Umiłowani i wybrani

(Szósta Niedziela Wielkanocna, Rok B: Dz 10,25–26.34–35.44–48; 1J 4,7–10; J 15,9–17)

Jezus powiedział do swoich uczniów: „Nie wy Mnie wybraliście, ale Ja was wybrałem i przeznaczyłem was na to, abyście szli i owoc przynosili, i by owoc wasz trwał”. Oczywiście już o tym wiedzieli, ale w tym momencie, w przeddzień Jego męki, było to ważne przypomnienie. Te same słowa rozbrzmiewały przez wieki, do każdego pokolenia wierzących. Dotyczy to również każdego z nas.

Maksymin i Melania nie wybrali Matki Bożej. Ona je wybrała. Począwszy od nich, Jej orędzie również wydało owoce, które pozostaną.

Wybór ten nie jest wyłączny. W dzisiejszym pierwszym czytaniu, św. Piotr i jego towarzysze, w domu Korneliusza, „zdumieli się, że dar Ducha Świętego wylany został także na pogan. Słyszeli bowiem, że mówią językami i wielbią Boga”. Nie mogli mieć lepszego potwierdzenia słów Piotra: „Bóg naprawdę nie ma względu na osoby”

Tak więc prawdziwe są słowa dzisiejszego psalmu: „Ujrzały wszystkie krańce ziemi zbawienie Boga naszego”.

Duch Święty przyszedł jako dar, przynosząc inne dary, które Kościół nazywa charyzmatami. Charyzmat La Salette nie jest czymś, co wybraliśmy dla siebie. Wręcz przeciwnie, on nas do siebie przyciągnął. My jesteśmy jego szafarzami, głosząc pojednanie aż po krańce ziemi.

Nie możemy jednak zapominać o innych dzisiejszych czytaniach, które wszystkie mówią o miłości. Kiedy Jezus mówi nam, abyśmy się wzajemnie miłowali, daje nam fundament i wzór: „jak Ja was umiłowałem”. Oznacza to przede wszystkim, że powinniśmy naprawdę uwierzyć, że On nas kocha, i przyjąć Jego miłość. Następnie jesteśmy w stanie ją naśladować - to wyzwanie, którego echo znajdujemy w drugim czytaniu.

Jeden z najpiękniejszych wierszy miłosnych w literaturze zaczyna się od słów: „W jaki sposób cię kocham? Pozwólcie, że policzę sposoby”. Jeśli słuchamy Jezusa naszym sercem, czy możemy usłyszeć, jak On wylicza sposoby, w jakie nas kocha?

Jako Saletyni, być może wystarczy nam spojrzeć na krzyż znajdujący się nad sercem Pięknej Pani. Na tej świętej górze ukazała się Ona w czasie i w miejscu, które potrzebowało orędzia miłości i czułego miłosierdzia.

Niech więc naszą modlitwą będzie przyjęcie niekończącej się miłości Boga i życie nią, chwalenie Boga słowem i czynem, mówienie językami miłości (ze słowami lub bez).

Wayne Vanasse, ks. René Butler MS