Tytuły

(2 Niedziela zwykła, Rok B: 1 Sm 3,3b-10.19; 1 Kor 6,13c-15a.17-20; J 1,35-42)

Posiadasz jakiś tytuł? Misjonarze Matki Bożej z La Salette dodają MS po nazwisku, a Siostry Matki Bożej z La Salette dodają: SNDS. Niektórzy z Was, nasi czytelnicy, na pewno posiadają tytuły akademickie lub noszą etykietę z imieniem i nazwiskiem, która podaje także rolę i status w miejscu pracy.

W Biblii, imiona często służą temu celowi. Jezus mówi do Szymona: „Będziesz nazywać się Kefas”, co oznacza Piotr i określa jego rolę, jego powołanie. Byłoby interesujące dowiedzieć się, jakie imię Jezus mógłby nadać każdemu z nas. Jedno jest pewne: byłoby to zarówno błogosławieństwem, jak i zadaniem.

Weźmy na przykład proste imię ucznia. Piękną rzeczą jest naśladować Chrystusa, ale wtedy nasze życie staje się refrenem dzisiejszego Psalmu: „Oto jestem, Panie, przychodzę, aby wypełniać Twoją wolę”.

Do takiego poddania wzywa nas Piękna Pani na samym początku swojej rozmowy z dziećmi.

Czasami nie słyszymy tego wezwania lub, jak Samuel, nie rozumiemy skąd ono pochodzi. Być może trzeba będzie powtórzyć kilka razy. Inna osoba, jak Heli, może pomóc nam zrozumieć to, co się dzieje.

Jeśli zaakceptujemy któryś z dwóch tytułów, którymi Maryja zwraca się do nas w La Salette: „moje dzieci” oraz „mój lud”, to z uzasadnionych powodów można oczekiwać od nas, że będziemy czcić Ją, żyjąc odpowiednio i wypełniając wielką misję, którą nam powierzyła.

Święty Paweł proponuje dwa mniej oczywiste imiona dla wierzących: „świątynia Ducha Świętego” i „za wielką cenę zostaliście nabyci”. Tworzy on w ren sposób związek z kodeksem moralnym, który odróżnia chrześcijan od reszty korynckiego społeczeństwa.

Kiedy już rozpoznamy i przyjmiemy nasze powołanie, jest ono stale odsłaniane. Apostoł Andrzej powiedział do Szymona: „Znaleźliśmy Mesjasza!” Prawda tego stwierdzenia rozbrzmiewała w ich sercach i umysłach przez resztę ich dni.

Dla nas jest to szczególnie prawdziwe w przypadku Eucharystii. W liturgii słowa mówimy w naszych sercach: „mów, Panie, bo sługa Twój sługa słucha”. Przy ołtarzu pamiętamy o wielkiej cenie, jaką zapłacił Jezus, aby nas zbawić. W jakim innym miejscu możemy być bardziej świadomi tego, że jesteśmy zbudowani jako świątynia Ducha Świętego? Tam czerpiemy siłę, której potrzebujemy, by żyć naszym chrześcijańskim imieniem i tytułem.

Wayne Vanasse, ks. René Butler MS