Artykuły filtrowane wg daty: listopad 2013

W dniach 22 do 24 listopada 2013 roku odbył się w Untere Waid/Szwajcaria Kurs animacji modlitwy charyzmatycznej. Wzięło w nim udział 19 członków Stowarzyszenia świeckich Rodzina saletyńska ze Szwajcarii, Niemiec i Liechtensteinu. Kurs miał na celu formację liderów grup regionalnych tego stowarzyszenia i propozycję konkretnej formy modlitwy osobistej i wspólnotowej, jak i przygotowanie dalsze świeckich do głoszenia kursów nowej ewangelizacji w przyszłosci.
Pięknym owocem tego kursu jest propozycja wspólnych polsko-niemieckich Mszy św. z modlitwą charyzmatyczną. A na koniec Duch Święty przygotował dla nas wielką niespodziankę dając na Słowo z Dziejów apostolskich 26,24-29, gdzie czytamy m. in. Czy wierzysz, królu Agryppo, Prorokom? Wiem, że wierzysz». Na to Agryppa do Pawła: «Niewiele brakuje, a przekonałbyś mnie i zrobił ze mnie chrześcijanina». A Paweł: «Dałby Bóg, aby prędzej lub później nie tylko ty, ale też wszyscy, którzy mnie dzisiaj słuchają, stali się takimi, jakim ja jestem, z wyjątkiem tych więzów».
Kurs poprowadzili ks. Lukasz Nowak MS i ks. Piotr Zaba MS, opiekun duchowy Rodziny saletyńskiej.

Potężny tajfun  Yolandauderzył w archipelag  Filipin w piątek (08 listopada). Skutki tego tajfunu odczuwa  25 milionów ludzi mieszkających wzdłuż trasy jaką pokonał huragan. Najdotkliwiej dotknięty  rejon Filipin to wyspa Leyte . Olbrzymia siła zniszczenia i  jedna z najgorszych burz kiedykolwiek zanotowanych, pozostawiła dziesiątki tysięcy  ofiar śmiertelnych, które mogą przekroczyć 10.000 ludzi. Setki tysięcy osób zostało przesiedlonych.
  Tajfun uderzył w środkową części Filipin, gdzie nasi Misjonarze nie pracują. Mimo to są  również zaangażowani w pomoc ofiarom.

---

Oto apel, który otrzymaliśmy od naszych braci z Filipin.

Odpowiadając na wezwanie współczucia i miłości,  znowu pukamy do waszych serc apelując o hojną pomoc i możliwie szybką odpowiedź.
Wskazówki:
1.     Wszelkie osobiste ofiary pieniężne pochodzące od członków naszej Prowincji Matki Bożej Matki Nadziei (także od innych MS)  powinny być skierowane  do  ks. Elmer Galiza, MS.  Zebrane przez was ofiary będą użyte w ramach organizacji AMRSP.
2.     Środki zbierane przez organizacje i instytucje (szkoły, parafie, sanktuaria) powinny być skierowane przez miejscowa diecezję. Jeśli diecezja nie prowadzi takiej pomocy, trzeba znaleźć organizację godną zaufania.
3.     Wspólnoty,  Rady niech się  starają, aby pomoc pochodząca z naszych jednostek była przekazywana pod tytułem Zgromadzenia  lub placówki.
4.     Przyjmujemy także ofiary przekazane wam  z innych źródeł , prosimy wysyłać je na adres Domu Prowincjalnego w Quezon City

 
            Powstanie prowincji
Saletyni przybyli do Polski 16 IX 1902 r. Pierwszych pięciu kapłanów początkowo zamieszkało w Krakowie. Drugi dom zakonny został otworzony w Puźnikach, gdzie powstało również niższe seminarium. W 1910 r. saletyni otworzyli kolejny dom w Dębowcu k. Jasła, umieszczając w nim niższe seminarium, a później również nowicjat oraz seminarium internum dla kleryków zgromadzenia. W 1921 r. saletyni rozpoczęli wydawanie czasopisma „Posłaniec Matki Boskiej Saletyńskiej”.
Następne lata to czas rozwoju zgromadzenia na ziemiach polskich – powstały domy w Stanisławowie, Hurku, Kobylance, Lwowie, Rzeszowie i Ostrowcu Świętokrzyskim. Polscy księża wyjeżdżali również za granicę, podejmując pracę misyjną w Stanach Zjednoczonych (Ware, Westfield, Olivet), Argentynie (Cordoba, Rosario, Santa Fé, La Plata) i Kanadzie (Beauséjour, Ladywood, Elma). Ostatecznie w 1934 r. została powołana do życia prowincja polska, która obejmowała wszystkie placówki polskie, argentyńskie i część placówek w USA i Kanadzie.
 
II wojna światowa i okres powojenny
Podczas drugiej wojny światowej prowincja polska utraciła 5 księży, którzy zginęli podczas bombardowania Lwowa. Po roku 1945 saletyni zostali zmuszeni do opuszczenia placówek w Lwowie i Stanisławowie. Polska prowincja prowadziła duszpasterstwo polonijne w Argentynie, USA i Kanadzie i przyczyniła się do utworzenia w 1958 dwóch wiceprowincji: argentyńskiej i amerykańskiej Olivet. Wkrótce po zakończeniu drugiej wojny światowej na terenie Polski saletyni otworzyli nowe placówki w Trzciance, Birczy, Lubrzy, Dytmarowie, Białej, Lubsku, Gdańsku-Sobieszewie, Kuźnicy Czarnkowskiej, Krakowie, Warszawie, Resku, Łętowem, Zakopanem, Olsztynie, Elblągu, Prabutach, Królewie Malborskim, Rzeszowie-Zwięczycy, Łapszach Wyżnych, Mrągowie, Mysłowicach-Krasowych. W 1952 r. władze komunistyczne odebrały prowincji polskiej budynki zakonne w Dębowcu, Rzeszowie i Hurku, a polityka państwa uniemożliwiała realizację apostolstwa świeckich. W tym okresie saletyni skoncentrowali się na pracy parafialnej i tworzyli nieformalne grupy formacyjne świeckich.
 
Rozwój prowincji
Okres przemian ustrojowych w Polsce lat 90-tych, który wiązał się z większą wolnością oraz pozytywny impuls dla rozwoju Kościoła w Polsce związany z pontyfikatem Jana Pawła II zaowocowały nowymi dziełami. W tym okresie powstało Wydawnictwo „La Salette” w Krakowie (1995), zostało wznowione wydawanie czasopisma „La Salette – Posłaniec Matki Bożej Saletyńskiej” (1995) oraz powstał Fundusz Pomocy Dzieciom i Młodzieży im. Matki Bożej z La Salette (1998), którego celem jest wspomaganie rodzin wielodzietnych, dzieci i młodzież z rodzin ubogich oraz rodziców samotnie wychowujących dzieci. W tym czasie również w Dębowcu – macierzystym domu prowincji polskiej i głównym ośrodku kultu Matki Bożej z La Salette w Polsce 15 IX 1996 r. została ukoronowana papieskimi koronami figura Matki Bożej Saletyńskiej.
 
Czasy najnowsze
Po okresie dynamicznego rozwoju początek XXI w. zaznaczył się spadkiem liczby powołań. W tym czasie powstawały nowe dzieła związane z wyzwaniami zmieniającego się świata: w 2008 r. powstał ośrodek formacyjny Centrum Pojednania „La Salette” w Dębowcu, a w 2012 r. został zapoczątkowany projekt Centrum Informacyjnego Misjonarzy Saletynów w Krakowie. W roku 2012 do prowincji polskiej przyłączono prowincję szwajcarską, tworząc tzw. okręg szwajcarski.
Aktualnie saletyni pracują w duszpasterstwie parafialnym (Dębowiec, Gdańsk-Sobieszewo, Kobylanka, Kraków, Kuźnica Czarnkowska, Łapsze Wyżne, Łętowe, Mrągowo, Olsztyn, Rzeszów, Trzcianka Lubuska i Warszawa) i specjalistycznym: prowadzą misje ludowe i rekolekcje, kierownictwo duchowe i szkoły modlitwy, szkoły katolickie. Angażują się w pracę dydaktyczną i naukową w uczelniach i własnych instytutach. Wspierają w różny sposób instytucje kościelne i społeczne, zwłaszcza działalność charytatywną. Prowadzą domy rekolekcyjne w Dębowcu, Mrągowie i Zakopanem. Prowincja polska zasila misjonarzami misje na Madagaskarze, a także prowadzi pracę duszpasterską na różnych placówkach zagranicznych, szerząc kult Matki Bożej z La Salette w następujących krajach: Anglia (Dagenham, Goodmays, Harlow, Rainham, St. Ives Cambridgeshire), Belgia (Bruly-de-Couvin, Couvin, Jéhonville, Paliseul), Białoruś (Dalekie, Widze), Czechy (Bozkov, Mělnik), Niemcy (Aldersbach, Aufhausen, Bayerbach, Engerazhofen, Friesenhofen, Sammarei, Simbach bei Lindau), Liechtenstein (Balzers), Słowacja (Chrenovec, Povazska Bystrica), Szwajcaria (Mörschwil), Ukraina (Busk, Krzywy Róg, Łanowice, Nikopol, Zaporoże).
 
Prowincjałowie
Przełożonymi Polskiej Prowincji Zgromadzenia Księży Misjonarzy Saletynów byli: Michał Kolbuch (1934-1950), August Gauthier (1950-1952), Bronisław Młynarski (1952-1958), Stanisław Zawisza (1958-1964), Władysław Baran (1964-1970), Franciszek Danioł (1970-1979), Józef Mituś (1979-1985), Adolf Grotkowski (1985-1988), Antoni Skałba (1988-1994), Augustyn Hamielec (1994-1997), Józef Krzyszycha (1997-2003), Lesław Pańczak (2003-2006), Władysław Pasiut (2006-2012), Andrzej Zagórski (2012-).

Ks. Jean Stern MS właśnie obchodzi 60 lat święceń kapłańskich, oto jego świadectwo (zamieszczone w: La Salette Les annales.. lipiec 2013 nr. 235) :  

"Pochodzę z religii i rodziny  żydowskiej, ale to, że jestem chrześcijaninem zawdzięczam  mojej matce, która prowadziła mnie do tego wyboru. Wprowadzenie w  religię judaistyczną  pomogło mi bardzo, kiedy mieszkaliśmy  w Austrii.
"Nie ma już Żyda ani poganina" W ten sposób św. Paweł chciał podkreślić równość wszystkich. Ale ci, którzy na początku lat czterdziestych, sprawowali władzę we Francji byli innego zdania! Mój ojciec został aresztowany w Paryżu w maju 1941r. i deportowany następnego roku. Jego aresztowanie sprawiło, że zacząłem się modlić, szczególnie na różańcu, więcej niż przeciętny nastolatek.
Kilka dni po obławie  Vel d'Hiv[1], która odbyła się w dniach 16 i 17 lipca 1942 roku, moja matka i ja opuściliśmy Paryż chcąc się  schronić w bezpiecznym terenie, w pobliżu Grenoble. Ale 26 sierpnia zostaliśmy zatrzymani przez policję. Moja matka została wywieziona do Auschwitz dziesięć dni później. Ja zostałem uwolniony dzięki interwencji  l'Amitié Chrétienne, stowarzyszeniu, w którym współpracowali katolicy i protestanci. Po roku w Rondeau-Montfleury, wstąpiłem  we wrześniu 1943 roku, do Niższego Seminarium Misjonarzy Matki Bożej z La Salette. Jednak odkrycie  mojego powołania nastąpiło  w czasie wydarzeń w Paryżu.
To w 1942 roku, po obejrzeniu filmu, który pokazał posługę księdza w slumsach, pierwszy raz zrodziła się w moim umyśle idea bycia księdzem.
Moje pierwsze śluby zakonne, jako misjonarz z La Salette złożyłem w 1949 roku. Po ukończeniu wydziału teologii w Rzymie,  zostałem wyświęcony na kapłana w 1953 r.,  w wieku 26 lat, a w 1954 mianowany profesorem  we Voiteur ... "
Jean Stern, ms