Tel.: (39) 06-532-701-01
Fax.: (39) 06-534-6218
E-mail: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.
Web: www.lasalette.info

Orzeczenie z 1 maja 1852 roku biskupa diecezji Grenoble Philibert de Bruillard

(wyciąg, dotyczący fundacji Zgromadzenia, treść oryginału w języku francuskim)

Pierwszego maja 1852 roku kilka miesięcy po orzeczeniu z 19 września 1851 roku w którym biskup De Bruillard uznał autentyczność zjawienia wydał on drugi dekret aby ogłosić swoim diecezjanom zamiar budowy Sanktuarium w La Salette i ustanowienie Diecezjalnych Misjonarzy jako wiecznej pamiątki miłościwego Zjawienia Matki Bożej:

„Jakkolwiek ważna jest budowa sanktuarium, jest jeszcze także coś o wiele ważniejszego, a to są słudzy przeznaczeni do posługi i przyjmowania pobożnych pielgrzymów, głoszenia im Słowa Bożego, przybliżania im posługi pojednania, udzielania im najświętszego sakramentu ołtarza i bycia dla wszystkich wiernymi rozdawcami tajemnic Boga i skarbów Kościoła.

Ci księża będą nazywani „Misjonarze Matki Bożej z La Salette". Ich powstanie jak również ich trwanie będą, podobnie jak samo sanktuarium, wiecznym pomnikiem, wieczną pamiątką miłościwego Zjawienia się Panny Marii".

„Ci księża wybrani spośród wielu innych aby byli wzorami i pomocnikami duchowieństwa miast i wsi , będą mieć za miejsce zamieszkania stolicę diecezji. Będą przebywać na Górze podczas sezonu pielgrzymkowego a w zimie będą ewangelizować różne parafie w diecezji.

Jest to więc grupa misjonarzy diecezjalnych, którą ustanawiamy od dziś i którą chcemy ożywiać i powiększać z całej naszej mocy, nawet za cenę ofiar i z pomocą pobożnych wiernych a zwłaszcza ukochanego duchowieństwa.

Misjonarze ci, uzupełnią to, czego nie mogą zrobić zakony, które powołaliśmy lub przyjęliśmy i które świadczą nam wspaniałe posługi a o ich cnotach zakonnych, gorliwości i sukcesach stale głośno mówimy. Niech Dziewica Niepokalana, wielki Św. Dominik sławny Św. Ignacy wyproszą dla swoich drogich dzieci deszcz wszelkich łask. Jednak nie możemy powiedzieć razem z boskim Mistrzem: „Żniwo jest wielkie ale robotników jest mało" (Mt 9,37) Niech wkrótce będzie wystarczająca ilość Misjonarzy, tak aby parafie w naszej diecezji w ciągu kilku lat mogły się cieszyć jedna po drugiej z nieocenionych dobrodziejstw misji. Inne diecezje już posiadają ten cenny dar.

Misjonarze więc są jak pieczęć którą chcemy przyłożyć na inne dzieła, które dzięki Bogu udało się stworzyć. To jest, żeby tak powiedzieć nasza ostatnia strona testamentu; to jest ostatnia wola którą chcemy pozostawić każdej z naszych parafii. Chcemy odżywać pośrodku was, moi drodzy bracia kiedy głoszenie Boga poprzez tych czcigodnych mężów, przypominać będą wam o modlitwie za mnie.

Również moi drodzy współpracownicy, z radością przyjęliście nasza myśl, od kiedy tylko ją poznaliście: co jest jasnym dowodem wspólnoty myśli i uczuć jaka istniej między wami a tym, którego Bóg postawił na waszym czele.

To stowarzyszenie księży jest przeznaczone aby się stało waszymi silnymi pomocnikami, a aby się takim stało oni ofiarują swoje osoby, swoją korzystną pozycję, przyjmując życie apostoła ubogie, twarde i pracowite, a to wymaga waszej hojnej pomocy, podobnie jak waszych szanowanych parafian. Potrzebują w Grenoble domu, który może im służyć za nowicjat aby formować młodych księży, gdzie w skupieniu i rozmyślaniu będą się przygotowywać do nowych dzieł i w którym mogli by godnie spędzić starość. Potrzebują skromnych mebli, pościeli, biblioteki itd. To wszystko otrzymają z waszej hojności, którą bardzo dobrze znamy. Wiele innych dzieł w naszej diecezji zaczęto bez innych środków jak tylko tych, które przewidziała Opatrzność i są dzisiaj na drodze rozwoju.

Jedno z najpiękniejszych dzieł, które możecie stworzyć, moi drodzy współpracownicy, i to jest możliwe w wielu parafiach, a mianowicie fundacja, która zapewni misje dla waszych owieczek co osiem albo dziesięć lat. Coś takiego już istnieje a można powiększyć ich liczbę. Nigdy nie można powiedzieć jak wielką wartość w oczach Bożych ma takie dzieło i jaką zasługą jest ono dla założyciela.

Święta Dziewica zjawiła się na La Salette dla całego świata, któż może w to wątpić? Ale zjawiła się szczególnie dla diecezji w Grenoble, która będzie miała z tego dwie nieocenione korzyści: Nowe sanktuarium maryjne i Misjonarzy Diecezjalnych. Te dwa dzieła nie były by możliwe gdyby nie Zjawienie i na zawsze będą świadczyć o Zjawieniu.

List Ojca Św. Jana Pawła II z okazji Jubileuszu 150 lecia Objawienia w La Salette.

Diecezja Grenoble, Misjonarze Saletyni i liczni wierni w świecie obchodzą uroczyście w tym roku sto pięćdziesiątą rocznicę objawienia Świętej Dziewicy Maryi w tej miejscowości alpejskiej, skąd Jej Orędzie nie przestaje promieniować. To wspomnienie może być bogate w wiele łask: stąd pragnę połączyć się z pielgrzymami, którzy przybywają aby czcić Matkę Pana pod tytułem Pojednawczym grzeszników.

Matka Zbawiciela, Matka Kościoła, Matka ludzi, Maryja towarzyszy każdemu w życiowej pielgrzymce. Niech więc wzmoży się przygotowanie do wielkiego Jubileuszu Odkupienia. Rok poświęcony rocznicy objawienia się Matki Bożej Maksyminowi i Melanii stanowi znaczący etap tego przygotowania. Maryja, Matka pełna miłości, pokazała w tym miejscu swój smutek w obliczu moralnego zła ludzkości. Poprzez swoje łzy pomaga nam na lepiej zrozumieć bolesny ciężar grzechu, odrzucenia Boga, ale także płomienną wierność, jaką Jej Syn zachowuje względem Jej dzieci, On, Odkupiciel, którego miłość jest zraniona przez zapomnienie i odmowę.

Orędzie z La Salette zostało przekazane dwojgu młodym pasterzom w czasie wielkich cierpień ludności dotkniętej przez głód i w następstwie różnego rodzaju niesprawiedliwości. Co więcej, wzmagały się obojętność i wrogość do ewangelicznego orędzia. Maryja, kontemplująca to, mająca na sobie obraz swojego Syna ukrzyżowanego, pokazuje, że zjednoczona z dziełem zbawienia współczuje swoim dzieciom w ich doświadczeniach i cierpi, widząc ich oddalających się od Kościoła Chrystusowego poprzez zapomnienie i odrzucenie obecności Boga w ich życiu oraz świętości Jego Imienia.

Promieniowanie wydarzenia z La Salette potwierdza, że Orędzie Maryi nie ogranicza się do cierpienia wyrażonego przez łzy. Dziewica wzywa do opanowania siebie: zaprasza do pokuty, do wytrwałości w modlitwie a w szczególności do wierności praktykom niedzielnym: prosi by Jej Orędzie «zostało przekazane całemu Jej ludowi» poprzez świadectwo dwojga dzieci. I faktycznie, ich głos szybko dał się słyszeć. Przybywali pielgrzymi. Miały miejsce liczne nawrócenia. Maryja objawiła się w świetle, które symbolizuje blask ludzkości przemienionej przez Zmartwychwstanie Chrystusa. La Salette jest orędziem nadziei, ponieważ nasza nadzieja jest podtrzymywana przez wstawiennictwo Tej, która jest Matką ludzi. Rozdarcia są do naprawienia. Noc grzechu ustępuje wobec światła miłosierdzia Bożego. Przyjęte cierpienie ludzkie może przyczynić się do oczyszczenia i do zbawienia. Dla tego, kto idzie w pokorze drogami Pańskimi ramię Syna Maryi nie zaciąży ku potępieniu ale On uchwyci wyciągniętą dłoń, by wprowadzić do nowego życia grzeszników pojednanych dzięki łasce Krzyża.

Słowa Maryi z La Salette, przez swoją prostotę i ostrość, zachowują rzeczywistą aktualność w świecie, który ciągle cierpi plagi wojny i głodu oraz wielu nieszczęść, będących znakami a często także konsekwencją ludzkiego grzechu. I także dzisiaj Ta, którą «błogosławią wszystkie pokolenia* (Łk l, 48) chce prowadzić «cały swój lud», przechodzący poprzez doświadczenia tego czasu do radości, która rodzi się z cichego spełnienia misji danej człowiekowi przez Boga.

Misjonarze Saletyni nie przestali pogłębiać studium Orędzia z La Salette i przykładają się, by pokazać jego ciągłą wartość dla zbliżającego się trzeciego tysiąclecia. Są oni w szczególny sposób zobowiązani do «przekazywania ludowi» apelu do odnowy życia chrześcijańskiego, który jest źródłem ich powstania w diecezji Grenoble. W rym roku jubileuszowym proszę ich, by gorliwie wypełniali swoją misję, w różnych częściach świata gdzie pełnią posługę. Równocześnie kieruję słowa zachęty do Sióstr Saletynek i innych instytutów, których założenie i inspiracja są związane z wydarzeniem z La Salette. Modlę się, by Matka Chrystusa w tym szczególnym roku towarzyszyła im w odnowie duchowej, której pragną i by im pomagała w oddawaniu się zadaniu ewangelizacji z misyjnym dynamizmem, którego Kościół od nich oczekuje.

W tej ziemi Sabaudii i Delfinatu gdzie Dziewica Maryja pozwoliła usłyszeć swoje Orędzie półtora wieku temu, rozlega się także dzisiaj tan sam apel do licznych pielgrzymów przybywających do tego sanktuarium, jak również do tych, którzy udają się do tylu innych saletyńskich sanktuariów. Zachęcam ich wszystkich, by przedstawiali Niepokalanej Dziewicy bóle i nadzieje tego świata, w tym czasie poprzedzającym zaledwie o kilka lat wielki Jubileusz. Mogą oni być świadkami pojednania, darem Bożym i owocem Odkupienia dla osób, rodzin i narodów! Niech pielgrzymka pomoże im aby nie dopuścili, by ich życie chrześcijańskie popadło w letniość lub obojętność i by nigdy nie zapominali o dawaniu Chrystusowi Zmartwychwstałemu pierwszego miejsca w swoim życiu! Mogą Oni w świecie sprawcami pokoju, który obiecał (zob. J 14,27) i pozostawać przekonanymi o niezbywalnej wartości naipokorniejszych istnień ludzkich!

Maryja jest obecna w Kościele tak samo jak w dniu Krzyża, w dniu Zmartwychwstania i w dniu Pięćdziesiątnicy. W La Salette ukazała bardzo jasno swoją nieustanną modlitwę w intencji świata. Nigdy nie opuści ludzi, którzy są stworzeni na obraz i podobieństwo Boże i którym dane jest stać się dziećmi Bożymi (zob. J l, 12). On może prowadzić do swojego Syna wspólnotę narodów ziemi!

Powierzając Matce Bożej Pojednawczym wspólnotę diecezji Grenoble, Misjonarzy Saletynów jak również zakonników i zakonnice, którzy dzielą tę samą duchowość, z całego serca udzielani wszystkim Apostolskiego Błogosławieństwa.

Jan Paweł II, papież Watykan, 6 maja 1996 r