 1972 i w Turynie w 1973.
Parafia w Rzymie i w Neapolu oraz Centrum Powołaniowe w Neapolu.
W1960 została powierzona Vice Prowincji włoskiej Parafia Matki Bożej z La Salette w dzielnicy Monteverde Nuovo w Rzymie. Szukano nowych dróg na zdobywanie powołań. Dlatego 20 października 1972 zainicjowano nową parafię w Neapolu w dzielnicy Traiano, Via Romolo e Remo, 56, w diecezji Pozzuoli. Tam też powstało centrum powołaniowe przy tej samej ulicy, ponieważ z tego rejonu pochodziło już kilku zakonników saletynów.
W 1978 Biskup Pozzuoli powierzył prowincji włoskiej Centrum Powołaniowe :Centro Vocazionale "Villaggio del Fanciullo", - Wioska Dzieci, na obrzeżach miasta dla wzbudzania powołań do diecezji i do zakonów. Od października 1982 otworzono na nowo Seminarium dla prowincji Włoskiej z tymczasową siedzibą w Domu Generalnym w Rzymie.
11 września 1994 utworzono w prowincji włoskiej nową Wspólnotę w Veronie, a dokładniej w miejscowości Badia Calavena, parafia Najświętszej Trójcy. Poza pracą parafialną, trzech księży miało się zajmować promocją charyzmatu Pojednania w diecezji, wspierać apostolat świeckich i poszukiwać powołań.
Prowincja pomimo małej liczby księży i braci zakonnych, stale wysyłała Misjonarzy na misje zagraniczne. Była obecna w innych prowincjach: w Brazylii przez trzy lata pracował ks. Giuseppe Nuzzo, na Madagaskar wyjechali ks. Enzo Procacci, oraz bracia Nicola Santucci i brat Davide Giua.
Misja.
Od początku istnienia Prowincji i wraz z jej wzrostem, wszyscy misjonarze angażowali się w różne inicjatywy aby szerzyć Orędzie pojednania w różny sposób: publikując czasopismo La Salette, wydając ksiązki, i broszury, dając początek grupom modlitewnym o duchowości saletyńskiej jak na przykład: Wieczernik, Płomień misyjny, Przyjaciele powołań, Misjonarki Maryi Pojednawczyni, Stowarzyszenie Byłych Studentów (Exalievi), Ruch Młodych; utworzyli w sanktuarium maryjnym w Salmacie (zainaugurowanym 2 sierpnia 1969r.) Centrum Duchowości, głosili Misje ludowe i organizowali peregrynacje figury Matki Bożej z La Salette, liczne pielgrzymki na La Salette.
Prowincja dzisiaj.
Do prowincji włoskiej została dołączona saletyńska wspólnota w Hiszpanii w Siador w 1984 roku, a 1 września 2010 r. została otwarta w Iserni, na południu Włoch, wspólnota powołaniowa z zadaniem pracy dla powołań w diecezji i dla prowincji. Prowincja obecnie liczy osiem domów zakonnych i 28 zakonników.
Sergio Leone.
Najświętszej Marii Panny Pojednawczymi
PROVINCIA ITALIANA DI MARIA MEDIATRICE
Podczas swoich podróży do Rzymu ksiądz Silvano Maria Giraud MS, zrozumiał jaką wagę ma dla młodego jeszcze Zgromadzenia posiadanie domu w stolicy chrześcijaństwa. Chodziło zarówno o przeciwstawianie się pomówieniom i plotkom na temat La Salette, o trudności jakie stwarzała tak zwana “tajemnica Melanii”, ale także chodziło utwierdzenie obecności Saletynów w Kościele. „Przybywamy za późno” - napisał ojciec Giraud z Rzymu do swoich współpracowników i pozostałych księży w sanktuarium na świętej górze.
Misjonarze Saletyni we Włoszech
Obecność Misjonarzy Matki Bożej z La Salette we Włoszech zaczyna się w 1896 r. kiedy utworzyli międzynarodowe seminarium dla filozofii i teologii. Na początku były to domy wypożyczone w Rzymie
Via De Pretis, później przy Via Cavour; w 1924 rozpoczęto budowę domu, przy Via Cavour, n° 213. Saletyni mieszkali tam od roku 1926 do 1960, kiedy to przenieśli się ostatecznie do nowego lokum w dzielnicy Monteverde Nuovo w październiku tego samego roku.
W wyniku wyrzucenia zakonów z Francji, Rada Generalna w 1901, przeniosła się z Sanktuarium we Francji do Włoch, do okolic Turynu: najpierw do Villar Focchiardo (1902-1907), później od roku 1907 do grudnia 1928 do stolicy diecezji Susa (Villa S. Pietro), a ostatecznie do Turynu, Strada Fenestrelle 117.
Pierwsza Szkoła Apostolska w Salmacie
Kiedy wyświęcono pierwszego włoskiego misjonarza saletyna, księdza Luigi Milettoi, owczesny Generał Zgromadzenia ks. Celestino Rozet otworzył w październiku 1926 małą Szkołę Apostolską, liczącą 6-7 chłopców, w Salmacie koło Nocera Umbra (Peruggia), jako zależną od wspólnoty w Rzymie. Było to możliwe
dzięki hojnej pomocy, oraz duchowi misyjnemu Matki Eleny Naldi z Reggio Calabria, która była zachwycona La Salette.
W tej Szkole, w kolejnych latach uczniowie, tak zwani Apostolini (albo aspiranci do Zgromadzenia) nigdy nie przekroczyli liczby 12-13, w jednym roku szkolnym.
Nowicjat w Turynie
W sierpniu 1931 r. , trzech aspirantów z Salmaty, wyjechało do Turynu, do nowicjatu na jeden rok. Następnego roku, po wyjeździe pozostałych chłopców do Turynu, Szkoła Apostolska została chwilowo zamknięta, zawsze była jednak jest gotowa przyjąć późniejszych seminarzystów z Rzymu na wakacje w lecie.
Tak zwane “Dzieło włoskie” zaczyna się oficjalnie w listopadzie 1938r. wraz z przekształceniem domu w Salmacie we własność Włoskiej Szkoły Apostolskiej i powstaniem domu zakonnego zależnego od Przełożonego Generalnego (Dec. C.G. 1938/11).
Szkoła Apostolska została ponownie otwarta w 1939 r., w wigilię wybuchu drugiej wojny światowej. W najbardziej niebezpiecznym okresie, kiedy przechodził front (1943-1945) była przeniesiona do Belvedere di Campodonico (Ancona). Z powodu rozbudowy domu w Salmacie, aspiranci spędzili rok szkolny 1950-1951 w domu w Turynie przy ulicy Fenestrelle. Po ukończeniu prac, (wrzesień 1951), Salmata mogła przyjąć około czterdziestu uczniów, a ta liczba w latach następnych rosła aż do około 90 chłopców.
Wice Prowincja
W międzyczasie (9 października 1948) “Dzieło włoskie”, zależne bezpośrednio od księdza Generała, zostało oficjalnie zatwierdzone i stało się niezależne: ks. Carmine Savinelli MS, został jego pierwszym Przełożonym Delegowanym. Następnie 7 lipca 1952 zostało ono podniesione do rangi Vice-Prowincji, a ks. P. Savinelli został potwierdzony jako Przełożony Vice-Provinciał; w listopadzie 1961 zstąpił go ks. Francesco Molinari.
Prowincja Włoska
Została utworzona 21 grudnia 1961 r. pod nazwą Najświętszej Marii Panny Pośredniczki, mając za siedzibę dom w Turynie przy ulicy Fenestrelle, 117. Kolejnymi Przełozonymi Prowincjalnymi byli księża: Pietro Rampietti, Carmine Savinelli, Giuseppe Nuzzo, Celeste Cerroni, Francesco Molinari, Sergio Abbate, Silvano Marisa, Celeste Cerroni, Silvano Marisa, Heliodoro Santiago Bernardos.
Nauka w liceum oraz studia filozofii i teologii była kontynuowana w różnych miejscach: we Fryburgu, (Szwajcaria), w Chieri, Suzie, w Turynie, w Rzymie, w Neapolu.
W 1962 r. w Turynie (Corso Francia, 340/20, obecnie Via Madonna della Salette) zostało otwarte Seminarium dla studentów filozofii i teologii, ale w 1964 studenci teologii wyjechali studiować do Seminarium Międzynarodowego w Rzymie i w Turynie pozostali jedynie uczniowie liceum.
W latach 1966 do 1973 Seminarium przy Corso Francia w Turynie było zamienione w Misyjną Szkołę dla północnych Włoch. Niestety w następstwie kryzysu powołań, który dotknął całego Kościoła dwie Szkoły Apostolskie zostały zamknięte: w Salmacie w 1972 i w Turynie w 1973.
Parafia w Rzymie i w Neapolu oraz Centrum Powołaniowe w Neapolu.
W1960 została powierzona Vice Prowincji włoskiej Parafia Matki Bożej z La Salette w dzielnicy Monteverde Nuovo w Rzymie. Szukano nowych dróg na zdobywanie powołań. Dlatego 20 października 1972 zainicjowano nową parafię w Neapolu w dzielnicy Traiano, Via Romolo e Remo, 56, w diecezji Pozzuoli. Tam też powstało centrum powołaniowe przy tej samej ulicy, ponieważ z tego rejonu pochodziło już kilku zakonników saletynów.
W 1978 Biskup Pozzuoli powierzył prowincji włoskiej Centrum Powołaniowe :Centro Vocazionale "Villaggio del Fanciullo", - Wioska Dzieci, na obrzeżach miasta dla wzbudzania powołań do diecezji i do zakonów. Od października 1982 otworzono na nowo Seminarium dla prowincji Włoskiej z tymczasową siedzibą w Domu Generalnym w Rzymie.
11 września 1994 utworzono w prowincji włoskiej nową Wspólnotę w Veronie, a dokładniej w miejscowości Badia Calavena, parafia Najświętszej Trójcy. Poza pracą parafialną, trzech księży miało się zajmować promocją charyzmatu Pojednania w diecezji, wspierać apostolat świeckich i poszukiwać powołań.
Prowincja pomimo małej liczby księży i braci zakonnych, stale wysyłała Misjonarzy na misje zagraniczne. Była obecna w innych prowincjach: w Brazylii przez trzy lata pracował ks. Giuseppe Nuzzo, na Madagaskar wyjechali ks. Enzo Procacci, oraz bracia Nicola Santucci i brat Davide Giua.
Misja.
Od początku istnienia Prowincji i wraz z jej wzrostem, wszyscy misjonarze angażowali się w różne inicjatywy aby szerzyć Orędzie pojednania w różny sposób: publikując czasopismo La Salette, wydając ksiązki, i broszury, dając początek grupom modlitewnym o duchowości saletyńskiej jak na przykład: Wieczernik, Płomień misyjny, Przyjaciele powołań, Misjonarki Maryi Pojednawczyni, Stowarzyszenie Byłych Studentów (Exalievi), Ruch Młodych; utworzyli w sanktuarium maryjnym w Salmacie (zainaugurowanym 2 sierpnia 1969r.) Centrum Duchowości, głosili Misje ludowe i organizowali peregrynacje figury Matki Bożej z La Salette, liczne pielgrzymki na La Salette.
Prowincja dzisiaj.
Do prowincji włoskiej została dołączona saletyńska wspólnota w Hiszpanii w Siador w 1984 roku, a 1 września 2010 r. została otwarta w Iserni, na południu Włoch, wspólnota powołaniowa z zadaniem pracy dla powołań w diecezji i dla prowincji. Prowincja obecnie liczy osiem domów zakonnych i 28 zakonników.
Sergio Leone.
Dział:
MISJA (PL)