Zbliżcie się

(Trzecia Niedziela Wielkanocna, Rok B: Dz 3,13–15.17–19; 1J 2,1–5; Łk 24,35–48)

Tytuł dzisiejszego rozważania przywołuje pierwsze słowa Maryi skierowane do dzieci w La Salette. Ona następnie dodaje: „Nie lękajcie się”. Rozpoznajemy ten schemat, w odwrotnej kolejności, z Pisma Świętego.

W Ewangelii ostatniej niedzieli apostoł Tomasz został zaproszony, aby zbliżyć się do Jezusa na tyle, by dotknąć Jego ran. Dziś św. Łukasz podaje nam podobną historię. Dwaj uczniowie opowiadali jak spotkali Jezusa na drodze do Emaus. Podkreślają Jego nagłe pojawienie się! Zapewnił ich: „Popatrzcie na moje ręce i nogi: to Ja jestem. Dotknijcie Mnie i przekonajcie się: duch nie ma ciała ani kości, jak widzicie, że Ja mam”.

W obu relacjach pierwsze słowa Jezusa brzmią: „Pokój wam!”. Oczywiście, Jezus mógł użyć codziennego, zwyczajowego pozdrowienia „Shalom”, ale kontekst sugeruje bogatsze znaczenie. Zaproszenie do dotyku jest postrzegane jako sposób na przywrócenie wewnętrznego pokoju.

To prawie tak, jakby Kościół w tym tygodniu dawał nam drugą szansę, drugie zaproszenie do uznania Chrystusa ukrzyżowanego, Chrystusa zmartwychwstałego i do jeszcze gorliwszego pragnienia bycia Jego wiernymi uczniami.

Święty Piotr w dzisiejszym pierwszym czytaniu przyznaje, że jego słuchacze nie wykorzystali szansy przyjęcia Jezusa jako Odkupiciela, a zamiast tego wydali Go na śmierć. Ale nie wszystko jest stracone. Jeśli czytamy między wierszami, Piotr mówi: „Wy także możecie być zbawieni”. Mówiąc ludziom, aby pokutowali i nawrócili się, zaprasza ich, aby zbliżyli się do Tego, który może dać im prawdziwy pokój.

Czyż nie to samo mówi nam Matka Boża? Nawet my możemy być zbawieni. Ona na swój sposób przypomina nam o tym, co słyszymy dziś w drugim czytaniu: „Jezus bowiem jest ofiarą przebłagalną za nasze grzechy, i nie tylko za nasze, lecz również za grzechy całego świata”.

Po ucieszeniu obaw swoich uczniów, Jezus powiedział: „Jest napisane: Mesjasz będzie cierpiał i trzeciego dnia zmartwychwstanie; w imię Jego głoszone będzie nawrócenie i odpuszczenie grzechów wszystkim narodom, począwszy od Jeruzalem”. Wszyscy są wezwani, aby zbliżyć się do Niego.

Maksymin powiedział, że kiedy on i Melania zbliżyli się do Pięknej Pani, „nikt nie mógł przejść między Nią a nami”. Ona przyszła, aby przybliżyć swój lud do swojego Syna, aby przywrócić nam pokój z Nim. Jesteśmy wezwani, by głosić to orędzie.

Wayne Vanasse, ks. René Butler MS