Artykuły filtrowane wg daty: kwiecień 2025

22 -28 Marca 2015 roku

Niektóre punkty z wystąpienia ks. Generała Silvano Marisy.

1. Poprzez waszą obecność widzę każdą z waszych Prowincji, ich radości, ich troski, trudności, którym muszą stawiać czoła każdego dnia w ciągu roku. Po raz pierwszy od wielu lat ekonomowie prowincjalni spotykają się razem.
2. To spotkanie mówi nam w pewien sposób, że jesteśmy członkami tej samej wielkiej rodziny rozsianej po całym świecie. Wszyscy jesteśmy współodpowiedzialni za życie, za misję i za finanse naszego Zgromadzenia. Dziękuję Wam za pracę, którą wykonujecie dla waszych prowincji.
3. Jesteśmy zaproszeni do tego, żeby się uczyć razem jak zarządzać dziedzictwem naszych prowincji a tym samym także Zgromadzenia.
4. Administrator zwykle nie jest właścicielem tego, czym zarządza. W życiu zakonnym jest tak zawsze. To dotyczy każdego z was.
5. Ekonom jest na służbie wspólnych rzeczy, a ekonomia jest ściśle związana z misją.
6. Zarządzanie domem, prowincją lub Zgromadzeniem jest prawdziwą posługą, która na nieszczęście jest czasem źle widziana, jest niedoceniana i wielu zakonników jej unika. Ekonom powinien się starać być osobą kompetentną, mieć głęboką wiarę i być otwartym na potrzeby braci. Jest to posługa bardzo potrzebna w życiu wspólnotowym, ona pomaga nam lepiej żyć i praktykować nasz ślub ubóstwa. Nasze pieniądze są przeznaczone ostatecznie i zasadniczo dla realizacji naszej misji, którą Kościół nam powierzył.
7. Z tego powodu ekonom powinien posiadać mądrość, rozwagę, uczciwość, powinien wsłuchiwać się w decyzje i wskazówki Kapituł prowincjalnych i generalnych.
8. Źródłem naszych finansów jest szczególnie nasza codzienna praca i ofiary naszych dobrodziejów. To powinno być znakiem naszego życia, aby było proste i ubogie i koncentrowało się na rzeczach zasadniczych. Trzeba być ostrożnym, kiedy się nadarza jakaś łatwa okazja. (na przykład zainwestowanie w coś, co powinno przynieść dużą korzyść). Nie jesteśmy bankierami. Nie wolno nam ryzykować pieniędzmi, które prawdę mówiąc, nie są nasze.
9. Prowincja nie jest rodzajem przedsiębiorstwa, którego podstawową zasadą miałby być zysk. Prowincja jest raczej rodziną braci, którzy służą charyzmatowi i misji jaką Kościół nam powierzył.
10. My nie posiadamy osobiście dóbr Zgromadzenia, podobnie jak dóbr naszych Prowincji, one są nam powierzone (w większości zostały nam podarowane przez naszych dobrodziejów) abyśmy mogli wykonać misję powierzoną nam przez Kościół, abyśmy służyli charyzmatowi Zgromadzenia, ludziom i duszpasterstwu powołaniowemu.
11. Za liczbami naszych rachunków... powinniśmy zawsze widzieć twarze naszych współbraci, ich pracę, ich cierpienia, ich całkowite poświęcenie dla Boga i dla Jego Królestwa.
12. Pieniądze są jedynie narzędziem a nie celem naszej misji i tak właśnie powinno się nimi zarządzać. Nie są dla nas wartością absolutną i należą do naszych współbraci.
13. Ponieważ cała nasza własność należy do Kościoła, nie możemy łatwo się jej pozbywać. Jeśli chodzi o jakieś ważne dzieło dla naszego charyzmatu i dla Prowincji, dla alienacji potrzebna jest decyzja Kapituły Prowincjalnej. A czasami jeśli suma sprzedaży przekracza limity wyznaczone przez Stolicę Świętą, to Watykan oczekuje 5 % od wartości. Dlaczego mamy płacić ten « podatek » ? Ponieważ wszystkie nasze własności w służbie misji należą do Kościoła. Co więcej, według decyzji Rady Zgromadzenia w Salmacie (2013) z każdej sprzedaży własności Prowincji powinno się oddać Radzie Generalnej 10% sumy otrzymanej ze sprzedaży.
14. Subsydia wpłacane do Rady Generalnej pomagają jej wykonywać pracę umacniania jedności i animowania Zgromadzenia (244 K/j). Jesteśmy wdzięczni za pomoc przysyłaną ze wszystkich prowincji.

Podczas obradującej w dniach 16 -20 marca Kapituły Prowincjalnej we Francji w Annecy le Vieux,  został wybrany nowy prowincjał ks Louis de Pontbriand.  Poprzedni prowincjał ks. Frantz Monet pełnił swoją funkcję przez 9 lat. Nowo wybrany prowincjał ma 64 lata. Jego zastępcą i pierwszym radnym został wybrany ks. Jeannot Rakotonindraniny ur. w 1962 roku pochodzacy z Madagaskaru. Drugim Radnym został wybrany ks. Bernard Gaidioz, ur. w 1944 roku, który pełnił do tej pory funkcję pierwszego radnego. Nowo wybranemu Prowincjałowi i Radzie życzymy odwagi w podejmowaniu niełatwych decyzji, oraz zaufania do asystencji Ducha św.

Prowincja francuska ma obecnie we Francji  46 osób,  w tej liczbie zawiera się  13 zakonników należących do  innych prowincji, głównie  Madagaskaru.

hp

Galeria fotografii z naszego święta.

Przez kilka miesięcy, jeden dzień w tygodniu byłem wolontariuszem w lokalnym schronisku dla bezdomnych mężczyzn. To pragnienie przyszło po modlitwie i refleksji, także było inspirowane przez słowa i działanie papieża Franciszka, chciałem zaangażować się w posłudze dla ludzi bezdomnych. Moja obecna praca pozwala mi na to, ponieważ zasadniczo koncentruję się na weekendowych programach dla małżeństw a w powszednie dni odprawiam Msze w okolicznych klasztorach.     

Ponieważ w diecezji w której pracuję (Tucson) nie ma zorganizowanych schronisk dla bezdomnych, więc postanowiłem zostać wolontariuszem w Gospel Rescue Mission, ośrodku różnych wyznań, przeważnie protestanckich chrześcijan. Aby to było możliwe musiałem odpowiedzieć na kilka długich kwestionariuszy, pracownicy przeprowadzili ze mną szereg wywiadów, musiałem wykazać się niekaralnością, i dopiero wtedy zostałem przyjęty jako wolontariusz. Początkowo niektórzy pracownicy ośrodka byli trochę podejrzliwi co do moich motywów, czy czasem nie będę szukał byłych katolików, albo może będę chciał nawracać ludzi. Zapewniłem ich, że chciałem tylko pomóc. Tak więc przeważnie w środy, po porannej mojej Mszy, idę do schroniska.

W tej misji pracuję jako kierowca, wożąc mieszkańców schroniska na różne spotkania: z lekarzami, policją, na rozmowy kwalifikacyjne do pracy. Pracuję także w biurze przyjęć, które daje kanapki każdemu, kto tutaj przychodzi, modlę się z ludźmi, którzy proszą o modlitwę, zbieram dary dla tych ludzi i pomagam w innych pracach administracyjnych. Kiedy ich wożę, mam dużo czasu, aby z nimi rozmawiać, jak również w czasie gdy jem obiad z nimi. Daje mi to okazję wysłuchać ich obawy, historie ich życia , a także wspierać i zachęcać ich, do pracy, aby zreformować swoje życie po więzieniu lub uzależnieniu, po utracie pracy i lub braku wsparcia ze strony rodziny.

Bóg obdarza mnie błogosławieństwem w tej posłudze, i otwiera mi oczy na złożoność problemów, które bezdomni ludzie doświadczają. Także poszerza moje horyzonty, pracując ręka w rękę z innymi chrześcijanami pozwala mi wychodzić poza moje własne, bardziej komfortowe, katolickie warunki.

Paul Mandziuk M.S.  

Groupe Gospel. Notre Dame de la Salette, Gabonais

W poniedziałek 9 lutego, w Sanktuarium Matki Bożej Saletyńskiej w Dębowcu rozpoczęła się Kapituła Prowincjalna Polskiej Prowincji Misjonarzy Saletynów. Uczestniczyło w niej 32 delegatów, w tym delegaci z dawnej Prowincji Szwajcarskiej, która obecnie jest połączona z Polską Prowincją. Kapitule przewodniczył ks. Generał Silvano Marisa MS. W czwartek Kapituła wybrała ponownie prowincjałem ks. Andrzeja Zagórskiego MS. Następnego dnia wybrano Radę: ks. Piotra Ciepłaka MS, jako zastępcę Prowincjala i pierwszego radnego, który przez wiele lat pełnił funkcję ekonoma prowincjalnego oraz ks. Roberta Głodowskiego MS, który przez wiele lat pracował na Ukrainie. Kapituła zakończy się w sobotę 14 lutego.

Na zdjęciu od lewej ks. Piotr Ciepłak, ks. Andrzej Zagórski, ks. Robert Głodowski.

Dzień, pod hasłem: „Zapal światło w proteście przeciwko handlowi ludźmi”, został zorganizowany z inicjatywy Międzynarodowych Unii Przełożonych Generalnych Męskich i Żeńskich (UISG i USG), a patronują mu Kongregacja ds. Instytutów Życia Konsekrowanego i Stowarzyszeń Życia Apostolskiego oraz Papieska Rada Duszpasterstwa Migrantów i Podróżujących i Papieska Rada „Iustita et Pax”. Jako reprezentanci tych watykańskich dykasterii przemówili krótko kard. Joao Braz de Aviz, Antonio Maria Veglio oraz Peter Kodwo Appiah Turkson.

Raz jeszcze – po nieustannych apelach Papieża Franciszka i po kongresach, które odbyły się w Papieskiej Akademii Nauk – z Watykanu podnosi się mocny i zdecydowany głos przeciwko jednej z najstraszniejszych plag, jakie nękają współczesne społeczeństwo. Jak przypomniała siostra Carmen Sammut, przewodnicząca UISG, dziś „miliony dzieci, mężczyzn i kobiet jest sprzedawanych i branych w niewolę z przeznaczeniem do pracy przymusowej, prostytucji czy handlu narządami”.

Według szacunków Międzynarodowej Organizacji Pracy na świecie jest 21 mln ofiar handlu ludźmi. Od początku swego pontyfikatu papież Franciszek wzywa do eliminacji tego to zjawiska. Czyniąc swoimi jego wezwania i wspierani przez niego, zakonnice i zakonnicy wyszli z inicjatywą Dnia.

Na obchody Dnia wybrano wspomnienie liturgiczne św. Józefiny Bakhity, sudańskiej niewolnicy, która po wyzwoleniu wstąpiła do zgromadzenia kanosjanek.

(Niedziela)

      Rok Sprawiedliwości i Pokoju w naszym Zgromadzeniu wymaga od nas podjęcia specyficznych tematów , które uważamy za bliskie idei Sprawiedliwości i Pokoju. Przedstawiamy Wam kalendarz Roku 2015, w którym zaznaczyliśmy niektóre dni mające związek z naszym Rokiem Sprawiedliwości, Pokoju i Pojednania.

      Kościół Katolicki także proponuje pewne dni, lub wspiera międzynarodowe albo światowe inicjatywy. Dlatego przedstawiamy wam okazję zaplanowania działań w waszym kalendarzu, w nawiązaniu do inicjatyw Kościoła lub Organizacji Narodów Zjednoczonych. Byłoby dobrze, gdybyście znaleźli jeden dzień w miesiącu, w którym zaprosilibyście waszych współbraci, waszych współpracowników świeckich albo parafian do modlitwy, do uświadomienia sobie wagi tych tematów, a najlepiej do działania. Można wybrać także inne dni, wspomnienia lub święta (święta narodowe lub lokalne) aby o tym mówić, poznawać, i  angażować się w odpowiednie działania. 

Jednak najważniejszym celem Roku Sprawiedliwości i Pokoju nie są nasze rozmowy, konferencje, czy modlitwy, one powinny nam pomóc żyć  i działać w  świecie, tak jak, to robił nasz Pan Jezus Chrystus, aby przybliżyło się Królestwo Boże.

Obok dat  podajemy przykładowe odnośniki do genezy dnia lub do inspiracji tematu. KK Kościół Katolicki, ONZ – Organizacja Narodów Zjednoczonych. Niestety nie znaleźliśmy w Internecie odnośników do wszystkich inicjatyw w języku polskim)

STYCZEŃ

Materiały do modlitwy i refleksji znajdziesz obok tego znaku na stronie głównej    

“Naród, który kroczył w ciemności ujrzał wielkie światło” (Is. 9,1)

“Chrystus jest regułą naszego życia” (Reguła V,7)

Drodzy współbracia,

razem z Radą Generalną czuję się zaszczycony wysyłając do was wszystkich i do każdego z osobna życzenia błogosławionych i szczęśliwych Świąt Bożego Narodzenia. Niech świętowanie Narodzin Jezusa Chrystusa będzie dla wszystkich nas źródłem głębokiej radości i wewnętrznego entuzjazmu w przeżywaniu naszego życia zakonnego, jako autentycznych świadków we wspólnocie i w duszpasterstwie, w służbie Kościołowi w Zgromadzeniu.

Moje życzenia i pozdrowienia przesyłam zwłaszcza do naszych drogich i licznych młodych znajdujących się na etapie formacji (postulantów, nowicjuszy, seminarzystów). Także do współbraci chorych i starszych, oraz do tych, którzy przeżywają obecnie jakieś trudności lub niedogodności osobiste.

Z przyjemnością posyłam te same życzenia do naszych drogich Świeckich Saletynów, którzy z podziwu godnym oddaniem i głębokim duchem misyjnym towarzyszą nam solidarnie w ogłaszaniu Dobrej Nowiny w różnych środowiskach, w którzy działamy, w świetle orędzia nadziei i pojednania naszej Pięknej Pani z La Salette.

Boże Narodzenie tego roku ma szczególny wymiar dla nas zakonników, ponieważ przypada wkrótce po inauguracji Roku Życia Konsekrowanego.

Przypominam sobie samemu, oraz wam to, co kard. João Braz de Aviz, Prefekt Kongregacji CVCSVA, 31 stycznia 2014, wskazał jako główne cele tej wyjątkowej celebracji: wdzięcznie wspominać bliską przeszłość, z pasją przeżywać teraźniejszość, przyjmować z nadzieją przyszłość. W tych kilku słowach jest zawarta cała droga jaką zakonnicy powinni przejść w przeciągu tego roku w celu uwspółcześnienia “aggiornare” i ożywienia głębokich motywacji swojej konsekracji i dania świadectwa w Kościele.

To wezwanie jest ważne także dla nas i nie powinniśmy być na nie obojętni.

Jeśli w Boże Narodzenie świętujemy fakt zanurzenia Boga w historię i w życie ludzkości po to, aby ją oświecić, ukierunkować i zbawić, to tym bardziej to święto stawia także nam, zakonnikom pytania, zarówno każdemu osobiście jak i wspólnotom.

Tak, również my potrzebujemy być oświeceni, prowadzeni, i zbawieni.

Stąd rodzi się spontaniczne pytanie: jaki wpływ miało Narodzenie Jezusa wczoraj i jaki ma dzisiaj na moje życie jako człowieka i jako zakonnika. W jaki sposób naznaczyło lub zmieniło mój sposób bycia, myślenia, widzenia mnie samego, świata, Boga i innych osób.

Czy także my doświadczyliśmy , podobnie jak to było z narodem żydowskim, przejścia z ciemności do światła? Te dwa elementy są naprawdę stałą częścią naszego codziennego doświadczenia jako osób konsekrowanych.

Rok życia Konsekrowanego, który niedawno się zaczął, przedstawia się nam jako wyjątkowa okazja i prawdziwy dar, który Kościół daje nam abyśmy rozgrzali wartości i cele, które stanowią bazę naszej zakonnej konsekracji, a które być może z czasem oddaliły się od nas i wyziębły: gorąca i bezwarunkowa miłość osoby Chrystusa, szczególna uwaga dla Jego Słowa i oddanie bez reszty dla Jego misji zbawienia. To wszystko, w sposób lapidarny znajdujemy w punkcie 7 naszej Reguły życia, która mówi : „Chrystus jest regułą naszego życia”

Rok życia Konsekrowanego oferuje nam poza tym okazję do odczytania na nowo sposobu w jaki przyjęliśmy i wypełniliśmy misję, którą powierzył nam Kościół w naszym Zgromadzeniu.

Poza tymi wyżej wymienionymi celami, w “Liście do zakonników” Papież wymienia niektóre jego oczekiwania od Roku Życia Konsekrowanego, które chciałbym aby wszyscy uznali za swoje:

1. „Aby zawsze było prawdziwe, to co powiedziałem kiedyś: „Tam gdzie są zakonnicy, tam też jest radość”. Jesteśmy wezwani, by doświadczyć i ukazywać, że Bóg może napełnić nasze serca i uczynić nas szczęśliwymi, bez potrzeby poszukiwania gdzie indziej naszego szczęścia; że autentyczne braterstwo przeżywane w naszych wspólnotach karmi naszą radość; że nasze całkowite oddanie w służbie Kościoła, rodzin, młodzieży, osób starszych, ubogich realizuje nas jako osoby i nadaje pełnię naszemu życiu.”
2. Oczekuję, że „przebudzicie świat”, bo cechą charakteryzującą życie konsekrowane jest proroctwo. Jak powiedziałem do przełożonych generalnych, „radykalizm ewangeliczny nie jest tylko dla zakonników: jest wymagany od wszystkich. Ale zakonnicy idą za Panem w sposób szczególny, w sposób prorocki”. To jest priorytet potrzebny obecnie: „bycie prorokami, którzy świadczą, jak Jezus żył na tej ziemi... Nigdy zakonnik nie powinien wyrzec się proroctwa”  (29 listopada 2013 r.).
3. Zakonnicy i zakonnice, jak i wszystkie inne osoby konsekrowane zostały określone, jak to przed chwilą przypomniałem, „mistrzami komunii”. Spodziewam się więc, że „duchowość komunii”, wskazana przez świętego Jana Pawła II, stanie się rzeczywistością i że będziecie na pierwszej linii w podejmowaniu „wielkiego wyzwania, jakie czeka nas” w tym nowym tysiącleciu: „Czynić Kościół domem i szkołą komunii”. Jestem pewien, że w tym roku będziecie poważnie pracować, aby ideał braterstwa, do którego dążyli wasi założyciele i założycielki rozwijał się na najróżniejszych poziomach, jak kręgi koncentryczne.
4. Oczekuję od was także tego, o co proszę wszystkich członków Kościoła: wyjścia z siebie, aby pójść na peryferie egzystencjalne.
5. Oczekuję, że każda forma życia konsekrowanego postawi sobie pytania o to, czego żądają od nas Bóg i współczesna ludzkość.

Przełóżmy to, co mówi do nas Papież, na konkretne gesty i style życia, które będą wydawały wokół nas, w naszych wspólnotach, w naszym duszpasterstwie zapach, będą emanować radością i pięknem naszej zakonnej konsekracji.

Gorąco zapraszam przełożonych Prowincjalnych i lokalnych do dołożenia wszelkich starań aby nasze wspólnoty zakonne były w ciągu tego roku pobudzane do refleksji nas swoim życiem na każdym poziomie – ludzkim, duchowym, charyzmatycznym i duszpasterskim – w świetle oczekiwań Kościoła i współczesnego świata oraz naszej Reguły Życia.

Informacje „news” z Domu Generalnego (Rzym)

+ Od 8 do 24 listopada ks. Joe i ks. Adilson udali się na Filipiny (Kapituła Prowincjalna), a zaraz potem do Myanmar na wizytę kanoniczną wspólnoty saletyńskiej, która jest obecna w tym kraju.

+ ks. Efren, ze względu na swoje zdrowie 17 listopada pojechał na Filipiny i powróci do Rzymu 1 stycznia 2015 roku. Ks. Alex z kolei odpocznie na zasłużonych wakacjach w rodzinie (Indie). Wróci do nas 16 grudnia.

+ W dniach od 17 do 19 ks. Henryk przewodniczył i animował spotkanie KEP (Komisja Europejskich Prowincjałów), które się odbyło w Zakopanem.

+ W dniach od 26 do 28 listopada ks. Silvano uczestniczył w semestralnym spotkaniu USG (Unia Wyższych Przełożonych Zakonnych), którego tematem było: “W stronę nowych relacji dla kultury dialogu”. Były podjęte zasadniczo dwa tematy: pierwsza relacja z Synodu o Rodzinie (trzech delegatów Unii było na nim obecnych, i drugi dotyczący „Mutuae Relationes”, dokument, który z woli Ojca św ma być poprawiony i uzupełniony.

+ 2 grudnia ks. Adilson, wikariusz generalny we wspólnocie zakonnej domu generalnego, z udziałem Sióstr Prezentek, naszych nieocenionych współpracowniczek i grupy księży studentów, podczas dziękczynnej Eucharystii obchodził swój srebrny jubileusz kapłaństwa. Ks. Silvano w imieniu Zgromadzenia podziękował ks. Adilsonowi za jego wkład jako księdza i zakonnika w budowie Królestwa Bożego przez swoją cenną obecność w Radzie Generalnej.

+ 3 grudnia mieliśmy radość gościć w naszym domu ks. Edmunda Michalskiego MSF, przełożonego generalnego Misjonarzy Świętej Rodziny ze swoją Radą. Było to spotkanie serdeczne i braterskie. Nasi “kuzyni” modlili się z nami podczas Godziny w Ciągu Dnia, oraz zjedli z nami obiad przygotowany na tę okazję przez Siostry. Przyszłe spotkanie dwóch Rad Generalnych odbędzie się w ich domu Generalnym.

+ W dniach od 8 do 13 grudnia odbyło się w domu generalnym spotkanie ekipy Formacyjnej w celu analizy odpowiedzi nadesłanych w wyniku ankiety rozesłanej do całego Zgromadzenia. Z materiału nadesłanego można wnioskować, że temat Formacji jest bardzo istotnym i żywym w całym naszym Zgromadzeniu.

Moje życzenia i życzenia Rady Generalnej kończą się modlitwą aby każdy z was mógł przeżyć pamiątkę narodzenia Pana w świętości i przyjąć z radosnym entuzjazmem Rok Życia Konsekrowanego.

Niech Dziewica Maryja, Matka Pojednania pomoże nam kroczyć z odnowionym zapałem drogą duchowej i charyzmatycznej osobistej i wspólnotowej odnowy abyśmy tworzyli wspólnotę zakonną będącą coraz bardziej znakiem Królestwa Bożego (Reguła Życia 3) w Kościele i w świecie w którym żyjemy.

Fraternamente vostro Silvano Marisa