Lipiec 2018

Drodzy Bracia!

Po raz pierwszy przychodzi mi wysyłać w imieniu Przełożonego Generalnego i Rady Generalnej wiadomości z Domu Generalnego, oraz niektóre zebrane informacje z całego Zgromadzenia. Przede wszystkim przesyłam Wam serdeczne pozdrowienia od ks. Silvano i całej Rady. Te nasze pozdrowienia odzwierciedlają temperaturę, która jest w tych dniach w Rzymie.

Piszę jednak te słowa w zupełnie innym kontekście geograficznym, to znaczy z Madagaskaru, gdzie razem z ks. Silvano przybyliśmy 28 czerwca na Kapitułę Prowincjalną, która rozpoczęła się 2 lipca w Antsirabe.

Wrócę jednak na chwilę do Rzymu, ponieważ chcę przekazać Wam informacje z naszego domu w Rzymie. 3 czerwca przybyłem do Rzymu na kilka dni, ponieważ musiałem wyrobić wizę na Madagaskar. Był to krótki pobyt, mój przyjazd na stałe będzie gdzieś pod koniec sierpnia. Oczekuję w tej chwili na zwolnienie mnie z dotychczasowych obowiązków w naszym seminarium w Krakowie.

Korzystając z okazji pobytu w Rzymie, spotkałem się ze studentami, których gościmy w Domu Generalnym. Poznałem niektórych z nich, ponieważ połowa z nich jest już na wakacjach. Faktycznie, ci studenci, którzy mają jeszcze egzaminy są w Rzymie; ci, którzy przygotowują prace doktorskie wyjechali już do parafii, do wakacyjnej posługi duszpasterskiej i wrócą we wrześniu, gdy klimat będzie mniej gorący.

3 czerwca razem ze wspólnotą z parafii w Rzymie oraz z wieloma osobami z parafii, spotkaliśmy się na świętowaniu, aby wyrazić ks. Henrykowi Przeździeckiemu MS gorące podziękowania za posługę jaką pełnił w parafii i dla parafii jako proboszcz.

22 czerwca ks. Henryk Przeździecki MS wyjechał z Rzymu i powrócił do swojej prowincji. Dziękujemy mu za posługę, którą w ostatnich sześciu latach wypełniał dla całego Zgromadzenia. Jesteśmy mu głęboko wdzięczni także za posługę w parafii Matki Bożej Saletyńskiej w Rzymie. Ks. Henryk po swoim urlopie podejmie obowiązki proboszcza i przełożonego wspólnoty w Mrągowie (parafia w północno-wschodniej Polsce).

Pod koniec czerwca gościliśmy bpa Philippe Ranaivomanana (biskupa Antsirabe), który przybył do Rzymu na szczególną uroczystość, ważną dla kościoła na Madagaskarze, to znaczy na mianowanie nowych kardynałów, wśród których jest także abp Desiré Tsarahazana (arcybiskup diecezji Toamasina na Madagaskarze).

Wakacje i czas letni są bardzo odczuwalne w Domu Generalnym. Większość studentów wyjechała, nowa Rada Generalna jeszcze nie jest w komplecie na miejscu. Połowa wspólnoty sióstr, które pracują w naszym domu wyjechała na urlop do Polski i rekolekcje zakonne w ich wspólnocie. Można powiedzieć, że dom stał się jeszcze bardziej „zanurzony w ciszy” niż zwykle. Pozostali w domu: ks. Alex, ks. Belarmino, ks. Neil oraz ks. Adriano. Ks. Silvano i ja wrócimy z Madagaskaru 18 lipca.

Kapituła Prowincji na Madagaskarze pracowała od 2 do 10 lipca w Antsirabe (Centrum Duchowości w Antsahasoa) pod przewodnictwem i z doświadczeniem ks. Silvano.

Był to czas refleksji, zdobywania świadomości o sytuacji Prowincji a przede wszystkim, raz jeszcze, był to moment wyrażenia wdzięczności za powołanie zakonne. Był to także akt wiary w obecność Boga i Maryi w naszym życiu.

Kapituła podjęła ważne dla Prowincji decyzje na najbliższe trzy lata i dokonała wyboru nowej Rady Prowincjalnej: ks. Bertrand Ranaivoarisoa MS (prowincjał), ks. Hervé Martin Rafalimalalanirina MS (wikariusz prowincjalny), ks. Luis Ernest Razakarisoa MS (asystent prowincjalny).

Nowej Radzie życzymy macierzyńskiej opieki Pięknej Pani w ich posłudze dla dobra Kościoła i Prowincji.

Tym wszystkim, którzy w tym czasie będą na urlopach życzymy błogosławionego czasu łaski; czasu, który rzeczywiście będzie mógł odnowić nasze siły duchowe i fizyczne, aby móc służyć z odnowioną gorliwością w naszych dziełach. Tym zaś, którzy znajdują się w innych częściach świata i już zakończyli swoje wakacje życzymy owocnej posługi.

W imieniu Rady Generalnej

Ks. Jacek Pawłowski MS

Minął kolejny tydzień formacji przed ślubami wieczystymi. W minioną niedzielę odwiedziliśmy okolicę Coins o której wspominała Maryja podczas objawienia. Później udaliśmy się do Corps aby zobaczyć domy rodzinne Maksymina Giraud i Melanii Calvat. Na miejscowym cmentarzu modliliśmy się przy grobie świadka objawienia. Kolejnym etapem naszej pielgrzymki było sanktuarium Matki Bożej w Le Laud. Mogliśmy tam doświadczyć wyjątkowego klimatu tego miejsca przesiąkniętego modlitwą. Wracając spędziliśmy trochę czasu wraz ze wspólnotą Sióstr Saletynek w Gap.

Jak już wspominaliśmy wcześniej w spotkaniu uczestniczy 70 osób. Wśród nich 10 kleryków i jedna siostra z Polski, 12 osób z Madagaskaru, 10 z Angoli, 8 z Filipin, 7 z Brazylii 7 z Francji, 3 z Myanmaru, 3 ze Stanów Zjednoczonych oraz 3 z Włoch. Towarzyszą im członkowie Rady Generalnej i 3 tłumaczy.

W tym czasie znów zgłębialiśmy saletynską duchowość i wspólnie podejmowaliśmy refleksje nad różnymi wymiarami życia konsekrowanego. W miniony poniedziałek s. Elisabeth Guiboux SNDS mówiła o znaczeniu trzech ślubów zakonnych, czystości, ubóstwa i posłuszeństwa, w odniesieniu do sytuacji współczesnego świata. Tym rozważaniom towarzyszyły chwile medytacji w ciszy. W środę konferencje prowadziła s. Estelle Razafinjatouo SNDS. Poruszyła ona kwestie życia wspólnotowego w kontekście rozważania Słowa Bożego i dzielenia się duchowymi treściami. W piątek podczas spotkania z ks. Louis de Pontbriand MS zastanawialiśmy się nad znaczeniem sakramentów i roli Eucharystii jako centrum życia konsekrowanego.

Wieczorem tego samego dnia nasi współbracia i siostra z Brazylii przygotowali wieczór kulturowy. Podczas  niego mogliśmy uczestniczyć w tradycyjnych tańcach pochodzących z tego kraju. Wydarzenie związane było ze świętem zwanym Fiesta Junina. W najbliższą niedzielę pojedziemy do Grenoble. Odwiedzimy tam wspólnotę zamieszkałą przy Rue Charion, gdzie będziemy uczestniczyć we Mszy Św. wraz z mieszkańcami parafii.

Wojciech Wicher, ms & Tomasz Skrzęta, ms

PPP 2017, pierwszy tydzień

Od 30 czerwca br. w Sanktuarium Matki Bożej w La Salette trwa spotkanie formacyjne, którego celem jest przygotowanie do złożenia profesji wieczystej. Bierze w nim udział 70 osób w tym: klerycy, bracia i siostry zakonne ze Zgromadzenia Księży Saletynów (MS) i Sióstr Saletynek (SNDS), tłumacze i organizatorzy. Podczas tego wydarzenia uczestnicy mają szansę na poznanie międzynarodowego charakteru naszej wspólnoty zakonnej. Szczególnie ważne są spotkania modlitewne, które są animowane przez grupy narodowe. Wówczas doświadczyć można bogactwa liturgii i duchowości różnych kultur. Obecni są przedstawiciele Prowincji Polskiej, Włoskiej, Francuskiej, Amerykańskiej, Angolańskiej, Brazylijskiej, Malgaskiej i Filipińskiej. Pomimo takiej różnorodności wszyscy odnajdują wspólny język.

Spotkanie odbywa się pod patronatem i z inicjatywy Rady Generalnej. Jej przedstawiciele przygotowali plan tego wydarzenia i biorą aktywny udział w konferencjach i w liturgii. W minionym tygodniu tematem przewodnim było powołanie. Kilka słów na ten temat powiedział ks. Adilson Schio MS. Podczas wspólnego dzielenia w małych grupach, każdy mógł przekazać innym historię swojego życia. Spotkania te były bardzo ubogacające i ukazały, że pomimo wielu różnic, Tym który nas łączy w jedno jest Jezus Chrystus. W kolejnych dniach rozważany był wymiar liturgiczny i duchowość płynąca ze zjawienia na La Salette. W ten temat wprowadził nas ks. Louis de Pontbriand MS, prowincjał francuski. O funkcjonowaniu sanktuarium i życiu we wspólnocie międzynarodowej mówił nam ks. Antoni Skałba MS wraz ze współpracownikami sanktuarium. Kolejnym krokiem do głębszego poznania saletyńskiej duchowości była konferencja, którą prowadził ks. Joseph Bachand MS. Zwrócił on uwagę na duchowy wymiar gór, jako odwieczne miejsce spotkania ludzi z Bogiem. Ostatnie spotkania tego tygodnia należały do ks. Celeste Ceroni MS, który ukazał biblijny wymiar La Salette. Wskazywał na fragmenty w Piśmie Św., które są kluczowe w odniesieniu do pojednania człowieka z Bogiem.

W najbliższą niedzielę wszyscy uczestnicy udadzą się do Corps, Coins i Gap, by odwiedzić znaczące miejsca związane ze świadkami objawienia i spotkać się ze wspólnotą Sióstr Saletynek.

Wojciech Wicher MS

Błogosławionych świąt Bożego Narodzenia 2016

Szczęśliwego Nowego Roku

“Przyszło do swojej własności, ...Wszystkim tym jednak, którzy Je przyjęli, dało moc, aby się stali dziećmi Bożymi”. (J 1,11-12)

Drodzy współbracia,

przede wszystkim, również, w imieniu Rady Generalnej, chcę dotrzeć do każdego z was, postulantów, nowicjuszy, młodych i dojrzałych profesów, starszych i chorych, żyjących na różnych kontynentach, z najlepszymi i braterskimi życzeniami dobrych i błogosławionych świąt Bożego Narodzenia. Niech Emmanuel - Bóg z nami - narodzi się na nowo w każdym z nas, w naszych wspólnotach i w naszej posłudze i napełni nasze serca pokojem, wyciszeniem serca i chęcią kontynuowania służby w sprawie Ewangelii i w duchu pojednania.

Rok, który się kończy był pełny duchowych i eklezjalnych wydarzeń, które zaangażowały nas w taki czy inny sposób, jako chrześcijan i jako zakonników.

Rok jubileuszowy był okresem szczególnej łaski, ponieważ pomagał Kościołowi na nowo odkryć głęboki sens miłosierdzia, które ma swoje źródło w sercu Ojca i objawiło się w osobie i życiu Jezusa Chrystusa. A także to, że miłosierdzie nie jest po prostu znaczeniem, które należy zazdrośnie strzec w pamięci, ale sposobem życia, który ma być widoczny w codzienności naszej egzystencji.

I "jak przypomina Papież Franciszek w swoim liście" Miłosierdzie i nieszczęśliwa "(16):" Kończy się Jubileusz i zamykają się Drzwi Święte. Ale drzwi miłosierdzia naszego serca są zawsze otwarte ... .. Miłosierdzie z samej swej natury staje się widzialne i namacalne w konkretnym i dynamicznym działaniu... stale rośnie i zmienia nasze życie ... to prawdziwie nowe stworzenie, które tworzy nowe serce. "

Możemy zapytać samych siebie: czego doświadczyliśmy w tym roku jubileuszowym, w jakim stopniu miało to wpływ na jakość naszego życia zakonnego i naszej posługi? A następnie, co powinniśmy zachować jako dziedzictwo które trzeba ożywiać i rozwijać zaczynając od dzisiaj?

Są to zbawienne prowokacje, które pobudzają nas do myślenia, ponieważ nie wszystko jest zamknięte wraz z Drzwiami Świętymi, ale że od tego wszystko się zaczyna.

170 rocznica Zjawienia, przeżywana z wielką intensywnością wszędzie w Zgromadzeniu zachęciła nas do ponownego świętowania "charyzmatycznej tożsamości" Misjonarzy Saletynów poświęcających się posłudze pojednania, wśród ludu Bożego (RŻ, 1).

Dało nam to także okazję do osobistego pogłębienia we wspólnocie lub razem z wiernymi, treści Orędzia Pięknej Pani, zwracając szczególną uwagę na znaki czasów i zapraszając nas do "odczytania" obecności i kochającej bliskości Boga “na pefyferiach” nas samych i naszego świata.

Ta celebracja, w zgodzie z Rokiem Jubileuszowym, "powinna także powodować w naszym chrześcijańskim życiu dojrzewanie empatii z tymi, którzy cierpią, i tymi którzy płaczą! Tego właśnie od 170 lat uczy nas Matka Boża z La Salette". Maryja jest Matką, która płacze i pokazuje nam najgłębszy sens ludzkich łez: współczucie, współcierpienie z tymi, którzy cierpią, doznawanie tego, czego doznają inni ... W ten sposób oferuje lekcję miłości pełną czułości i współczucia względem tych, którzy żyją obok nas i cierpią . "(Homilia kard. Stanisława Ryłko, La Salette, 19 września 2016)

"Oto Ja dokonuję rzeczy nowej: pojawia się właśnie. Czyż jej nie poznajecie?" (Iz 43:19). Jest to temat, który Rada Generalna proponuje pod rozwagę i refleksję Zgromadzenia w 2017 roku. To pobudza nas do otwarcia oczu na nasze życie i poszerzenia naszego widzenia tego, co dzieje się wokół aby zrozumieć i odkryć ślady Boga, który nie chce zostawić nas samych. Prorok Izajasz przypomina nam, że Bóg nigdy nie przestaje działać i być blisko swoich stworzeń i że Jego obecność jest zawsze skuteczna i życiodajna.

Bóg wzywa nas także, pomimo istnienia zła, które zatruwa i rani serce i historię wielu ludzi naznaczonych bólem prześladowań lub wojny, by nie poddawać się pesymizmowi, ale zdawać sobie sprawę, że dobro nigdy nie przestało być obecne w sercu i w zmiennych losach ludzi w każdym czasie. Obecność i bliskość Boga jest przedstawiona tutaj jako kiełkująca roślina, wskazująca na coś nowego, które się wydarzy w przyszłości. Jest to nowa szansa, nowa droga, ale aby zrozumieć jej prawdziwy sens trzeba przyjąć postawę cierpliwości, nadziei i zrozumienia.

Życzę naszemu Zgromadzeniu, aby było wrażliwe na znaki czasu, aby umiało je odczytać i interpretować w świetle wiary, aby mogło służyć coraz lepiej i odpowiednio do potrzeb ludzi naszych czasów, do których jesteśmy posłani, ze szczególnym uwzględnieniem tych którzy są ostatnimi, żyją na marginesie albo są migrantami.

Świętować Boże Narodzenie znaczy szanować wolę Boga, który chce nas doprowadzić do zbawienia poprzez to, że On stał się jednym z nas i jest naszym towarzyszem podróży w trudzie i w radościach każdego dnia.

Moimi życzeniami oraz życzeniami Rady Generalnej obejmuję rodziny każdego z was, Siostry Saletynki, które w różnych częściach świata dzielą nasze zaangażowanie na rzecz promocji ludzkiej oraz ewangelizacji, oraz kieruję do wielu dobrodziejów i przyjaciół, którzy hojnie i dyskretnie wspierają nas w naszej misji.

Specjalne życzenia chcę złożyć Świeckim Saletynom, którzy rosną w liczbę, ponieważ oni jako członkowie naszej charyzmatycznej rodziny, chcą się do nas przyłączyć, zobowiązując się do pracy i chrześcijańskiego życia w świetle charyzmatu pojednania w rodzinie, w społeczeństwie i w służbie wspólnocie parafialnej.

Błogosławionych i pełnych pokoju świąt Bożego Narodzenia i Szczęśliwego Nowego Roku życzę wam wszystkich!
Z braterskim pozdrowieniem,

ks. Silvano

* * * * * * *

Wiadomości z Rzymu

+ W dniu 17 listopada, ks. Silvano i ks. Adilson wrócili z długiej podróży, która miała na celu uczestniczenie przede wszystkim w zgromadzeniu całej prowincji USA, które odbyło się w Orlando (Floryda), a następnie odwiedzenie współbraci, którzy pracują na Haiti, w Kalifornii i na Hawajach.

+ Od 21 do 22 listopada miało miejsce doroczne spotkanie w naszym domu generalnym Rady Generalnej (MS) i Rady Generalnej Sióstr Saletynek (SNDS). Było to spotkanie pełne braterstwa i wzajemnego dzielenia się. W spotkaniu brał również udział ks. Joe P. Bachand, przełożony wspólnoty międzynarodowej sanktuarium, w drodze przez Rzym przed wyjazdem na zasłużony wypoczynku z rodziną.

+ Od 23 do 25 listopada ks Silvano brał udział w "spotkaniu jesiennej sesji USG (Unii Wyższych Przełożonych Generalnych), która odbyła się w Rzymie w Domu Generalnym Księży Salezjanów, wokół tematu:" Idźcie i przynoście owoce: prorocka płodność " Spotkanie zakończyło się spotkaniem (około 3 godzin) z Papieżem Franciszkiem w nowej auli synodalnej w Watykanie. Na stronie USG, vidimusdominum.com można znaleźć teksty konferencji ze spotkania, a także relację ze spotkania z Ojcem Świętym.

+ Od 25 do 27 listopada ks. Alex, ekonom generalny, uczestniczył w spotkaniu ekonomów generalnych i prowincjalnych na "Antonianum" w Rzymie na temat: "W wierności charyzmatowi, przemyśleć na nowo zarządzanie ekonomią w Instytutach Życia Konsekrowanego i Stowarzyszeniach Życia Apostolskiego. "

+ Od 2 do 4 grudnia ks. Belarmino i ks. Adilson przeprowadzili spotkanie instruktarzowe dla 4 prowincjalnych sekretarzy, z Angoli, Argentyny, Birmy i Filipin, którzy nie mogli uczestniczyć w podobnym spotkaniu zorganizowanym w ubiegłym roku.

+ Od 5 do 9 grudnia ks. Silvano udał się do La Tronche (Francja) aby wziąć udział w spotkaniu w sprawie redefinicji zadań osób pracujących w sanktuarium, a następnie spotkać się z Radą Administracyjną APS (Stowarzyszenie Pielgrzymów z La Salette ).

+ W dniu 10 grudnia, ks. Adilson, na zaproszenie księdza Celeste MS, przełożonego wspólnoty saletyńskiej w Neapolu, prowadził dzień skupienia dla naszych młodych seminarzystów i zakonników w klasztorze w Camaldoli.

WIELKANOC 2016

«Wszystko w Nim mówi o miłosierdziu. Nie ma też w Nim czegoś, co byłoby pozbawione współczucia» (MV 8)

«Od jak dawna cierpię za was! ... a wy sobie z tego nic nie robicie» (Matka Boża z La Salette)

Drodzy Współbracia,

na ścianie naszej kaplicy w Rzymie, w prezbiterium, zostały umieszczone dwa plakaty, jeden po prawej i drugi po lewej stronie drewnianej figury Matki Bożej, które przedstawiają logo Jubileuszowego Roku Miłosierdzia oraz logo Jubileuszu 170 rocznicy Zjawienia. Na ołtarzu została umieszczona ceramiczna lampka oliwna, którą otrzymaliśmy jako dar od naszych sióstr, także z logo Roku Miłosierdzia. Te znaki przypominają codziennie nam wszystkim, że obchodzimy wraz z Kościołem Jubileusz Miłosierdzia, a jako Saletyni żyjemy we wspólnocie, w służbie Zgromadzeniu i ludowi Bożemu, w wierności charyzmatowi pojednania, które jest zakorzenione w Zjawieniu w La Salette, i w tym roku obchodzimy jego 170 rocznicę.

Te dwa wydarzenia jubileuszowe nie są wzajemnie sprzeczne ani nie konkurują ze sobą, lecz łączą się uzupełniając się nawzajem w sposób harmonijny i spójny. Przesłanie z La Salette, przypomina nam, że łzy Maryi nie są łzami rozpaczy, lecz miłosierdzia. Są to łzy, które ujawniają „współczucie” Boga dla swoich grzesznych dzieci, wciąż kochanych miłością, która nigdy nie ustaje pomimo ich wielokrotnej zdrady Przymierza i niespójności życia. Są to łzy, które mówią o nadziei i odkupieniu przywołując w ten sposób możliwość prawdziwego i pełnego nadziei odrodzenia duchowego i ludzkiego, dla wszystkich tych, którzy pozwalają, aby ich objęło miłosierdzie Ojca.

Rok jubileuszowy okaże się czasem łaski, jeśli będziemy gotowi na nowo odkryć w sobie to, co naprawdę musi się zmienić w naszym życiu zakonnym: to znaczy starać się, w naszym życiu wspólnotowym i w naszej posłudze, opowiadać o dobrym Bogu, który objawia się w Jezusie Chrystusie. Dla nas zakonników, nie są ważne pieniądze, ani dobre samopoczucie, ani poszukiwanie łatwego i wygodnego życia, ale życie w spójności, wierności i radości, tak jak Jezus przeżywał swoją misję wśród nas. To On jest wzorem, do którego musimy powrócić aby „odbudować” nasze życie zakonne i saletyńskie, osobiste i wspólnotowe.

My także, podobnie jak cały Kościół, powinniśmy czuć się „wychodzącymi do”. Papież Franciszek nie przestaje nam przypominać o tym. Jubileusz jest opatrznościową okazją do zmiany nie tylko naszych nawyków duszpasterskich, ale również pozwala zobaczyć, co musimy zmienić w naszym życiu osobistym i być może także w naszym społeczeństwie. Odnowa musi zaczynać zawsze od nas i od naszych wspólnot.

W trzecim liście okólnym zatytułowanym Kongregacja do Spraw Zakonów w grudniu 2015 roku, zatytułowanym „Contemplate” („Rozmyślajcie”), podkreślone są trzy postawy (trzy czasowniki), które powinny charakteryzować życie każdego zakonnika, zwłaszcza w tym roku łaski. Zapraszam was i siebie też do zastosowania ich w naszej codziennej rzeczywistości.

Pierwszą postawą jest, szukanie. Wiąże się ono z wysiłkiem, zaangażowaniem, wytrwałością i gotowością do przeciwstawienia się niebezpieczeństwom nocy. Jak mówi Papież Franciszek: „Kontemplacja, a my możemy dodać także życie duchowe, «składa się z inteligencji, serca, i kolan»”. Nasz kontekst historyczny i społeczny nie należy do najbardziej korzystnych. Jest on czasem upadku i tonięcia, obojętności i utraty smaku. Trzeba zdać sobie sprawę z tej dolegliwości i z tego, że życie chrześcijańskie, a w konsekwencji także życie zakonne, wymaga oczyszczenia i wzniesienia się ponad dominującą dzisiaj kulturę. Aby „pielgrzymować w głąb” musimy w sobie obudzić niepokój i dać siłę pragnieniu „wyruszenia z odwagą i determinacją w stronę Chrystusa, aby Jego postawić w centrum swojego życia” (Testimoni, 1 stycznia 2016, str. 14).

Drugą postawą jest zamieszkanie. Jesteśmy wezwani do ciągłego nawracania się, a ten proces może być zagrożony przez rezygnację z życia w Duchu świętym na korzyść aktywizmu, który zatwardza serce do tego stopnia, że staje się coraz bardziej „światowe”. To się objawia „chowaniem się za pozorami religijności, a nawet miłości do Kościoła. Jest poszukiwaniem, zamiast chwały Pana, ludzkiej chwały i dobrego samopoczucia” (Papież Franciszek, EG 93). „Życie wewnętrzne wymaga ascezy ciała i ascezy czasu, wzywa do milczenia, w którym możemy mieszkać; domaga się samotności jako istotnego momentu oczyszczenia i integracji osobistej; wzywa do modlitwy w ukryciu, aby spotkać Pana, który mieszka w tajemnicy, i uczynić ze swojego serca celę zakonną” (Rozmyślajcie, 38).

Trzecią postawą jest kształtowanie. Owocem duchowej formacji powinno być zobowiązanie do przeżywania bliskości miłosierdzia, bliskości twarzy. Przejście, od kontemplacji krzyża do zobaczenia wielu ukrzyżowanych w historii i dostrzeżenia ofiar przemocy, które są „zostały powieszone i upokorzone jakby to był drugi Chrystus”. Serce chrześcijanina a zakonnika w szczególności, jest sercem, które dostrzega i rozmyśla jaki sens mają twarze i natura, która ich otacza. Innymi słowy są to serca, które umieją czytać i odczytać znaki czasu, te milczące ślady boskości w historii każdego z nas i historii świata.

Naprawdę wiele trzeba przemyśleć, aby nadać naszemu życiu zakonnemu osobistemu i wspólnotowemu nowy powiew i nowe znaczenie…

W imieniu moim oraz Zarządu Generalnego, chciałbym złożyć Wam wszystkim, Drodzy Młodzi w formacji, Nowicjusze, studenci, bracia i kapłani, gdziekolwiek jesteście i w jakikolwiek życiowej sytuacji się znajdujecie, braterskie życzenia Świętej Paschy Zmartwychwstania. Zmartwychwstały Pan niech wypełni wasze życie swoim światłem i radością w waszej posłudze leczenia i opatrywania ran tego świata, w duchu pojednania i miłosierdzia.

Chcę rozciągnąć te wielkanocne życzenia również na wszystkich Świeckich Saletynów w Prowincjach, którzy w różny sposób współpracują z nami w głoszeniu Ewangelii pod matczynym spojrzeniem Pięknej Pani z La Salette. Mam nadzieję, że nasza wspólna misja w Kościele i Zgromadzeniu spowoduje wzrost świadomości w każdym z nas, abyśmy byli coraz bardziej przekonani i radośni z faktu, że jesteśmy częścią wielkiej rzeczywistości, która ogarnia nas wszystkich, a mianowicie naszej „charyzmatycznej rodziny saletyńskiej”.

WESOŁEGO ALLELUJA !

Z braterskim pozdrowieniem,

               Silvano Marisa

Kilka wiadomości z Rzymu

• W każdy piątek Wielkiego Postu nasza wspólnota zakonna i księża studenci goszczący w naszym domu spotykamy się w kaplicy na odprawianiu Drogi Krzyżowej aby bardziej przyjąć ducha pokuty i pojednania zwłaszcza w czasie Wielkiego postu.
• 21 lutego gościł w naszym domu bp Desiderius Rwoma biskup Bukoba (Tanzania). Następnego dnia otrzymaliśmy jego oficjalne zaproszenie do założenia wspólnoty zakonnej w jego diecezji. Nastąpi to w lipcu tego roku.
• 24 lutego przywitaliśmy w domu generalnym trzech braci z Brazylii (ks. Luis Carlos Lopes, kleryk Franslei Zenatti i kleryk Edvan Santos da Silva). Następnego dnia pojechali oni razem z księdzem Generałem i ks. Adilsonem do wspólnoty zakonnej w Neapolu. W ten sposób wypełnia się program współpracy pomiędzy Prowincją Brazylijską i Włoską dotyczący duszpasterstwa młodych i duszpasterstwa powołaniowego.
• Z przyjemnością otrzymaliśmy wiadomości dające nadzieję od ks. Joe Bachand, który 4 stycznia opuścił Rzym, aby udać się do sanktuarium w La Salette jako nowy superior wspólnoty międzynarodowej. Na górę La Salette dotarł 27 lutego, po spędzeniu dwóch miesięcy na nauce języka francuskiego i poznawaniu kultury nowego kraju, który go przyjmuje. Życzymy mu pomyślności i owocnej pracy w służbie saletyńskiej wspólnoty zakonnej powierzonej jego opiece i w przyjmowaniu pielgrzymów, którzy dotrą do sanktuarium wraz z początkiem nowego sezonu.
• W dniach od 26 do 28 lutego odbyło się spotkanie w małym gronie, utworzonym przez ks. James’a Henault (USA), Adilsona, Henryka, Silvano oraz trzech Świeckich Saletynów z Francji i Włoch: Anne Héritier, Françoise Magnin i Ginetta Orsini w celu przygotowania 2. Międzynarodowego Spotkanie Świeckich Saletynów, które odbędzie się w dniach od 30/09 do 09/10 w sanktuarium La Salette (Francja). Ustalenia tego spotkania zostaną przekazane wkrótce całemu Zgromadzeniu i Świeckim Saletynom w poszczególnych prowincjach.
• Komisja Ekonomiczna naszego Zgromadzenia obradowała w dniach od 7 do 11 marca, w naszym domu generalnym. pod kierownictwem ks Alexa, ekonoma generalnego. Obradowano nad rocznymi sprawozdaniami finansowymi prowincji i administracji generalnej. Obecni byli księża: Alex, Adilson, Efren, Silvano (CG), Gabriel Ngonga (AN), Dominique Mabboux (FR) oraz Giancarlo Berzacola (IT)
• W dwóch spotkaniach, które Rada Generalna odbyła w lutym, zostały podjęte ważne decyzje:

-          Ponieważ ks. Henryk został mianowany proboszczem naszej parafii w Rzymie, stało się koniecznym, znaleźć innego prokuratora przy Stolicy Apostolskiej. Rada Generalna, powołała na jego miejsce ks. Belarmino Tchipundukwa, obecnego sekretarza generalnego.

-          Zostały zatwierdzone jako oficjalne: modlitwa o powołania i modlitwa w intencji Kapituły Generalnej 2018. Te dwa teksty zostaną wysłane wkrótce do sekretarzy prowincjalnych aby oni przekazali je wszystkim zakonnikom, aby były wykorzystywane w modlitwie, zarówno osobistej jak i wspólnotowej.

-          W odniesieniu do Dystryktu Myanmar zatwierdzono następujące decyzje podjęte przez Radę Dystryktu: 1) P. Nikodem Aung Than Aye, mianowany dyrektorem seminarzystów teologii i odpowiedzialnym za powołania; 2) P. Valentine San Tun, mianowany mistrzem nowicjatu i Sekretarzem Dystryktu.

Druga w historii provincji Angoli Kapituła Prowincjalna, która odbyła się w dniach od 5 do 8 stycznia 2016 roku wybrała Prowincjała i nową Radę Prowincjalną. Kapitule przewodniczył ks. Generał Silvano Marisa. W podróży do Angoli towarzyszył mu ks. Alex Valume. 

Na zdjęciu od lewej:

1- ks. Gabriel Ngonga, MS – Wikariusz  Prowincialny
2- ks. Pedro Chingandu, MS –  Provwnciał
3- ks. Avelino Sangameya, MS – Radny Prowincjalny.

Prosimy o modlitwę w intencji nowej Rady.

Błogosławionych świąt Bożego Narodzenia  2015

Szczęśliwego Nowego Roku 2016

Roma, 10-12-2015

“ Miłosierdzie: to jest słowo, które objawia Przenajświętszą Trójcę. Miłosierdzie: to najwyższy i ostateczny akt, w którym Bóg wychodzi nam na spotkanie (MV, 2)

Drodzy współbracia,

            Uroczystość Bożego Narodzenia daje mi okazję, jak  każdego roku, zwrócić się do was wszystkich, gdziekolwiek jesteście, także w imieniu Rady Generalnej, ze szczerymi i braterskimi  życzeniami dobrych i błogosławionych Świąt. Boże Narodzenie przypomina nam dar, który nam dał Pan Bóg w osobie Jezusa Chrystusa. Nasze życie staje się wyjątkowe przez to nadzwyczajne wydarzenie ponieważ jest w nim obecny sam Bóg. Jesteśmy zaproszeni do przyjęcia i strzeżenia  tego daru nie dla nas samych, ale do podzielenia się nim z innymi. Bóg objawił nam swoje miłosierne oblicze w Dzieciątku narodzonym w Betlejem, które było odrzucone i nie przyjęte przez wielu. Jego przyjście nie było triumfalne ale wręcz przeciwnie  było znakiem pokory, prostoty, ukrycia i ciszy.

            Pragnę, aby te życzenia dotarły także do wielu młodych przygotowujących się do życia zakonnego, do służby Ewangelii w duchu Pojednania, aby dotarły do chorych współbraci, do starszych, którzy doświadczają braku sił fizycznych, a których świadectwo życia i wierność Zgromadzeniu my wszyscy doceniamy. Pragnę aby dotarły do tych, którzy przeżywają chwile niepewności  w życiu wspólnotowym i w swojej posłudze, do wielu Świeckich Saletynów, którzy wiedzeni orędziem Płaczącej Pani  pragną budować “wielką charyzmatyczną rodzinę saletyńską”.

W tym roku Boże Narodzenie jest powiązane z niektórymi wydarzeniami w Kościele, które nas Misjonarzy Saletynów mogą szczególniej dotyczyć  i mogą stać się dobrą okazją nie tylko do oddania chwały Panu, ale zwłaszcza do potwierdzenia i odnowienia naszego przywiązania i naszej miłości do Kościoła. Mogą stać się także okazją do przyswojenia sobie na nowo wartości, które są podstawą naszego wspólnotowego i charyzmatycznego życia zakonnego,. Są to:

• Początek Roku Miłosierdzia i otwarcie Drzwi świętych
• Świętowanie 170 Rocznicy Zjawienia na La Salette

Otwarcie Drzwi Świętych jako znak otwarcia Jubileuszowego  Roku Miłosierdzia, w całej swojej prostocie mówi nam jaka powinna być nasza postawa podczas tego wyjątkowego roku dla Ludu Bożego; otworzyć swoje serce na czułość, miłosierdzie i  pojednanie.  “ Papież Franciszek pragnie abyśmy uświadomili sobie, że miłosierdzie nie może być rozumiane tylko jako postawa duszpasterska, ale raczej  jako istota Ewangelii. Papież zawsze tak rozumiał i nadal rozumie miłosierdzie jako duchowe źródło i fundament radości, które wypływa  z Ewangelii Jezusa, jak to pisze w swojej encyklice “Ewangelii Gaudium”. Ponieważ Bóg jest miłosierny, dlatego Jezus z Nazaretu zawsze przypominał swoim uczniom: <Bądźcie miłosierni jak Ojciec wasz jest miłosierny>”. (por. Tommaso Stenico, Il Giubileo della Misericordia, 2015). Właśnie to słowo,  oświecając nasz umysł, niech  nam towarzyszy przez cały ten rok.

Podobnie jak cały Kościół, także nasze Zgromadzenie w naszych wspólnotach, w parafiach, w których posługujemy, w stowarzyszeniach i ruchach przez nas animowanych, my wszyscy   jesteśmy wezwani do bycia “oazą miłosierdzia” (Papież Franciszek Misericordiae vultus, 12). Zapraszam każdą Prowincję do rozeznania w jaki sposób można urzeczywistnić to pragnienie, aby stało się rzeczywistością na wszystkich poziomach, zaczynając od tego osobistego i wspólnotowego. Jesteśmy wszyscy, bez wyjątku,  zaangażowani w to zadanie. Każdy z nas jest wezwany aby przeżywał w radości   to przekonanie, że jest objęty miłosierdziem Ojca. Bez tego osobistego doświadczenia, wszystkie nasze kazania na temat Boga i Jego miłosierdzia w relacjach do poszczególnych osób nie są wiarygodne i w konsekwencji  stają się widocznym i szkodliwym antyświadectwem.

Z radością mogę oznajmić wszystkim, że biskup Grenoble zadecydował otworzyć “Drzwi  Miłosierdzia” także w sanktuarium na La Salette, które jest celem pielgrzymek z czterech stron świata. Uroczyste otwarcie odbędzie się 19 marca 2016 roku w uroczystość św. Józefa. Cała Rada Generalna i uczestnicy PPP będą wówczas tam obecni.

Obchody 170 rocznicy Zjawienia są drugim wydarzeniem, które dotyczy nas wszystkich. To, co się wydarzyło 19 września 1846 roku jest podstawą naszego powołania i naszej misji w Kościele. Pragnę aby decyzja nr 3 Rady Zgromadzenia 2015 w Luandzie, która dotyczy tej rocznicy, była w odpowiednim czasie zrealizowana w każdej Prowincji i w każdej wspólnocie. To zadanie pomoże nam lepiej uświadomić sobie czym jest nasze zadanie jako misjonarzy pojednania w świecie, który potrzebuje pojednania i przebaczenia, ponieważ jest głęboko zraniony przez niezgodę, podziały i wojny.

W czasie ostatniej podróży do Afryki Papież Franciszek w homilii w katedrze w Bangui (29 listopada 2015) z mocą prosił katolików, żeby byli “specjalistami pojednania, ekspertami miłosierdzia”. W tym zaproszeniu widzę sens naszej saletyńskiego istnienia w dzisiejszym Kościele. Dlatego zachęcam wszystkich, żeby przyjęli to wezwanie tak, jakby było ono skierowane do każdego z nas osobiście. 

Cieszę się z tego, że jak wiem, w niektórych  Prowincjach zostały zaplanowane  różne inicjatywy aby celebrować tę szczęśliwą okazję. Chciałbym, te inicjatywy odzwierciedlały to głębokie pragnienie jakie jest w nas wszystkich, abyśmy lepiej  poznali aktualność orędzia pojednania  Pięknej Pani, abyśmy umocnili poczucie przynależności do naszej zakonnej rodziny i zachęcali młodych do wstępowania do naszego Zgromadzenia, abyśmy razem przeżywali radości, wyzwania i nadzieje związane z głoszeniem Ewangelii dzisiejszemu światu.

Proszę także wszystkich, abyście pamiętali w modlitwie o Prowincjach Angoli i Indii oraz Regionie Argentyny, które w najbliższym miesiącu zgromadzą się, aby odbyć wyborcze Kapituły Prowincjalne.

Niech Dzieciątko Jezus, które przyjmiemy w Boże Narodzenie, jako Boga, który stał się człowiekiem, przyniesie do  serca każdego z nas pokój i  radość i uczyni z naszych wspólnot “oazy miłosierdzia”.

W imieniu Rady Generalnej i moim własnym życzę wam Błogosławionych świąt Bożego Narodzenia i szczęśliwego Nowego Roku!

Z modlitwą

Ks. Silvano.

Nowiny  z Domu  Generalnego.

Listopad był miesiącem obfitującym w wydarzenia, które ożywiły  życie Domu Generalnego.

• Trzeciego listopada ks  Silvano i ks. Henryk powrócili do Rzymu po spędzeniu 35 dni wizytacji kanonicznej na  Filipinach  i w Australii.
• Od 9  do 13 listopada odbyło się spotkanie Międzynarodowej Komisji Formacyjnej pod kierownictwem ks. Adilsona i ks. Joe, która podjęła na nowo dokument, który powstał w oparciu o kwerendę wśród Formatorów i młodych w formacji, przedłożony Radze Zgromadzenia  w Luandzie w 2015 roku.
• W sobotę 14 listopada, w obecności Rady Generalnej, ks. Heliodoro prowincjała prowincji włoskiej, księży z parafii i księży studentów gości  z  naszego domu generalnego, ks. Henryk, radny generalny oficjalnie przyjął obowiązki administratora  naszej parafii w Rzymie, w obecności kardynała Valliniego, Wikariusza Rzymu.
• W dniach od 16 do 17 listopada miało miejsce spotkanie naszej Rady Generalnej z Radą Generalną Sióstr Saletynek. Był to ważny moment weryfikacji naszych wspólnych zadań podjętych w 2014 roku. Wśród tych zadań było także podpisanie umowy dotyczącej wspólnej odpowiedzialności za Sanktuarium w La Salette, oraz uściślenie podstaw dalszej współpracy w najbliższej przyszłości.
• 20 listopada ks. Joe i ks. Silvano uczestniczyli w pogrzebie brata Albert Girarda, w sanktuarium La Salette. Brat Albert, który zmarł 17 listopada należał do wspólnoty międzynarodowej.
• W dniach 25 do 27 listopada ks. Silvano uczestniczył w corocznym zebraniu Generałów Zakonów i Zgromadzeń USG (Unia Przełożonych Generalnych), które się odbyło w domu generalnym księży salezjanów - Salesianum. Pierwsza część spotkania była poświęcona relacji z udziału kilku przełożonych generalnych  w ostatnim Synodzie Biskupów poświęconym rodzinie. W drugiej  części spotkania wybrano przewodniczącego Unii (ks. Jöhri Mauro OFM Cap) oraz członków różnych Rad. 
• W dniach od 25 do 28 miało miejsce spotkanie sekretarzy prowincjalnych pod przewodnictwem ks. Belarmino, Adilsona i Joe. Podczas spotkania został zaprezentowany internetowy program “Registro Generale MS”, który został wybrany przez Radę Zgromadzenia w Luandzie dla ułatwienia gromadzenia danych dotyczących naszych zakonników.
• Siostry Saletynki s. Fara i s. Maria, goszczące w naszym domu generalnym od początku października uczą się z powodzeniem języka włoskiego w szkole dla obcokrajowców, w celu podjęcia od lutego 2016 r. posługi w sanktuarium Matki Bożej “Notre Dame de la Garde” w Marsylii.  
• 4 grudnia ks. Joe, radny generalny, wyjechał na dziesięć dni do sanktuarium w La Salette w celu spotkania się ze wspólnotą międzynarodową przed jej rozproszeniem na zasłużone wakacje.
• Ks. Joe podejmie rolę superiora wspólnoty oficjalnie od 1  stycznia 2016 roku.